به گزارش خبرنگار حوزه شهری گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان، از سال ها پیش خودرو های سواری به عنوان متهم ردیف اول آلودگی شهر ها مطرح بودند.

کارخانه های صنعتی، موتورسیکلت های کاربراتوری، خودرو های دیزلی مانند اتوبوس و انواع کامیونت ها از جمله منابع دیگر آلودگی هوا هستند که تأثیرشان بر آلودگی هوا بیشتر و مقررات محدودیت زایشان کمتر از خودرو های سواری است.

سنگینی مقررات مدیریت شهری برای کاهش آلودگی هوا همواره بر دوش خودرو های سواری بوده و کمتر گوش شنوایی برای خودداری از این روش وجود داشته است.

البته اگر این سنگینی سبب کاهش آلودگی هوا شود، غمی نیست، اما تلخی این قصه غم انگیز آنجاست که وقتی نقشه های ترافیکی نشان از کاهش تردد خودرو های سواری دارد و بیشتر معابر شهر به رنگ سبز است، سامانه هواشناسی نشان از رسیدن شاخص آلودگی هوا به ۱۵۰ واحد دارد.

طی روزهای اخیر در پی شیوع ویروس کرونا مدارس و دانشگاه های تهران تعطیل شدند و در پی آن میزان تردد خودروها هم در سطح شهر کاهش یافته است، اما شاخص آلودگی هوا به جای آن که روند نزولی داشته باشد، به شاخص ۱۵۰ واحدی رسیده است.

بیشتر بخوانید: ریز قیمت های طرح ترافیک ۹۹ اعلام شد + جدول

این وضعیت می تواند حامل این پیام باشد که تأثیر آلایندگی خودرو های سواری بر آلودگی هوا نه تنها آدرس خیلی دقیقی نیست، بلکه متهم ردیف اول هم نیست.

اجرای طرح ترافیک در شهر تهران طی سالیان دراز همواره برای خودرو های سواری بوده است و تنها آن ها بودند که برای ورود به محدوده های ترافیکی در سطح شهر باید پول یا به قول مدیران عوارض پرداخت می کردند، در حالی که موتورسیکلت ها، اتوبوس ها و کامیون ها از پرداخت این پول معاف بودند.

تغییر در نحوه اجرای طرح ترافیک در دو سال اخیر انتقاداتی را در پی داشت که از آن جمله می توان به بی تأثیری آن بر کاهش آلودگی هوا و هدف گذاری آن برای کسب درآمد بیشتر اشاره کرد.

با توجه به وضعیت ترافیکی تهران و شاخص آلودگی هوا در روز جاری در می یابیم که ارتباط معناداری بین کاهش تردد خودرو های سواری و آلودگی هوای تهران وجود ندارد.

وقت آن رسیده که مدیریت شهری و حتی نهاد های بالادستی مانند استانداری و یا وزارت کشور برای کاهش آلودگی هوا گوشه چشمی هم به سایر منابع آلاینده نظیر موتورسیکلت های کاربراتوری، صنایع آلاینده، کوره های آجرپزی و زباله سوز جنوب تهران داشته باشند.

انتهای پیام/