بانک احادیث اهل بیت (ع) جلد 2 - (معصوم شناسی)

مشخصات کتاب

سرشناسه:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان،1390
عنوان و نام پدیدآور:بانک احادیث اهل بیت (ع)جلد2- (معصوم شناسی)/ واحد تحقیقات مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان.
مشخصات نشر:اصفهان:مرکز تحقیقات رایانه ای قائمیه اصفهان، ۱۳90.
مشخصات ظاهری:نرم افزار تلفن همراه و رایانه
موضوع : احادیث شیعه
موضوع : اهل بیت (ع)
موضوع : معصوم شناسی

معصوم شناسی

حضرت محمد(ص)

حدیث1

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : مالی و لِلدنیا إنما مَثَلی و مثلُها کمثل الراکبِ رُفِعَت له شجرةٌ فی یوم صائفٍ فقال تَحتَها ثم راحَ و تَرَکَها.
رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: مرا با دنیا چکار؟ مثل من و دنیا مثل سواری است که در روز گرمی درختی برایش بپا شده و او زیر درخت خواب کوتاهی نموده سپس کوچ کرده و درخت را وا گذاشته است.
«الکافی، ج 2، ص 134»

حدیث2

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَنَّ اللهَ بَعثََنی رحمةً للعالَمین و لِاَمحقَ المعازفَ و المزامیرَ و امورَ الجاهلیة.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند مرا مبعوث کرد تا رحمتی برای جهانیان باشم و ساز و نی ها و امور جاهلیت را نابود سازم.
«بحار الانوار، ج 79، ص 250»

حدیث3

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

حدیث4

قال الامام علی(علیه السلام) فی صفه النبی(صلی الله علیه و آله و سلم) :
طبیب دوار بطبه قد أحکم مراهمه و أحمی (أمضی) مواسمه یضع ذلک حیث الحاجه إلیه من قلوب عمی و آذان صم و ألسنه بکم، متتبع بدوائه مواضع الغفله و مواطن الحیره...؛
امام علی(علیه السلام) در توصیف پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
پزشکی است که با دانش خود، همواره میان مردم می گردند، مرهمهایش را به خوبی فراهم و ابزار کارش را آماده کرده و آنها را هر جا که لازم باشد، از دلهای کور و گوشهای کر و زبانهای گنگ به کار می برد، غفلت گاه و جایگاه های حیرت را جستجو و با داروی خود آنها را درمان می کند.
نهج البلاغه خطبه 108

حدیث5

امام سجّاد علیه السلام :
کانَ إذا أوی إلی مَنزِلِهِ جَزَّءَ دُخولَهُ ثَلاثَةَ أجزاءٍ : جُزءا لِلّهِ و جُزءا لِأهلِهِ و جُزءا لِنَفسِهِ ؛
امام سجّاد علیه السلام :
پیامبر وقتی به خانه خویش می رفت ، اوقاتش را سه قسمت می کرد : بخشی برای خدا ، بخشی برای خانواده و بخشی برای خود .
مکارم الأخلاق ، ج 1 ، ص 44 .

حدیث6

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة ضمنت لعلی (علیه السلام) عمل البیت و العجین و الخبز و قم البیت و ضمن لها علی (علیه السلام) ما کان خلف الباب. نقل الحطب و ان یجیی ء بالطعام
- برای تقسیم کارهای خانه - حضرت فاطمه (سلام الله علیها) خمیر نمودن و پخت نان و نظافت را بعهده گرفت و علی (علیه السلام) نیز کارهای بیرون خانه همچون نهیه هیزم و خرید لوازم خوراکی را پذیرفت.
تفسیر عیاشی ج 1: 171.

حدیث7

قال الامام الحسین - علیه السّلام - : سَئَلْتُ أَبِی عَنْ مَخْرَج رَسُولِ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - فَقالَ: کانَ رَسُولَ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - یَحْزَنُ لِسانَهُ إلاّ عَمّا یَعْنِیهِ قَدْ تَرَک نَفْسَهُ مِنْ ثَلاثٍ، الْمِراءِ وَ الْإکثارِ ... .
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: از پدرم، دربارة سیرة پیامبر - صلَی الله علیه و آله - پرسیدم، پاسخ دادند: رسول الله، زبان خود را همیشه از گفتار بی معنی حفظ می کرد و خود را از سه چیز دور می داشت: مراء، پرحرفی، سخن پوچ و بی معنی، و نیز سه مسئله را ترک می کرد: هیچکس را مذمت نمی کرد، از کسی عیبجویی نمی نمود و در پی جمع آوری لغزش های این و آن نبود.
«مسند الامام الرضا، ج 2، ص 85»

حدیث8

قال رسولُ اللهِ - صلّی الله علیه و آله - : جُعِلَ قُرةُ عینی الصلوةُ ولذّتی فی النساءِ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قرار داده شده نماز، نور چشم من و در زناشوئی، لذت من.
«سنن النبی، ص 147»

حدیث9

قال الامام الصادق - علیه السلام - : کانَ رَسُولُ الله - صلی الله علیه و آله - یَکْرَهُ السَّوادَ اِلّا فی ثَلاثَةٍ الْعِمامَةُ وَالْخُفُّ وَالْکِساءُ.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - کراهت داشت از رنگ سیاه مگر در سه چیز: عمامه، کفش و عبا.
«بحارالانوار، ج83، ص249»

حدیث10

قال الامام الحسین - علیه السّلام - : کان رسول الله یرفَعُ یَدَیْهِ اذا ابْتَهَلَ و دَعا کَما یَسْتطْعِمُ المسکینُ.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - (هنگام دعا) دستهای خود را بالا می بردند و با حالت تضرّع و گریه دعا می کردند، مانند انسان مسکین و بیچاره ای که عاجزانه درخواست غذا می کند.
«مکارم الاخلاق، ج 2، ص 8»

حدیث11

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : خُلِقتُ اَنَا وَ عَلیٌ مِنْ نُورٍ واحدٍ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی از یک نور آفریده شده ایم.
«بحار الانوار، ج 35، ص 34»

حدیث12

قال رسوُل الله - صلی الله علیه و آله - : کنُتُ أَنَا وَ عَلیٌ نوُراً بَیْنَ یَدَی الله قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی قبل از خلقت آدم، نوری بودیم در پیشگاه خداوند، وقتی آدم آفریده شد، آن نور در وجود او قرار گرفت و پیوسته آن نور یکی بود تا اینکه در صلب عبدالمطلب به صورت دو نور، از هم جدا شد، نور نبوت در من و نور خلافت در وجود علی - علیه السّلام - قرار گرفت.
«بحار الانوار، ج 35، ص24»

حدیث13

قال الله عزّوجلّ:
ای احمد! می دانی به کدام دلیل تو را بر دیگر انبیا برتری دادم؟ به دلیل یقین و حسن خلق و سخاوت نفس و دلسوزی برای مردم.
(ارشادالقلوب1/205)

حدیث14

عن الامام علی - علیه السّلام - قال: کان رسول الله لا یحجزه عن قراءة القرآن الا الجنابة.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: هیچ مانعی پیامبر را از خواندن قرآن منع نمی کرد، مگر حالت جنابت.
«بحار الأنوار، ج 92، ص 216»

حدیث15

قال رسول الله ـ صلی الله علیه و آله ـ : اللّهم اجعَلْ حبَّکَ احبَّ الاشیاء عندی ... و اقطع عنّی حاجاتِ الدّنیا بالشّوق الی لقائک.
رسول اکرم ـ صلی الله علیه و آله ـ در مناجات با پروردگار اینگونه دعا می نمودند: خداوندا محبت خودت را دوست داشتنی ترین چیزها در نزد من قرار بده ... و به واسطه شوق به دیدارت حاجات دنیا را از دل من بر کن.
«کنزل العمال، ح 3648»

