به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، سه شنبه ۱۹ شهریور مصادف با روز عاشوراست. روزی که در آن بزرگ ترین مصیبت عالم رخ داد و امام حسین (ع) و اهل بیتشان به شهادت رسیدند. این مصیبت به قدری بزرگ بود که در طول تاریخ مشابه آن دیده نشده و خداوند متعال نیز در زیارت عاشورا که حدیثی قدسی است، به این موضوع اشاره فرموده است: « … مصیبه ما أعظمها و أعظم رزیتها فی الإسلام و فی جمیع السماوات و الأرض …»

اینک به مناسبت فرا رسیدن روز عاشورا به برخی از مهم ترین اعمال توصیه شده در کتاب شریف مفاتیح الجنان اشاره شده است.

شب دهم: شب عاشوراست، سید سید در کتاب «اقبال» برای این شب دعاها و نمازهای بسیار با فضیلت های فراوان روایت کرده، از جمله صدر رکعت نماز که در هر رکعت پس از سوره حمد سه مرتبه سوره توحید خوانده، و بعد از پایان صد رکعت هفتاد مرتبه بگوید:

سبحان الله و الحمد لله و لا إله إلا الله و الله أکبر و لا حول و لا قوة إلا بالله العلی العظیم؛ منزه است خدا، و سپاس خدای را، و نیست معبودی جز خدا، و خدا بزرگ تر است، و جنبش و نیرویی نیست مگر به خدای برتر بزرگ.

در روایت دیگر پس از العلی العظیم استغفار هم ذکر شده است و نیز چهار رکعت نماز در آخر شب که در هر رکعت پس از سوره حمد، هر کدام از آیة الکرسی و سوره های توحید و فلق، و ناس را ۱۰ مرتبه بخواند، و پس از سلام صد مرتبه سوره توحید را قرائت کند.

و دیگر چهار رکعت نماز، در هر رکعت سوره حمد و پنجاه مرتبه سوره توحید و این نماز برابر است با نماز امیرالمؤمنین علیه السلام که فضیلت بسیار دارد، و فرموده: پس از نماز، بسیار ذکر خدا کند، و صلوات بسیار بر رسول خدا صلی الله علیه و آله فرستد، و هرچه می تواند بر دشمنان ایشان لعن کند.

احیا این شب مانند آن است که عبادت کرده باشد به عبادت جمیع فرشتگان، و عبادت در آن، برابر هفتاد سال عبادت است، و اگر کسی را توفیق دست دهد، در چنین شبی در کربلا باشد، و امام حسین علیه السلام را زیارت کند و نزد آن حضرت تا صبح بیتوته کند، خدا او را آغشته به خون امام حسین علیه السلام در زمره شهدا با آن حضرت محشور فرماید.

روز دهم: روز شهادت سید الشهدا علیه السلام، و روز مصیب و حزن ائمه طاهرین علیهم السلام و شیعیان ایشان است. در این روز سزاوار است شیعیان مشغول کاری از کارهای دنیا نگردند، و برای خانه خود چیزی ذخیره نکنند، و مشغول گریه و نوحه و مصیبت باشند، عزاداری حضرت امام حسین علیه السلام را بر پا کنند و اشتغال به ماتم داشته باشند به صورتی که در ماتم عزیزترین اولاد و اقوام خود اشتغال می ورزند، و آن حضرت را با زیارت عاشورا زیارت کنند.

و در نفرین و لعن بر قاتلان آن حضرت سعی کنند و یکدیگر را در مصیبت آن وجود مقدس به این جملات تعزیت گویند:

أعظم الله أجورنا بمصابنا بالحسین علیه السلام و جعلنا و إیاکم من الطالبین بثاره مع ولیه الإمام المهدی من آل محمد علیهم [علیه] السلام.

خدا مزدهای ما را به خاطر سوگواریمان برای حسین (درود بر او باد) بزرگ گرداند، و قرار دهد ما و شما را از خون خواهانش به همراه ولی اش امام مهدی (عج) از خاندان محمد.

و سزاوار است در این روز مقتل [کتابهایی که پیرامون واقعه کبربلا نگاشته شده است] بخوانند، و یکدیگر را بگریانند. روایت شده که چون حضرت موسی به ملاقات خضر (ع) و فرا گرفتن بعضی از حقایق از آن جناب مأمور شد، اول چیزی که در هنگام ملاقات بین ایشان مذاکره شد، این بود که خضر (ع) برای حضرت موسی مصائب و بلاهایی را که بر آل محمد علیهم السلام وارد می شود ذکر کند، هر دو گریستند، و گریستن ایشان شدت گرفت.

