مرحومه سیده سکینه فقیه مادر شهیدان جلال و جمال عنایتی در سن ۸۰ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت و بر صورت فرزندان شهیدش بوسه زد، او صبورانه در غم از دست دادن اولاد سوخت اما خم به ابرو نیاورد و تنها دلخوشی روزهای بی قراری را انجام امور خیریه می دانست.

خبرگزاری فارس- همدان، به قول شهید مرتضی آوینی شهادت پایان نیست، آغاز است؛ تولدی دیگر است؛ تولد ستاره است که پرتو نورش عرصه زمان را در می نوردد و زمین را به نور رب الارباب، اشراق می بخشد. صخره ها راه بسته اند تا صبر ما را بیازمایند. جاذبه خاک تن را به پایین می کشد و جاذبه آسمان روح را به بالا و انسان در حیرت میان این دو جاذبه، راه خود را به سوی حق باز می شناسد.

مرحومه سیده سکینه فقیه مادر شهیدان جلال و جمال عنایتی در سن ۸۰ سالگی به دلیل ابتلا به کرونا دار فانی را وداع گفت و بر صورت فرزندان شهیدش بوسه زد، این بانوی انقلابی و خیر در یک خانواده مذهبی همدانی دیده بر جهان گشوده و تمام سال های عمر خود را برای ادای دین به انقلاب صرف کرد.

این بانوی مومنه دارای ۶ فرزند بود که دو تن از فرزندان برومندش در جبهه های جنگ تحمیلی به درجه رفیع شهادت نائل آمده اند، پسر ارشد او جلال عنایتی در سال ۶۰ و فرزند دیگرش جمال در سال ۶۴ شهید شدند.

این مادر شهید در خانواده مذهبی و فرهنگی رشد یافته بود از همین رو تربیت مذهبی و اسلامی را سرلوحه تربیت فرزندانش قرار داد، از طرفی حضور مستمر جلسات هفتگی قرآن و محافل مذهبی از اوجب واجباب این مرحومه بود که تحت هیچ عنوانی تا پایان عمر ترک نشد.

ناگفته نماند این مادر شهید ثابت قدم در انجام امور خیریه بود به طوری که در زمان حیاتش مادام وقت خود را برای انجام این امور سپری می کرد و یقینا گذشت بارزترین ویژگی این مادر شهید بود که ناشی از ایمان و تقوای مثال زدنی اوست.

او در مواجهه با شهادت فرزندانش یکی از پس از دیگری همانند اسوه صبر در غم از دست دادن اولاد سوخت اما خم به ابرو نیاورد و دلتنگ هایی مادرانه را به جان خرید، در حقیقت این بانوی انقلابی معتقد بود که شهادت پسرانش نثار مادر سادات، نثار لبان تشنه حسین(ع) باشد.

روحیه ایثار در او باعث شد در عنفوان جوانی و بحبوحه جنگ در چند حادثه نقش آفرینی کند به طوری که روز بمباران استادیوم قدس همدان در سال ۶۱ با همراهی تعدادی از بانوان در استادیوم حاضر می شوند و اجسادی که اغلب با آسیب های جدی تکه تکه شده اند را جمع آوری می کنند. گویی اراده قوی، صبر و شکیبایی این بانوی سادات در انجام امور دشوار منحصر به فرد بود.

گفتنی است مرحومه فقیه در دوران جنگ تحمیلی در پشت جبهه ها حضور فعالانه داشت اگرچه در برهه ای هم به همراه تعدادی از بانوان در دزفول حضور فیزیکی داشته اند و در حقیقت در وسع خودش با ایثار و فداکاری جنگ را پشتیبانی می کرد.

شجاعت و بردباری این بانوی مومن مثال زدنی است چراکه برای حفظ اعتقاداتش از هیچ اقدامی فروگذار نبود و مقتدرانه با جان و دل در تمام سال های جنگ نسبت به رزمندگان اسلام ادای دین کرد.

ناگفته نماند او پا به پای همسرش امور زندگی را می چرخاند و همدم و همراه خوبی برای خانواده بود، البته کمک به امور خیریه و کارهای خداپسندانه دلخوشی او برای روزهای بیقراری بود تا مرهمی باشد بر زخم های دلش حتی در روزهای واپسین عمرش در کمک های مومنانه شرکت کرد تا کلام مقام معظم رهبری محقق شود.

در تهیه و تامین اقلام بهداشتی و سبد غذایی کمک های مومنانه دوران کرونا نقش بسزایی ایفا کرد اگرچه به علت کهولت سن و عارضه قلبی ناتوان از توزیع اقلام بود اما با تمام توان به منظور تحقق سخن رهبری پای کار ایستاد.

از هر فرصتی استفاده می کرد تا دین خود را به نظام و رهبری ادا کند و جمله همیشگی این مادر شهید تاکید بر انجام امور خیر بود به طوری که با رضایت تمام بذل و بخشش می کرد.

اما طومار زندگی این بانوی انقلابی پس از گذران ناملایمات روزگار با ابتلا به بیماری کرونا بسته شده و به دیار باقی شتافت. اگرچه خاطرات خوب و مهربانی مادرانه این بانو هرگز از یادها نخواهد رفت.

این بانوی انقلابی در تمام عمر در تلاش بود اخلاق مدار باشد و خلق و خوی نیکویش زبانزد خاص و عام است.

انتهای پیام/۸۹۰۳۳/خ