حدیث16

قال رسول الله ـ صلّی الله علیه و آله ـ : اللّهم انّی اسئُلکَ حُبَّکَ و حُبَّ مَنْ یُحبُّکَ و العَمَل الذّی یبلّغُنی حُبَّکَ، اللهمَّ اجْعَل حُبَّکَ احبُّ الیَّ من نَفسی و اهلی و الماءِ الباردِ.
رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله ـ در مناجات با پروردگار اینگونه دعا می کردند: خداوندا محبت خود و محبت دوستدارانت را از تو خواستارم، (خداوندا) عملی را به من ارزانی کن که با آن به محبت تو دست یابم، خداوندا محبت و دوستی خودت را از دوست داشتن من نسبت به خودم و خانواده ام و آب خنک و گوارا، بیشتر و محبوبتر گردان.
«کنزالعمال، ج 2، ص 209»

حدیث17

قالَ رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : إنَّما بُعِثْتُ فاتحاً و خاتِماً و أعطیت ... .
رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: من به عنوان فاتح و خاتم (پیامبران) مبعوث شدم و جامع کلمات و کلید آن ها به من اعطا شده است ... .
«کنز العمّال، ح 31994»

حدیث18

عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ قالَ: قالَ لی رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : لَمّا اُسْرِیَ بِی إلی السّماءِ إذاً مَلِک قَدْ أتانِی فَقالَ لِی یا مُحَمَّدُ! سَلْ مَنْ أرْسَلنا قَبْلَک قُلْتُ یا مَعاشِرَ النّاسِ وَ النَّبِیینَ عَلی ما بَعَثَکمْ اللهُ قَبلی؟ قالوُا: عَلی ولایتِک یا محمدُ و ولایةِ علیِّ بن ابی طالب.
ابن مسعود گفت: پیامبر به من فرمودند: هنگامی که در آسمان سیر کردم (در معراج) یکی از فرشتگان به پیش من آمد و گفت یا رسول الله پرسش خویش را با آن ها که قبل از شما مبعوث گشته اند در میان گذار! و من گفتم ای گروه مردم و پیامبران (سلف) بر چه چیزی خداوند متعال شما را مبعوث ساخته است؟ پاسخ دادند: بر ولایت تو ای محمد و ولایت علی ابن ابی طالب.
«بشارة المصطفی، ص 201»

حدیث19

عَنْ أبِی عَبْد اللهِ - علیهِ السَّلام - قال: ألا وَ إنَّ لِکلِّ شَیْءٍ جَوهَراً و جَوهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحَمَّدٌ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - وَ نَحْنُ وَ شِیعَتُنا بَعدنا حبَّذا شیعَتَنا ما أقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: آگاه باشید که به راستی هر چیزی را گوهری است و گوهر فرزندان آدم، محمد - صلی الله علیه و آله - است و پس از آن حضرت، ما و بعد از ما، شیعیان ما هستند، خوشا بر شیعیان ما که نزدیکند به عرش خدای عز و جل و چه نیکو است رفتار خدای عز و جل نسبت به آنان در روز قیامت. به خدا سوگند اگر بر مردم گران نمی آمد و شیعیان را خود بینی فرا نمی گرفت فرشتگان رو در رو به آن ها سلام می کردند.
«الکافی، ج 8، ص 214»

حدیث20

قالَ رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
مَثَلِی وَ مَثَلُ عَلِیٍّ مَثَلُ شَجَرَةٍ أنا أصْلُها وَ عَلِیٌّ فَرْعُها ... .
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
مَثَل من و علی مَثَل درختی است که من ریشه و ساقه و علی شاخه آن است...
«تاریخ دمشق، ج 2، ح 999»

حدیث21

امام علی علیه السلام :
کانَ رَسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم إذا عَزّی قالَ : آجَرَکُمُ اللّه ورَحِمَکُم ، وإذا هَنَّأ قالَ : بارَکَ اللّه لَکُم وبارَکَ عَلَیکُم ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم هرگاه تسلّی می دادند، می فرمودند: خداوند اجرتان دهد و شما رامشمول رحمت خویش گرداند و هر گاه تبریک می گفتند، می فرمودند: خداوند به شما برکت دهد و بر شما مبارک گرداند .
مسکّن الفؤاد : 108 منتخب میزان الحکمة : 380

حدیث22

امام صادق(سلام الله علیه):
کانَ رسولُ اللَّهِ(صلی الله علیه و آله) أکْثَرَ ما یَجلِسُ تُجاهَ القِبلةِ؛
پیامبر خدا هنگام نشستن، بیشتر رو به قبله می نشست.
میزان الحکمة: ح 2518

حدیث23

امام عسکری(سلام الله علیه):
إِنَّ الصَّلاةَ عَلی رَسولِ اللَّهِ عَشرُ حَسَناتٍ؛
صلوات فرستادن بر رسول خدا ده حسنه دارد.
میزان الحکمة: ح 21781

حدیث24

امام صادق سلام الله علیه:
إنَّ اللّهَ عَزَّ ذِکرُهُ خَتَمَ بِنَبِیِّکُمُ النَّبِیِّینَ فَلا نَبِیَّ بَعدَهُ أبَدا، وخَتَمَ بِکِتابِکُمُ الکُتُبَ فَلا کِتابَ بَعدَهُ أبَدا؛
خداوند که یادش بزرگ باد با پیامبر شما، به پیامبران خاتمه داد. بنا بر این، بعد از او هرگز پیامبری بر انگیخته نخواهد شد، و [نیز] با کتاب شما به همه کتاب ها [ی آسمانی] پایان بخشید. پس، بعد از کتاب شما هرگز کتابی نازل نخواهد شد.
الکافی: ج 2، ص 119، ح 4

حدیث25

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
أنا أوّلُ وافِدٍ علَی العَزیزِ الجَبّارِ یَومَ القِیامَةِ وکِتابُهُ وأهلُ بَیتی ثُمّ اُمَّتی، ثُمّ أسألُهُم: ما فَعَلتُم بکِتابِ اللَّهِ وبأهلِ بَیتی؟؛
من و کتاب خدا و اهل بیت من، نخستین گروهی هستیم که در روز قیامت بر خدای عزیز جبار وارد می شویم و سپس امت من. آنگاه من از آنها می پرسم که با کتاب خدا و با اهل بیتِ من چه کردید؟
الکافی: ج 2، ص 600، ح 4

حدیث26

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
إنّی أمزَحُ ولا أقولُ إلّا حَقّاً؛
من مزاح و شوخی می کنم ولی جز حق نمی گویم.
میزان الحکمه، ح 18948

حدیث27

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

حدیث28

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
بُعِثتُ بِمَکارِمِ الأخلاقِ وقحاسِنِها؛
من برای (احیای) مکارم و نیکی های اخلاقی مبعوث شدم.
الأمالی، طوسی، 596

حدیث29

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کَما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرائِضِ؛
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
کافی، ج2، ص117، ح4

حدیث30

امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه صلی الله علیه و آله فَخْما مُفَخَّما... یَتَـکَلَّمُ بِجَوامِعِ الکَلِمِ فَصْلاً لا فُضولَ فیهِ و لا تَقصیرَ. دمثا، لَیْسَ بِالجافی و لا بِالْمَهینِ تَعظُمُ عِنْدَهُ النِّعْمَةُ و اِنْ دَقَّت لا یَذُمُّ مِنها شَیئا غَیْرَ اَنَّهُ کانَ لا یَذُمُّ ذَواقا و لا یَمدَحُهُ و لا تُغضِبُهُ الدُّنْیا و ما کانَ لَها، فَاِذا تُعوطیَ الحَقّ لَم یَعْرِفهُ اَحَدٌ، و لَم یَقُمْ لِغَضَبِهِ شَی ءٌ حَتّی یَنتَصِرَ لَهُ... ؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله (در نظرها) با شکوه و بزرگوا بودند... سخنانی کوتاه، جامع و بی چون و چرا می گفتند بدون کم و زیاد، نرم خو و مهربان بودند، در حق کسی ظلم نمی کردند، کسی را خوار نمی شمردند، نعمت را اگر چه کم بود، بزرگ می دانستند و چیزی از آن را نکوهش نمی کردند، از مزه غذا نه بد می گفتند و نه تعریف می کردند، دنیا و آنچه به آن مرتبط است ایشان را خشمگین نمی ساخت و هرگاه حقی ضایع می شد، احدی را ملاحظه نمی کردند و چیزی باعث رفع خشمشان نمی شد، تا آن که حق را حاکم سازند.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 283

