قهرمانی که همیشه قهرمان سینمای مردم خواهد بود
به گزارش مشرق، از میانه دهه۶۰ جمشید هاشم پور با حضور در چند فیلم اکشن دیده شد و در دهه۷۰ بسیاری از مخاطبان سینما که تعدادشان کم نبود برای دیدن هاشم پور به سینما می رفتند.
او در گفت وگویی در پاسخ به این سؤال که چگونه وارد سینما شد می گوید: «ورود من به سینما تصادفی و دور از انتظار بود. در زمان کودکی، پاتوق من و دوستانم در محله سلسبیل و در سینما خرم بود و در آنجا فیلم های متعددی را با بلیت ۶ریالی تماشا می کردیم. از دیدن فیلم بسیار لذت می بردم و حتما هفته ای دو سه بار را به سینما می رفتیم. اما اصلا فکرش را هم نمی کردم که روزی بازیگر سینما شوم و این مسئله حتی در خیالاتم هم وجود نداشت. آقای حسن شریفی که مدیر تولید فیلم «جهنم سفید» بود من را دید و گفت که می خواهی کار سینما انجام بدهی؟ من گفتم که بلد نیستم. ایشان من را پیش آقای خاچیکیان برد و من سال۱۳۴۷ در فیلم جهنم سفید نقش یک بدمن را بازی کردم».
تا قبل از بازی درخشانش در فیلم «عقاب ها»، این مسعود کیمیایی و ایرج قادری بودند که دوباره او را کشف کردند. بعد از یک دهه دوری از سینما، او با بازی در «تیغ و ابریشم» کیمیایی و «تاراج» قادری، راه ستاره شدن را آغاز کرد. همان ابهت و سر تراشیده در تاراج کار خودش را کرد.
دهه۱۳۶۰ برای جمشید هاشم پور روزگار پرکاری بود؛ سالی ۴یا ۵فیلم. او ستاره اکثر فیلم هایی بود که بر بستر جنگ ایران و عراق نوشته می شدند. حضور مؤثر او در چنین فیلم هایی آنچنان بود که در دهه های بعدی، بسیاری از دوستدارانش نه با نام فیلم سر و کاری داشتند و نه با کارگردانش؛ کافی بود جمشید هاشم پور در فیلم بازی کند. عقاب ها یکی از همین فیلم ها محسوب می شد که توانسته پرمخاطب ترین فیلم تاریخ سینمای ایران باشد. ساموئل خاچیکیان این فیلم را براساس داستان واقعی نجات یک خلبان ایرانی توسط کردهای عراق و انتقال او به ایران ساخته بود.
هاشم پور در عقاب ها نقش یک تکاور ایرانی را دارد که در لباس مبدل وارد کردستان عراق شده است. فرار او با موتور درحالی که با هلی کوپتر عراقی تعقیب می شد، از صحنه های به یاد ماندنی این فیلم است.
جمشید هاشم پور در روزگاری که سینمای ایران بنیه چندانی نداشت، مردم را راضی به خانه می فرستاد. او در دهه۱۳۶۰ آمار و اعداد فروش سینما را جابه جا کرد.
مسعود پویا پیش تر در همین روزنامه نوشته است: «حالا دیگر تهیه کنندگان برای همکاری با او سر و دست می شکستند، اما ارشاد ابتدا بازی با سر تراشیده را ممنوع کرد و بعد هم نزدیک به ۴سال جلوی فعالیت او را گرفت. جمشید آریا ممنوع الکار شد و مدتی بعد با ظاهر متعارف و نام جمشید هاشم پور به میدان آمد».
هاشم پور با کوله باری از تجربه و محبوبیت پا به دهه۱۳۷۰ گذاشت. بازیگری قدرتمند که صف سینما را برای نمایش فیلم «افعی» به درازا کشاند. او در این چهار دهه در کنار بازی در فیلم های اکشن؛ با فیلمسازان مطرحی چون علی حاتمی، کیانوش عیاری، واروژ کریم مسیحی، تهمینه میلانی، بهمن فرمان آرا، داوود میرباقری و … نیز همکاری کرده است.
درباره او نوشته اند: «در چنین شرایطی هاشم پور روی دیگری از استعدادش را نشان داد. در کارهای متفاوت، خاص تر و محدودتری ظاهر شد که از یک سو او را در موقعیت مقایسه با بازیگران دیگر قرار می داد و از سوی دیگر با خود قبلی اش در قیاس قرار می گرفت. اکنون جلوی دوربین، مردی قوی هیکل و تنومند بود که در قالب یک پزشک یا پدر خوب خانواده می درخشید و از کلیشه ها فاصله می گرفت». آن بازیگر تنومند و قدرتمند سینمای دفاع مقدس، در سال های اخیر بیشتر نشان داده که استعداد ذاتی او در بازیگری هنوز تمام نشده است.
حضور در نقش های متفاوت و درون گرا، آن سرگرد شهربانی سریال «شهرزاد» و همین اواخر بازی در نقش یک سیاسی پرنفوذ در سریال «آقازاده». این سوپراستار ورزیده و شکست ناپذیر زمانی که در حال حرکت شلیک می کرد، مخاطب را هیجان زده می کرد و معدود زمان هایی که شکست می خورد مردم را اندوهگین می کرد. جمشید هاشم پور اکنون ۷۶ساله شده و در ذهن مخاطب سینمای ایران پایان ناپذیر است.