از ابن عباس روایت شده است: در ذی قار خدمت امیرالمؤمنین علیه السلام رسیدم، صحیفه ای به خط خود و املای پیامبر صلی الله علیه و آله بیرون آورد، و از آن صحیفه برای من خواند، در آن صحیفه مقتل امام حسین علیه السلام بود، و اینکه چگونه شهید می شود و چه کسی او را به شهادت می رساند و چه کسی او را یاری می کند و چه کسی با او شهید می شود، پس آن حضرت گریه کرد و گریه ای سخت و مرا به گریه انداخت.

فقیر گوید: اگر مقام را گنجایش بود، مختصر مقتلی در اینجا ذکر می کردم، اما محل را گنجایش آن نیست هرکه بخواهد به کتاب های ما در زمینه مقتل رجوع کند.

در هر صورت اگر کسی در این روز نزد قبر مطهر آن حضرت باشد، و مردم را آب دهد، مانند کسی است که لشگر آن جناب را آب داده باشد، و با آن حضرت در کربلا حاضر بوده، و خواندن هزار مرتبه سوره توحید در این روز فضیلت بسیار دارد، و روایت شده: خدای رحمان به سوی او نظر رحمت کند، و سید برای این روز دعای نقل کرده شبیه به دعای عشرات، بلکه موافق بعضی روایات، ظاهرا خود آن دعا باشد.

شیخ طوسی از عبدالله بن سنان از امام صادق علیه السلام چهار رکعت نماز و دعایی نقل کرده که باید در این روز در وقت چاشت بجا آورد، ما به خاطر اختصار ذکر نکردیم، هرکه طالب است به زاد المعارد رجوع کند و نیز شایسته است که شیعیان در این روز بی آنکه قصد روزه کنند، از خوردن و آشامیدن امساک کنند. و در آخر روز، پس از عصر افطار کنند به غذایی که اهل مصیبت می خورند، ماند ماست یا شیر و امثال آنها، نه مثل غذاهای لذیذ. علامه مجلس در زاد المعاد فرموده: بهتر آن است که روز نهم و دهم را روزه نگیرد، زیرا بنی امیه این دو روز را برای برکت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه می داشتند، و به دروغ، احادیث بسیار در فضیلت این دو روز، و روزه آنها را به حضرت رسول صلی الله علیه و آله نسبت داده اند، و از طریق اهل بیت علیهم السلام احادیث بسیاری در مذمت روزه این دو روز به ویژه روز عاشورا وارد شده است.

و نیز بنی امیه علیهم اللعنه برای برکت، آذوقه سال را در روز عاشورا ذخیره می کردند! به این خاطر از حضرت رضا علیه السلام روایت شده: هرکه کوشیدن در حوائج خود را در روز عاشورا ترک کند، و به دنبال کاری نرود، حق تعالی حوائج دنیا و آخرت او را برآورد و هرکه روز عاشورا، روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد، حق تعالی روز قیامت را روز شادی و سرور و خوشحالی او گرداند، و دیده اش در بهشت به ما روشن شود، هرکه روز عاشورا را روز برکت نامد، و در آن روز برای منزل خود چیزی ذخیره کند خدا آن ذخیره را برای او مبارک نکند، و روز قیامت با یزید و عبید الله بن زیاد، و عمر بن سعید علیهم اللعنه محشور شود.

بنابراین انسان باید در روز عاشورا مشغول کاری از کارهای دنیا نشود، بلکه در گریه و نوحه و مصیبت باشد، و اهل خانه خود را دستور دهد که عزای آن حضرت را بپا دارند، و مشغول ماتم و سوگواری باشند، چنان که در سوگ عزیزترین اولاد و اقوام خود مشغول می شوند، و در آن روز بیآنکه قصد روزه کنند، از خوردن و آشامیدن امساک ورزند، و در آخر روز پس از عصر افطار کنند گرچه به جرعه آبی باشد، و روزه کامل نگیرند، مگر آنکه در خصوص آن روز روزه واجب داشته باشد، که به نذر یا مثل آن بر او واجب شده باشد، و در آن روز در خانه خود آذوقه ذخیره نکند، و لب به خنده نگشاید، و به لهو و لعب نپردازد، و هزار مرتبه قاتلان آن حضرت را لعنت کند و بگوید: «اللهم العن قتلة الحسین علیه السلام؛ خداوند بر قاتلان حسین (درود بر او باد) لعنت فرست.»

انتهای پیام/