حدیث31

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ رَسولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آله کانَ اِذا اَتاهُ الضَّیْفُ اَکَلَ مَعَهُ وَ لَمْ یَرْفَعْ یَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّی یَرْفَعَ الضَّیْفُ یَدَهُ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه میهمان داشتند، با او غذا می خوردند و دست از سفره و غذا نمی کشیدند، تا آن که میهمان دست از غذا خوردن بکشد.
کافی، ج 6، ص 286

حدیث32

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند:
کانَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلی رُؤوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛
هرگاه صبح می شد پیامبر صلی الله علیه و آله دست نوازش بر سر فرزندان و نوه های خود می کشیدند.
عدة الداعی، ص 79

حدیث33

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
اِنّا اَهلُ بَیْتٍ نَری وَعدَنا عَلَینا دَینا کَما صَنَعَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله؛
ما اهل بیت، وعده های خود را برای خودمان، بدهی و دِین حساب می کنیم، چنانکه رسول اکرم صلی الله علیه و آله چنین می کردند.
تحف العقول، ص 446

حدیث34

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله یُداعِبُ وَ لا یَقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله شوخی می کردند ولی جز حقّ چیزی نمی گفتند.
مستدرک الوسائل، ج 8، ص 408

حدیث35

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَا کَلَّمَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اَلْعِبادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله : اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبیاءِ اُمِرْنا اَنْ نُـکَلِّمَ النّاسَ عَلی قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوییم.
کافی، ج 1، ص 23

حدیث36

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَاْسُ وَ لَقِیَ القَومُ الْقَوْمَ اتَّقَیْنا بِرَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله فَما یَکونُ اَحَدٌ اَقْرَبَ اِلَی الْعَدُوِّ مِنْهُ ؛
وقتی که آتش جنگ بر افروخته می شد و دو لشکر به هم می رسیدند، به پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) پناهنده می شدیم و کسی نبود که از آن حضرت به دشمن نزدیک تر باشد.
مکارم الاخلاق، ص 18

حدیث37

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله لا یُؤْثِرُ عَلَی الصَّلاةِ عَشاءً وَ لا غَیْرَهُ وَ کانَ اِذا دَخَلَ وَقْتُها کَاَنـَّهُ لا یَعْرِفُ اَهْلاً وَ لا حَمیما؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله چیزی مثل شام و غیر آن را بر نماز مقدم نمی داشتند و هنگامی که وقت نماز می رسید، گویی که هیچ یک از اهل خانه و دوستان را نمی شناختند.
مجموعه ورام، ج 2، ص 78

حدیث38

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کانَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله اِذا سُئِلَ شَیئا فَاِذا اَرادَ اَنْ یَفْعَلَه ُقالَ: نَعَم وَ اِذا اَراد اَنْ لا یَفْعَلَ سَکَتَ و کانَ لا یَقول لِشَی ءٍ لا... ؛
هرگاه از رسول اکرم صلی الله علیه و آله چیزی تقاضا می شد، اگر ایشان آن را می خواستند انجام دهند، می فرمودند: بله و اگر نمی خواستند انجام دهند، سکوت می نمودند و هیچ گاه ایشان برای چیزی نه نمی گفتند.
بحارالأنوار، ج 93، ص 327

حدیث39

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کانَ صلی الله علیه و آله لا یَذُمُّ اَحَدا وَ لا یُعَیِّرُهُ وَ لا یَطْلُبُ عَثَراتِهِ وَ لا عَوْرَتَهُ وَ لا یَتَـکَلَّمُ اِلاّ فیما رَجا ثَوابَهُ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله، هرگز بدگویی کسی را نمی کردند، سرزنش نمی نمودند و در پی لغزش ها و اسرار دیگران نبودند و [درباره دیگران]، چیزی جز خیر (خوبی) نمی گفتند.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 284

حدیث40

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْموما بِالْمُداعَبَةِ وَ کانَ صلی الله علیه و آله یَقولُ: اِنَّ اللّه َ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فی وَجْهِ اِخْوانِهِ؛
هرگاه رسول اکرم صلی الله علیه و آله یکی از اصحاب خود را غمگین می دیدند، با شوخی او را خوشحال می کردند و می فرمودند: خداوند، کسی را که با برادران (دینی) اش با ترشرویی و چهره عبوس روبرو شود، دشمن می دارد.
رسائل شهید ثانی، ص 326

حدیث41

امام علی علیه السلام(در توصیف پیامبر اکرم) فرمودند:
وَ هُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، اَجْوَدُ النّاسِ کَفّا وَ اَرْحَبُ النّاسِ صَدْرا وَ اَصْدَقُ النّاسِ لَهْجَةً وَ اَوْفَی النّاسِ ذِمَّةً وَ اَلْیَنُهُمْ عَریکَةً وَ اَکْرَمُهُمْ عِشْرَةً مَنْ رَآهُ بدیهَةً هابَهُ وَ مَنْ خالَطَهُ مَعْرِفَةً اَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَمْ اَرَ قَبْلَهُ وَ لا بَعْدَهُ مِثْلَهُ؛
او که خاتم پیامبران بود، بخشنده ترین، پرحوصله ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم خوترین و خوش مصاحبت ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمود و او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را تعریف کند، می گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ام.
بحارالأنوار، ج 16، ص 190

حدیث42

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائی؛
بهترین شما کسی است که برای زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما برای زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443

حدیث43

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
نَحْنُ قَوْمٌ لا نَأکُلُ حَتّی نَجوعَ وَ اِذا اَکَلْنا لا نَشْبَعُ؛
ما قومی هستیم که تا گرسنه نشویم غذا نمی خوریم و تا سیر نشده ایم دست از غذا می کشیم.
سنن النبی، ص 226

حدیث44

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اِنْ قَدَرتَ اَن تُصْبِحَ و تُمسی و لَیْسَ فی قَلبِکَ غَشٌّ لاَِحَدٍ فَافعَل و ذلِکَ مِن سُنَّتی و مَنْ أحیی سُنَّتی فَقَد اَحیانی و مَن اَحیانی کانَ مَعی فِی الجَنَّةِ؛
تا می توانی بکوش که صبح و شب در قلبت (حتّی) قصد فریب و نیرنگ کسی نباشد؛ چرا که این از سنّت های من است و کسی که سنّتم را زنده کند، مرا زنده کرده است و کسی که مرا زنده کند، در بهشت با من خواهد بود.
سنن ترمذی، ج 4، ص 151

حدیث45

لَمّا ماتَ اِبراهیمُ بْنُ رَسُولِاللّهِ صلّی اللّه علیه و آله حَمَلَتْ عَیْنُ رَسُولِاللّهِ بِالدُّمُوعِ ثُمَّ قالَ النّبیُّ صلّی اللّه علیه و آله :َدْمَعُ الْعَیْنُ وَ یَحْزَنُ الْقَلْبُ وَ لا نَقُولُ ما یُسْخِطُ الرَّبَّ وَ اِنّا بِکَ یا اِبراهیمُ لَمَحْزُونُونَ ؛
چون ابراهیم - پسر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله - از دنیا رفت ، چشم پیامبر پر از اشک شد.
سپس پیامبر فرمود:ندچشم ، اشکبار می شود و دل غمگین می گردد، ولی چیزی نمی گوییم که خدا را به خشم آورد،و ما در سوگ تو - ای ابراهیم - اندوهناکیم .
بحارالانوار، ج 22، ص 157