منبع: همشهری
او در گفت وگویی در پاسخ به این سؤال که چگونه وارد سینما شد می گوید: «ورود من به سینما تصادفی و دور از انتظار بود. در زمان کودکی، پاتوق من و دوستانم در محله سلسبیل و در سینما خرم بود و در آنجا فیلم های متعددی را با بلیت ۶ریالی تماشا می کردیم. از دیدن فیلم بسیار لذت می بردم و حتما هفته ای دو سه بار را به سینما می رفتیم. اما اصلا فکرش را هم نمی کردم که روزی بازیگر سینما شوم و این مسئله حتی در خیالاتم هم وجود نداشت. آقای حسن شریفی که مدیر تولید فیلم «جهنم سفید» بود من را دید و گفت که می خواهی کار سینما انجام بدهی؟ من گفتم که بلد نیستم. ایشان من را پیش آقای خاچیکیان برد و من سال۱۳۴۷ در فیلم جهنم سفید نقش یک بدمن را بازی کردم».
تا قبل از بازی درخشانش در فیلم «عقاب ها»، این مسعود کیمیایی و ایرج قادری بودند که دوباره او را کشف کردند. بعد از یک دهه دوری از سینما، او با بازی در «تیغ و ابریشم» کیمیایی و «تاراج» قادری، راه ستاره شدن را آغاز کرد. همان ابهت و سر تراشیده در تاراج کار خودش را کرد.
دهه۱۳۶۰ برای جمشید هاشم پور روزگار پرکاری بود؛ سالی ۴یا ۵فیلم. او ستاره اکثر فیلم هایی بود که بر بستر جنگ ایران و عراق نوشته می شدند. حضور مؤثر او در چنین فیلم هایی آنچنان بود که در دهه های بعدی، بسیاری از دوستدارانش نه با نام فیلم سر و کاری داشتند و نه با کارگردانش؛ کافی بود جمشید هاشم پور در فیلم بازی کند. عقاب ها یکی از همین فیلم ها محسوب می شد که توانسته پرمخاطب ترین فیلم تاریخ سینمای ایران باشد. ساموئل خاچیکیان این فیلم را براساس داستان واقعی نجات یک خلبان ایرانی توسط کردهای عراق و انتقال او به ایران ساخته بود.
هاشم پور در عقاب ها نقش یک تکاور ایرانی را دارد که در لباس مبدل وارد کردستان عراق شده است. فرار او با موتور درحالی که با هلی کوپتر عراقی تعقیب می شد، از صحنه های به یاد ماندنی این فیلم است.
جمشید هاشم پور در روزگاری که سینمای ایران بنیه چندانی نداشت، مردم را راضی به خانه می فرستاد. او در دهه۱۳۶۰ آمار و اعداد فروش سینما را جابه جا کرد.
مسعود پویا پیش تر در همین روزنامه نوشته است: «حالا دیگر تهیه کنندگان برای همکاری با او سر و دست می شکستند، اما ارشاد ابتدا بازی با سر تراشیده را ممنوع کرد و بعد هم نزدیک به ۴سال جلوی فعالیت او را گرفت. جمشید آریا ممنوع الکار شد و مدتی بعد با ظاهر متعارف و نام جمشید هاشم پور به میدان آمد».
هاشم پور با کوله باری از تجربه و محبوبیت پا به دهه۱۳۷۰ گذاشت. بازیگری قدرتمند که صف سینما را برای نمایش فیلم «افعی» به درازا کشاند. او در این چهار دهه در کنار بازی در فیلم های اکشن؛ با فیلمسازان مطرحی چون علی حاتمی، کیانوش عیاری، واروژ کریم مسیحی، تهمینه میلانی، بهمن فرمان آرا، داوود میرباقری و … نیز همکاری کرده است.
درباره او نوشته اند: «در چنین شرایطی هاشم پور روی دیگری از استعدادش را نشان داد. در کارهای متفاوت، خاص تر و محدودتری ظاهر شد که از یک سو او را در موقعیت مقایسه با بازیگران دیگر قرار می داد و از سوی دیگر با خود قبلی اش در قیاس قرار می گرفت. اکنون جلوی دوربین، مردی قوی هیکل و تنومند بود که در قالب یک پزشک یا پدر خوب خانواده می درخشید و از کلیشه ها فاصله می گرفت». آن بازیگر تنومند و قدرتمند سینمای دفاع مقدس، در سال های اخیر بیشتر نشان داده که استعداد ذاتی او در بازیگری هنوز تمام نشده است.
حضور در نقش های متفاوت و درون گرا، آن سرگرد شهربانی سریال «شهرزاد» و همین اواخر بازی در نقش یک سیاسی پرنفوذ در سریال «آقازاده». این سوپراستار ورزیده و شکست ناپذیر زمانی که در حال حرکت شلیک می کرد، مخاطب را هیجان زده می کرد و معدود زمان هایی که شکست می خورد مردم را اندوهگین می کرد. جمشید هاشم پور اکنون ۷۶ساله شده و در ذهن مخاطب سینمای ایران پایان ناپذیر است.
منبع: همشهری
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «قهرمانی که همیشه قهرمان سینمای مردم خواهد بود» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.