حدیث46

امام علی علیه السلام :
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله و سلّم إذا رَأَی الفاکِهَةَ الجَدیدَةَ قَبَّلَها ووَضَعَها عَلی عَینَیهِ وفَمِهِ ، ثُمَّ قالَ :
اللّهُمَّ کَما أرَیتَنا أَوَّلَها فی عافِیَةٍ ، فَأَرِنا آخِرَها فی عافِیَةٍ؛
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم، چون میوه ای نو می دیدند ، آن را می بوسید ند و بر روی چشمان و دهانشان می نهادند و سپس می گفتند:خداوندا ! چنان که آغاز این را در عافیت به ما نشان دادی ، پایان آن را نیز در عافیت به ما بنمایان.
الأمالی للصدوق ، صفحه 338 ، حدیث 396

حدیث47

امام صادق علیه السلام :
کانَ رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم یُنفِقُ فی الطِّیبِ أکثَرَ مِمّا یُنفِقُ فی الطَّعام؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم برای عطر بیشتر از غذا خرج می کرد .
الکافی : 6 / 512 / 18

حدیث48

قال رسول الله -صلی الله علیه وآله -:
کانوا (یعنی الانبیاء) یفزعون اذا فزعوا الی الصلاة ؛
پیامبران خدا (صلی الله علیه وآله ) چنان بودند که چون دچار نگرانی می شدند،به نماز پناه می بردند.
(تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67)

حدیث49

قال السجاد - علیه السلام -:
کان یبکی حتی یبتل مصلاه خشیة من الله - عزوجل - من غیر جرم ؛
رسول خدا -صلی الله علیه وآله - با این که بی گناه بود اما از خوف خداوند چنان در نماز می گریست که جانمازش خیس می شد.
(سنن النبی ، ص 32)

حدیث50

قال علی - علیه السلام -:
کان رسول الله -صلی الله علیه وآله - لایؤ ثر علی الصلوة عشاة ولاغیره و کان اذا دخل وقتها کانه لایعرف اهلا ولا جمیعا؛
رسول خدا -صلی الله علیه وآله - نه شام و نه چیز دیگری را بر نماز مقدم نمی داشت و چون وقت نماز فرا می رسید، دیگر نه خانواده می شناخت ونه دوست .
(سنن نبوی ، ص 14).

حدیث51

قال الباقر - علیه السلام -:
ما استیقظ رسول الله -صلی الله علیه وآله - من نوم الا خرالله ساجدا ؛
هرگاه پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله) از خواب برمی خاست ، برای خدا سجده می کرد.
(مکارم الاخلاق ، ص 39).

حدیث52

قال رسول الله -صلی الله علیه وآله -:
انا لااشبع من الصلاة ؛
من هرگز از نماز سیر نمی شوم .
(امالی صدوق ، ج 2 ص 141).

حدیث53

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
انی لاکون فی الصلوة فاسمع بکاء الصبی فاخفف مخافة ان اشق علی امه ؛
من گاهی در حال نماز که هستم صدای گریه کودکی را می شنوم و نماز را سبک و کوتاه می کنم ، چرا که می ترسم مادرش را به رنج افکنم .
(کنزالعمال ، ج 7، ص 601، حدیث 20455)

حدیث54

قال الباقر - علیه السلام -:
کان رسول الله - صلی الله علیه وآله - اذا سمع المؤ ذن یوذن قال مثل ما یقوله فی کل شی ء؛
رسول خدا (ص ) وقتی صدای اذان مؤ ذن را می شنید، و آن جملات را تکرار می کرد.
(الکافی ، ج 3، ص 310، ج 29)

حدیث55

قال الصادق - علیه السلام -:
کان رسول الله - صلی الله علیه وآله - یقول لبلال اذا دخل الوقت یا بلال اعل فوق الجدار و ارفع صوتک بالاذان ؛
رسول خدا (ص ) هنگامی که وقت نماز فرا می رسید به بلال می فرمودند: بالای دیوار (مسجد) برو و اذان را با صدای بلندگو.
(وسائل الشیعه ، ج 4، ص 624)

حدیث56

قال عن حذیفة : کان رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
اذا حزبه امر فرع الی الصلاة ؛
شیوه رسول خدا (ص ) چنان بود که چنانچه مشکلی برای او پیش می آمد، به نماز پناه می برد و از آن استعانت می جست .
(تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67)

حدیث57

قال رسول الله - صلی الله علیه وآله -:
قرة عینی فی الصلاة ؛
روشنی چشم من در نماز است .
(نهج الفصاحه ، ص 283، حدیث 1343، بحارالانوار، ج 82، ص 193)

حدیث58

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلّم :
جَعَلَ اللّه ُ جَلَّ ثناؤهُ قُرَّةَ عَینِی فی الصَّلاةِ ، وحَبَّبَ إلَیَّ الصَّـلاةَ کما حَبَّبَ إلی الجائعِ الطَّعامَ ، وإلی الظَّمآنِ الماءَ ، وإنّ الجائعَ إذا أکَلَ شَبِعَ ، وإنَّ الظَمآنَ إذا شَرِبَ رَوِیَ ، وأنا لا أشبَعُ مِن الصَّلاةِ ؛
خداوند، جلّ ثناؤه ، نور دیده مرا در نماز قرار داد و نماز را محبوب من گردانید ، همچنان که غذا را محبوب گرسنه و آب را محبوب تشنه . (با این تفاوت که) گرسنه هرگاه غذا بخورد سیر می شود و تشنه هرگاه آب بنوشد سیراب می شود ، امّا من از نماز سیر نمی شوم .
مکارم الأخلاق : 2 / 366 منتخب میزان الحکمة : 324

حدیث59

امام صادق علیه السلام فرمودند:
مَا کَلَّمَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اَلْعِبادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله وسلم فرمودند: اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبیاءِ اُمِرْنا اَنْ نُـکَلِّمَ النّاسَ عَلی قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوییم.
کافی، ج 1 ، ص 23

حدیث60

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اَمَرَنی رَبّی بِسَبْعِ خِصالٍ: حُبِّ المَساکینِ وَ الدُّنُوِّ مِنْهُم و اَنْ أکثِرَ مِن «لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّه» وَ اَنْ اَصِلَ بِرَحِمی و اِن قَطَعَنی و اَن اَنظُرَ الی مَن هُوَ اَسفَلُ مِنّی و لا اَنْظُرَ اِلی مَنْ هُوَ فَوقی و اَن لا یَأخُذَنی فِی اللّه ِ لَومَةُ لائِمٍ و اَنْ اَقولَ الحَقَّ وَ اِنْ کانَ مُرّا و اَن لا اَسْاَلَ اَحَدا شَیئا؛
پروردگارم مرا به هفت خصلت امر نموده است: دوست داشتن بینوایان و نزدیک شدن به آنها، ذکر لا حول و لا قوة الا باللّه را بسیار گفتن، با خویشاوندان رابطه برقرار کردن؛ هر چند آنان قطع رابطه کنند، [و در مسائل مادی]، به پایین تر از خود نگاه کنم نه به بالاتر، در راه خدا سرزنش ملامتگران را به خود نگیرم، حق را بگویم اگر چه تلخ باشد و از کسی چیزی نخواهم.
الاصول الستة عشر، ص 75

حدیث61

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اُمِرْتُ اَن آخُذَ الصَّدَقَةَ مِن اَغْنیاءِکُم فَاَرُدَّها فی فُقَراءِکُم؛
من مأمورم که صدقه (و زکات) را از ثروتمندانتان بگیرم و به فقرایتان بدهم.
مستدرک الوسائل، ج 7، ص 105

حدیث62

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اَقْرَبُکُمْ غَدا مِنّی فِی الْمَوْقِفِ اَصْدَقُکُمْ لِلْحَدیثِ وَ اَدّاکُمْ لِلاَْمانَةِ وَ اَوفاکُمْ بِالْعَهْدِ وَ اَحْسَنُکُمْ خُلْقا وَ اَقْرَبُکُمْ مِنَ النّاسِ؛
نزدیک ترین شما به من در قیامت: راستگوترین، امانتدارترین، وفادارترین به عهد و پیمان، خوش اخلاق ترین و نزدیک ترین شما به مردم است.
امالی طوسی، ص 229

حدیث63

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اَوصانی رَبّی بِسَبعٍ: اَوصانی بِالاِْخلاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانیَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنی و اُعْطیَ مَن حَرَمَنی و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنی و اَن یَکونَ صَمْتی فِکْرا وَ نَظَری عِبَرا؛
پروردگارم هفت چیز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشکار، گذشت از کسی که به من ظلم نموده، بخشش به کسی که مرا محروم کرده، رابطه با کسی که با من قطع رابطه کرده، و سکوتم همراه با تفکّر و نگاهم برای عبرت باشد.
کنزالفوائد، ص 184

حدیث64

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اَلا اُخْبِرُکُمْ بِاَبْعَدِکُمْ مِنّی شَبَها؟ قَالُوا: بَلی یا رَسولَ اللّه. قالَ: اَلْفاحِشُ الْمُتَفَحِّشُ الْبَذی ءُ، اَلْبَخِیلُ، اَلْمُخْتَالُ، اَلْحَقودُ، اَلْحَسُودُ، اَلْقاسِی الْقَلْبِ، اَلْبَعِیدُ مِنْ کُلِّ خَیْرٍ یُرْجی، غَیْرُ المَاْمونِ مِنْ کُلِّ شَرٍّ یُتَّقی؛
آیا شما را از کم شباهت ترینتان به خودم آگاه نسازم؟ عرض کردند: چرا، ای رسول خدا! فرمودند: زشتگویِ بی آبرویِ بی شرم، بخیل، متکبر، کینه توز، حسود، سنگدل، کسی که هیچ امیدی به خیرش و امانی از شرش نیست.
کافی، ج 2، ص 291، ح 9

حدیث65

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
ألا اُخْبِرُکُمْ بِاَشبَهِکُم بی؟ قَالوا: بَلی یا رَسولَ اللّه. قالَ: اَحسَنُکُم خُلقا وَ اَلیَنُکُم کَنَفا وَ اَبَرُّکُم بِقَرَابَتِهِ وَ اَشَدُّکُم حُبّا لاِِخوانِهِ فی دینِهِ وَ اَصبَرُکُم عَلَی الحَقِّ وَ اَکظَمُکُم لِلغَیظِ وَ اَحسَنُکُم عَفْوا وَ اَشَدُّکُم مِن نَفْسِهِ اِنْصافا فِی الرِّضا وَ الْغَضَبِ؛
آیا شما را از شبیه ترینتان به خودم با خبر نسازم؟ گفتند: آری ای رسول خدا! فرمودند: هر کس خوش اخلاق تر، نرم خوتر، به خویشانش نیکوکارتر، نسبت به برادران دینی اش دوست دارتر، بر حق شکیباتر، خشم را فروخورنده تر و با گذشت تر و در خرسندی و خشم با انصاف تر باشد.
کافی، ج 2، ص 240، ح 35

حدیث66

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:
اَنـَا اَدیبُ اللّه وَ عَلیٌّ اَدیبی، اَمَرَنی رَبّی بِالسَّخاءِ وَ الْبِرِّ وَ نَهانی عَنِ الْبُخْلِ وَ الْجَفاءِ وَ ما شَی ءٌ اَبْغَضُ اِلَی اللّه عَزَّوَجَلَّ مِنَ الْبُخْلِ وَ سوءِ الْخُلُقِ، وَ اِنَّهُ لیُفْسِدُ العَمَلَ کَما یُفْسِدُ الخَلُّ الْعَسَلَ؛
من ادب آموخته خدا هستم و علی، ادب آموخته من است. پروردگارم مرا به سخاوت و نیکی کردن فرمان داد و از بخل و سختگیری بازَم داشت. در نزد خداوند عزّوجلّ چیزی منفورتر از بخل و بد اخلاقی نیست. بد اخلاقی، عمل را ضایع می کند، آن سان که سرکه عسل را.
مکارم الاخلاق، ص 17

حدیث67

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رسولُ اللّه صلی الله علیه و آله أکْثَرَ ما یَجلِسُ تُجاهَ القِبلةِ؛
پیامبر خدا هنگام نشستن، بیشتر رو به قبله می نشست.
میزان الحکمة، ح 2518

حدیث68

امام علی علیه السلام (در توصیف پیامبر اکرم) فرمودند:
وَهُوَ خاتَمُ النَّبیّینَ، أَجوَدُ النّاسِ کَفّا وَاَرحَبُ النّاسِ صَدرا وَأَصدَقُ النّاسِ لَهجَةً وَأَوفَی النّاسِ ذِمَّةً وَأَلیَنُهُم عَریکَةً وَأَکرَمُهُم عِشرَةً مَن رَآهُ بَدیهَةً هابَهُ وَمَن خالَطَهُ مَعرِفَةً أَحَبَّهُ یَقولُ ناعِتُهُ: لَم اَرَقَبلَهُ وَلا بَعدَهُ مِثلَهُ؛
او خاتم پیامبران است. بخشنده ترین مردم بود، سعه صدرش از همه بیشتر (پرحوصله ترین مردم) و راستگوترین و پایبندترین آنان به عهد و پیمان. از همه نرمخوتر بود و رفتارش بزرگوارانه تر. هر کس بدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمود و او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را وصف کند، می گفت: نظیر او را در گذشته و حال ندیده ام.
بحارالأنوار، ج16، ص190، ح27

حدیث69

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
کانَ صلی الله علیه و آله... یُعطی کُلَّ جُلَسائِهِ نَصیبَهُ وَ لا یَحسَبُ أَحَدٌ مِن جُلَسائِهِ أَنَّ أَحَدا أَکرَمُ عَلَیهِ مِنهُ؛
پیامبر صلی الله علیه و آله بهره هر یک از هم نشینان خود را عطا می فرمودند و چنان معاشرت می نمودند که کسی گمان نمی کرد شخص دیگری نزد پیامبر از او گرامی تر باشد.
بحارالأنوار، ج16، ص152، ح4

حدیث70

قال الامام علی(علیه السلام):
فی صِفَةِ النَّبیِّ صلی الله علیه و آله طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ قَد أَحکَمَ مَراهِمَهُ وَأَحمی (أمضی) مَواسِمَهُ یَضَعُ ذلِکَ حَیثُ الحاجَةُ إِلَیهِ مِن قُلوبٍ عُمیٍ وَآذانٍ صُمٍّ وَأَلسِنَةٍ بُکمٍ، مُتَتَبِّعٌ بِدَوائِهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ وَمَواطِنَ الحَیرَةِ... ؛
امام علی(علیه السلام) در توصیف پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند:پزشکی است که با دانش خود، همواره میان مردم می گردند، مرهمهایش را به خوبی فراهم و ابزار کارش را آماده کرده و آنها را هر جا که لازم باشد، از دلهای کور و گوشهای کر و زبانهای گنگ به کار می برد. غفلت گاه ها و جایگاه های حیرت را جستجو و با داروی خود آنها را درمان می کند.
نهج البلاغه، خطبه 108

حدیث71

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند :
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائی؛
بهترین شما کسی است که برای زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما برای زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443

حدیث72

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله وسلم) فرمودند :
اِنّی لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً؛
من پیامبر نشده ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده ام تا مایه رحمت باشم.
کنزالعمال، ح 8176

حدیث73

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ما استیقظ رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) من نوم قط الا خر لله - عزوجل - ساجدا؛
هیچ گاه رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از خواب برنخاست ، جز آن که در پیشگاه خداوند به سجده می افتاد.
(بحارالانوار، ج 16، ص 253).

حدیث74

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
صلوات فرستادن بر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم)، گناهان را بسان ریختن آب بر آتش از بین می برد.
ثواب الاعمال،ص187

حدیث75

اِنّا اُمِرْنا مَعاشِرَ الاَنْبیاءِ بِمُداراةِ النّاسِ، کَما اُمِرْنا بِاِقامَةِ الفَرائِضِ؛
ما پیامبران، همان گونه که به برپا داشتن واجبات مأمور شده ایم، به مدارا کردن با مردم نیز مأمور شده ایم.
امالی طوسی، ص 521

حدیث76

امام حسن عسکری(علیه السلام) فرمودند:
بسیار به یاد خدا و بسیار به یاد مرگ باشید. بسیار قرآن تلاوت نمایید و به پیامبر صلوات و درود بفرستید که همانا درود بر پیامبر، معادل ده نیکی است.
(بحارالانوار/78/372)

حدیث77

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
مثلی و مثلکم کمثل رجل أو قد نارا فجعل الفراش و الجنادب یقعن فیها و هو یذبّهنّ عنها و أنا آخذ بحجزکم عن النّار و أنتم تفلتون من یدی؛
حکایت من و شما چون مردی است که آتشی بیفروخت و پروانه ها و ملخها بنا کردند در آن بیفتند و وی آنها را از آتش نگه می داشت من کمر بندهای شما را گرفته ام که شما در آتش نیفتید و شما از دست من در می روید.
نهج الفصاحه

حدیث78

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
ما لی و للدّنیا، ما أنا و الدّنیا إلّا کراکب استظلّ تحت شجره ثمّ راح و ترکها؛
مرا با دنیا چه کار من در دنیا چون مسافری هستم که در سایه درختی نشست و برفت و آن را واگذاشت.
نهج الفصاحه

حدیث79

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لو کان لی مثل أحد ذهبا لسرّنی أن لا یمرّ علیّ ثلاث و عندی منه شی ء إلّا شی ء أرصده لدین؛
اگر به اندازه کوه احد طلا داشتم دوست داشتم پس از سه روز چیزی از آن به نزد من نباشد مگر چیزی که برای قرضی ذخیره کرده باشم.
نهج الفصاحه

حدیث80

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
سألت اللَّه أن یجعل حساب أمّتی إلیّ لئلّا تفتضح عند الامم، فأوحی اللَّه عزّ و جلّ إلیّ: یا محمّد بل أنا أحاسبهم فإن کان منهم زلّه سترتها عنک لئلا تفتضح عندک؛
از خدا خواستم که حساب امت مرا به من واگذارد تا پیش امتهای دیگر رسوا نشود، پس خدای عز و جل به من وحی کرد ای محمد نه، بلکه من حسابشان را می رسم و اگر گناهی از آنها سر زده از تو پوشیده می دارم که پیش تو نیز رسوا نشود.
نهج الفصاحه

حدیث81

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خیرکم خیرکم لأهله و أنا خیرکم لأهلی ما أکرم النّساء إلّا کریم و لا أهانهنّ إلّا لئیم؛
بهترین شما کسی است که برای کسان خود بهتر است، من از همه شما برای کسان خود بهترم، بزرگ مردان زنان را گرامی شمارند و فرومایگان زنان را خوار دارند.
نهج الفصاحه

حدیث82

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
بعثت بمداراه النّاس؛
من به مدارا با مردم مبعوث شده ام.
نهج الفصاحه

حدیث83

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أوتیت جوامع الکلم؛
سخنان مختصر و جامع را به من دادند.
نهج الفصاحه

حدیث84

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّما بعثت لأتمّم مکارم الأخلاق؛
من مبعوث شدم تا فضائل اخلاق را به کمال رسانم.
نهج الفصاحه

حدیث85

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّما أنا بشر مثلکم و إنّ الظّنّ یخطی و یصیب و لکن ما قلت لکم قال اللَّه فلن أکذب علی اللَّه؛
من انسانی مثل شما هستم و گمان به خطا یا صواب می رود ولی هر چه را بگویم خدا گفته است بر خدا دروغ نمی بندم.
نهج الفصاحه

حدیث86

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ کذبا علی لیس ککذب علی أحد فمن کذب علیّ متعمّدا فلیتبوّء مقعده من النّار؛
دروغ بستن بر من مثل دروغ بستن بر دیگری نیست هر که به عمد بر من دروغ بندد در آتش جای گیرد.
نهج الفصاحه

حدیث87

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ ربّی أمرنی أن یکون نطقی ذکرا و نظری عبرا؛
پروردگارم به من فرمان داده که سخنم ذکر باشد و نظرم مایه عبرت.
نهج الفصاحه

حدیث88

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إنّ اللَّه تعالی لم یبعثنی معنّتا و لا متعنّتا و لکن بعثنی معلّما میسّرا.
خداوند مرا اشکال گیر و اشکال تراش نفرستاده بلکه آموزگار و آسانگیر فرستاده است.
نهج الفصاحه

حدیث89

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أنا النّذیر و الموت المغیر و السّاعه الموعد؛
من بیم دهنده ام و مرگ یغماگر است و رستاخیز وعده گاه.
نهج الفصاحه

حدیث90

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اللّهمّ لا تکلنی إلی نفسی طرفه عین و لا تنزع منّی صالح ما أعطیتنی؛
خداوندا یک لحظه مرا به خودم وامگذار و چیزهای خوبی که به من بخشیده ای از من باز مگیر.
نهج الفصاحه

حدیث91

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اللّهمّ کما حسّنت خلقی فحسّن خلقی؛
خدایا چنان که صورت مرا نیک کردی سیرتم را نیز نیک کن.
نهج الفصاحه

حدیث92

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
إذا أتی علیّ یوم لا أزداد فیه علما یقرّبنی إلی اللَّه تعالی فلا بورک لی فی طلوع الشّمس ذلک الیوم؛
اگر روزی بر من بگذرد و در آن روز دانشی نیاموزم که مرا به خداوند نزدیک کند، طلوع آفتاب آن روز بر من مبارک مباد.
نهج الفصاحه

حدیث93

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أدّبنی ربّی فأحسن تأدیبی؛
خداوند مرا ادب آموخت و نیک آموخت.
نهج الفصاحه

حدیث94

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
مَنْ سَلَّمَ عَلَیْهِ اَوْ عَلَیَّ ثَلاثَةَ أیّام أوْجَبَ اللّهُ لَهُ الجَنَّةَ، قُلْتُ لَها: فی حَیاتِهِ وَ حَیاتِکِ؟ قالَتْ: نعَمْ وَ بَعْدَ مَوْتِنا ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
هر که بر پدرم ـ رسول خدا ـ و بر من به مدّت سه روز سلام کند خداوند بهشت را برای او واجب می گرداند. راوی گوید: عرضه داشتم: آیا در زمان حیات و زنده بودن؟ فرمودند: چه در زمان حیات ما باشد; و یا پس از مرگ.
بحارالأنوار، ج 43، ص 185، ح 17

حدیث95

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أبَوا هِذِهِ الاْمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلی، یُقْیمانِ أَودَّهُمْ، وَ یُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إنْ أطاعُوهُما، وَ یُبیحانِهِمُ النَّعیمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله) و علی - علیه السلام -، والِدَین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروی کنند آن ها را از انحرافات دنیوی و عذاب همیشگی آخرت نجات می دهند و از نعمت های متنوّع و وافر بهشتی بهره مندشان می سازند.
بحارالأنوار، ج 23، ص 259، ح 8

حدیث96

قالَ رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - لِعَلی - علیه السلام - :
أنَا رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ بِهِ، فَلا نَظیر لی إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَکَ إلاّ أنَا؛
رسول خدا - صلی الله علیه وآله - به امام علی - علیه السلام - فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می نمایم و تو وجه اللّه می باشی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست مگر من.
تفسیر البرهان، ج 4، ص 184

حدیث97

پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم ) می فرمایند :
اعطانی الله - عز و جل - فاتحة الکتاب؛
خداوند سوره حمد را به من عطا کرده است .
( امالی شیخ صدوق ، ص 117 )

حدیث98

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
اِنّی لَمْ اُبْعَثْ لَعّانا وَ اِنّما بُعِثْتُ رَحْمَةً؛
من پیامبر نشده ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده ام تا مایه رحمت باشم.
کنزالعمال ، ح 8176 .

حدیث99

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
خَیْرُکُم خَیْرُکُم لِنِسائِهِ و اَنَا خَیْرُکُم لِنِسائی؛
بهترین شما کسی است که برای زنان خود بهتر باشد و من بهترین شما برای زن خود هستم.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 443.

حدیث100

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
کانَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله اِذا اَصْبَحَ مَسَحَ عَلی رُؤوسِ وُلْدِهِ وَ وُلْدِ وُلْدِهِ؛
هرگاه صبح می شد پیامبر صلی الله علیه و آله دست نوازش بر سر فرزندان و نوه های خود می کشیدند .
عدة الداعی، ص 79.

حدیث101

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
پروردگارم مرا به هفت خصلت امر نموده است: دوست داشتن بینوایان و نزدیک شدن به آنها، ذکر لا حول و لا قوة الا باللّه را بسیار گفتن، با خویشاوندان رابطه برقرار کردن؛ هر چند آنان قطع رابطه کنند، [و در مسائل مادی]، به پایین تر از خود نگاه کنم نه به بالاتر، در راه خدا سرزنش ملامتگران را به خود نگیرم، حق را بگویم اگر چه تلخ باشد و از کسی چیزی نخواهم.
الاصول الستة عشر، ص 75.

حدیث102

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
اُمِرْتُ اَن آخُذَ الصَّدَقَةَ مِن اَغْنیاءِکُم فَاَرُدَّها فی فُقَراءِکُم؛
من مأمورم که صدقه (و زکات) را از ثروتمندانتان بگیرم و به فقرایتان بدهم.
مستدرک الوسائل، ج 7، ص 105 .

حدیث103

امام علی علیه السلام می فرمایند:
کانَ النَّبیُّ صلی الله علیه و آله اِذا سُئِلَ شَیئا فَاِذا اَرادَ اَنْ یَفْعَلَه ُقالَ: نَعَم وَ اِذا اَراد اَنْ لا یَفْعَلَ سَکَتَ و کانَ لا یَقول لِشَی ءٍ لا... ؛
هرگاه از رسول اکرم صلی الله علیه و آله چیزی تقاضا می شد، اگر ایشان آن را می خواستند انجام دهند، می فرمودند: بله و اگر نمی خواستند انجام دهند، سکوت می نمودند و هیچ گاه ایشان برای چیزی نه نمی گفتند.
بحارالأنوار، ج 93، ص 327.

حدیث104

امام علی علیه السلام می فرمایند:
کانَ صلی الله علیه و آله لا یَذُمُّ اَحَدا وَ لا یُعَیِّرُهُ وَ لا یَطْلُبُ عَثَراتِهِ وَ لا عَوْرَتَهُ وَ لا یَتَـکَلَّمُ اِلاّ فیما رَجا ثَوابَهُ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله ، هرگز بدگویی کسی را نمی کردند، سرزنش نمی نمودند و در پی لغزش ها و اسرار دیگران نبودند و [درباره دیگران]، چیزی جز خیر (خوبی) نمی گفتند.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 284 .

حدیث105

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
اِنَّ رَسولَ اللّه ِ صلی الله علیه و آله کانَ اِذا اَتاهُ الضَّیْفُ اَکَلَ مَعَهُ وَ لَمْ یَرْفَعْ یَدَهُ مِنَ الْخِوانِ حَتّی یَرْفَعَ الضَّیْفُ یَدَهُ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه میهمان داشتند، با او غذا می خوردند و دست از سفره و غذا نمی کشیدند، تا آن که میهمان دست از غذا خوردن بکشد.
کافی، ج 6، ص 286 .

حدیث106

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
لا یُـبَلِّغُنی اَحَدٌ مِنْکُم عَنْ اَحَدٍ مِن اَصحابی شَیئا، فَاِنّی اُحِبُّ اَنْ اَخْرُجَ اِلَیکُم و اَنَا سَلیمُ الصَّدرِ؛
کسی از شما حق ندارد از هیچ یک از یارانم چیزی به من بگوید؛ زیرا دوست دارم در حالی که چیزی از شما در دلم نیست به سویتان بیایم.
مکارم الاخلاق، ص 17 .

حدیث107

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله یُداعِبُ وَ لا یَقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله شوخی می کردند ولی جز حقّ چیزی نمی گفتند.
مستدرک الوسائل، ج 8 ، ص 408.

حدیث108

امام علی علیه السلام می فرمایند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله لَیَسُرُّ الرَّجُلَ مِنْ اَصحابِهِ اِذا رَآهُ مَغْموما بِالْمُداعَبَةِ وَ کانَ صلی الله علیه و آله یَقولُ: اِنَّ اللّه َ یُبْغِضُ الْمُعَبِّسَ فی وَجْهِ اِخْوانِهِ؛
هرگاه رسول اکرم صلی الله علیه و آله یکی از اصحاب خود را غمگین می دیدند، با شوخی او را خوشحال می کردند و می فرمودند: خداوند، کسی را که با برادران (دینی) اش با ترشرویی و چهره عبوس روبرو شود، دشمن می دارد.
رسائل شهید ثانی، ص 326 .

حدیث109

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
اَوصانی رَبّی بِسَبعٍ: اَوصانی بِالاِْخلاصِ فِی السِّرِّ وَ الْعَلانیَةِ وَ اَن اَعْفُوَ عَمَّن ظَلَمَنی و اُعْطیَ مَن حَرَمَنی و اَصِلَ مَنْ قَطَعَنی و اَن یَکونَ صَمْتی فِکْرا وَ نَظَری عِبَرا؛
پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند : پروردگارم هفت چیز را به من سفارش فرمود: اخلاص در نهان و آشکار، گذشت از کسی که به من ظلم نموده، بخشش به کسی که مرا محروم کرده، رابطه با کسی که با من قطع رابطه کرده، و سکوتم همراه با تفکّر و نگاهم برای عبرت باشد.
کنزالفوائد، ص 184 .

حدیث110

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
مَا کَلَّمَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله اَلْعِبادَ بِکُنْهِ عَقْلِهِ قَطُّ، قَالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله : اِنّا مَعاشِرَ الاَْنْبیاءِ اُمِرْنا اَنْ نُـکَلِّمَ النّاسَ عَلی قَدْرِ عُقولِهِمْ ؛
رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگز با مردم به اندازه عقل خود سخن نگفتند و فرمودند: ما پیامبران مأموریم که با مردم به اندازه عقل و فهمشان سخن بگوییم.
کافی، ج 1 ، ص 23 .

حدیث111

امام علی علیه السلام می فرمایند:
او که خاتم پیامبران بود، بخشنده ترین، پرحوصله ترین، راستگوترین، پایبندترین مردم به عهد و پیمان، نرم خوترین و خوش مصاحبت ترین مردم بود، هر کس بدون سابقه قبلی او را می دید، هیبتش او را می گرفت و هر کس با او معاشرت می نمود و او را می شناخت دوستدارش می شد و هر کس می خواست او را تعریف کند، می گفت: نظیر او را پیش از او و پس از او ندیده ام.
بحارالأنوار، ج 16، ص 190 .

حدیث112

امام حسین علیه السلام می فرمایند:
کانَ صلی الله علیه و آله ... لا یَحْسَبُ اَحَدٌ مِنْ جُلَسائِهِ اَنَّ اَحَدا اَکْرَمُ عَلَیْهِ مِنْهُ؛
پیامبر صلی الله علیه و آله چنان با هم نشینان رفتار می نمودند که هیچ یک از آنان گمان نمی کرد کسی نزد آن حضرت از وی گرامی تر باشد.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 284 .

حدیث113

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
اِنَّما بُعِثْتُ لاُِتَمِّمَ مَکارِمَ الاَْخْلاقِ؛
من تنها برانگیخته شده ام تا اخلاق بزرگوارانه را به کمال رسانم.
بحارالأنوار، ج 71، ص 382.

حدیث114

امام علی علیه السلام می فرمایند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله لا یُؤْثِرُ عَلَی الصَّلاةِ عَشاءً وَ لا غَیْرَهُ وَ کانَ اِذا دَخَلَ وَقْتُها کَاَنـَّهُ لا یَعْرِفُ اَهْلاً وَ لا حَمیما؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله چیزی مثل شام و غیر آن را بر نماز مقدم نمی داشتند و هنگامی که وقت نماز می رسید، گویی که هیچ یک از اهل خانه و دوستان را نمی شناختند.
مجموعه ورام، ج 2، ص 78.

حدیث115

امام رضا علیه السلام می فرمایند:
اِنّا اَهلُ بَیْتٍ نَری وَعدَنا عَلَینا دَینا کَما صَنَعَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله ؛
ما اهل بیت، وعده های خود را برای خودمان، بدهی و دِین حساب می کنیم، چنانکه رسول اکرم صلی الله علیه و آله چنین می کردند.
تحف العقول، ص 446.

حدیث116

امام علی علیه السلام می فرمایند:
کُنّا اِذَا احْمَرَّ الْبَاْسُ وَ لَقِیَ القَومُ الْقَوْمَ اتَّقَیْنا بِرَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله فَما یَکونُ اَحَدٌ اَقْرَبَ اِلَی الْعَدُوِّ مِنْهُ ؛(
وقتی که آتش جنگ بر افروخته می شد و دو لشکر به هم می رسیدند، به پیامبر پناهنده می شدیم و کسی نبود که از آن حضرت به دشمن نزدیک تر باشد.
مکارم الاخلاق، ص 18.

حدیث117

رسول خدا (ص) به امام علی (ع) فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می کنم. و تو وجه اللّه هستی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست، مگر من.
تفسیر البرهان: ج 4، ص 184

حدیث118

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله :
لَمّا خَلَقَ اللّه ُ الْمَعیشَةَ جَعَلَ الْبَرَکاتِ فِی الْحَرثِ وَ الْغَنَمِ؛
چون خداوند، وسایل زندگی مردم را آفرید، برکت ها را در کشاورزی و گوسفندداری قرار داد.
کنزالعمّال، ح 9354

حدیث119

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله :
مَنْ تَسَمّی بِاسمی یَرجو بَرَکَتی وَ یُمْنی، غَدَتْ عَلَیْهِ الْبَرَکَةُ وَ راحتَ اِلی یَوْمِ القیامَةِ؛
هر کس به نام من نامگذاری کند و برکت و خجستگی مرا امید داشته باشد، برکت به سوی او خواهد آمد و تا قیامت (باقی) خواهد بود.
کنزالعمّال، ح 45221.

حدیث120

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
خداوند مرا اشکال گیر و اشکال تراش نفرستاده بلکه آموزگار و آسانگیر فرستاده است.
(نهج الفصاحه ، حدیث 725)

حدیث121

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
سیره و روش حضرت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم)میانه روی و کار او راهنمایی به راه راست و گفتارش جدا کننده حق از باطل و حکمتش عادلانه و سخنانش بیان کننده (مشکلات) و سکوتش رساترین زبان ها بود.
غررالحکم ، باب حضرت محمد (ص)

حدیث122

امام علی (علیه السلام) می فرمایند:
حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) با شکم گرسنه از دنیا رفت و با سلامت جان و روح به آخرت وارد شد ، سنگی روی سنگ نگذاشت ، تا آنکه راه خود را پیمود و دعوت پروردگارش را اجابت نمود.
غررالحکم ، باب حضرت محمد (ص)

حدیث123

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می یابید و به وسیله حسن احسان می شوید و به وسیله حسین خوشبخت می گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند.
مأة منقبة، ص 22 .

حدیث124

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کَما أَمَرَنی بِأَداءِ الْفَرائِضِ؛
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
کافی، ج 2، ص 117، ح 4.

حدیث125

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
مَن تَسَمّی بِاسمی یَرجو بَرَکَتی وَ یُمنی، غَدَت عَلَیهِ البَرَکَةُ وَ راحتَ اِلی یَومِ القیامَةِ؛
هر کس به نام من نامگذاری کند و برکت و خجستگی مرا امید داشته باشد، برکت به سوی او خواهد آمد و تا قیامت (باقی) خواهد بود.
کنزالعمّال، ح 45221

حدیث126

رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
اِنّی لَم اُبعَث لَعّانا وَ اِنّما بُعِثتُ رَحمَةً
من پیامبر نشده ام که لعن و نفرین کنم، بلکه مبعوث شده ام تا مایه رحمت باشم.
مشکاة الانوار، ص 157

حدیث127

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کانَ رَسولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله یداعِبُ وَ لا یقولُ اِلاّ حَقّـا؛
رسول اکرم صلی الله علیه و آله شوخی می کردند ولی جز حقّ چیزی نمی گفتند.
(مستدرک الوسائل، ج 8 ، ص 408)

حدیث128

پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
اِنّا اُمِرنا مَعاشِرَ الاَنبیاءِ بِمُداراةِ النّاسِ، کما اُمِرنا بِاقامَةِ الفَرائِضِ؛
ما پیامبران، همان گونه که به برپا داشتن واجبات مأمور شده ایم، به مدارا کردن با مردم نیز مأمور شده ایم.
(ارشاد القلوب، ج 1، ص 115)

حدیث129

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرائِضِ.
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
(کافی، ج 2، ص 117، ح 4.)

حدیث130

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أَمَرَنی رَبّی بِمُداراةِ النّاسِ کما أَمَرَنی بِأَداءِ الفَرائِضِ.
پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.
(کافی، ج 2، ص 117، ح 4.)

حدیث131

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
خدای بزرگ پیامبر خود را تربیت کرد و چون ادب را در او به کمال رساند، فرمود: همانا تو دارای خلقی عظیم هستی آنگاه کار دین و امت را به او سپرد تا بندگانش را اداره کند.
اصول کافی، ج1، ص 266.

حدیث132

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) هرگز سخن کسی را قطع نمی کردند، مگر آنگاه که بیش از حد حرف می زد (یا از حد مشروع فراتر می رفت) آن وقت او را نهی می کردند یا بر می خاستند.
سنن النبی، ص 18.

حدیث133

پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)، وقتی به خانه ی خویش می رفتند، اوقاتشان را سه قسمت می کردند: بخشی برای خدای متعال، بخشی مخصوص خانواده و قسمتی هم برای کارهای شخصی خود.
مکارم الاخلاق، ص 13.

حدیث134

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) از ستمی که به ایشان می شد. انتقام نمی گرفتند، مگر آن که حریم الهی هتک شود، که در آن صورت خشم می کردند و غضبشان برای خدا بود.
سنن النبی، ص 45.

حدیث135

مکارم الاخلاق، ص 14.

حدیث136

هرگز دیده نشد که پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) پای خود را پیش کسی دراز کنند.
بحارالانوار، ج 16، ص 236.

حدیث137

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هیچ چیز را بر نماز مقدم نمی داشتند. هرگاه نماز فرا می رسید، رسول خدا دیگر نه خانواده می شناختند و نه دوست.
سنن النبی، ص 268.

حدیث138

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
خدای بزرگ پیامبر خود را تربیت کرد و چون ادب را در او به کمال رساند، فرمود: همانا تو دارای خلقی عظیم هستی، آنگاه کار دین و امت را به او سپرد تا بندگانش را اداره کند.
اصول کافی، ج1، ص 266.

حدیث139

امام صادق(سلام الله علیه) می فرمایند:
کان رسول الله یحمدالله فی کل یوم ثلاث ماة و سنین مرة.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هر روز سیصد و شصت بار خدا را حمد می کردند.
بحارالانوار، ج16، ص 257.

حدیث140

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند: چ
من اتانی زائرا کنت شفیعه یوم القیامه.
هر که به زیارت من بیاید در روز قیامت شفیع او باشم.
بحارالانوار، ج100، ص 142.

حدیث141

قال الإمام الصّادق - علیه السلام - : ما أَعجَبَ رسول الله - صلّی الله علیه و آله - شئٌ من الدنیا إلا أن یکون فیها جائعاً خائفاً.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: چیزی از دنیا جز گرسنگی و ترس (از خدا)، رسول الله - صلّی الله علیه و آله - را خوشحال نمی ساخت.
«الکافی، ج 2، ص 129»

حضرت فاطمه(س)

حدیث1

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) لم تزل مظلومة من حقها ممنوعة و عن میراثها مدفوعة لم تحفظ فیها وصیة رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و لا روعی فیها حقه و لا حق الله عزوجل و کفی بالله خاکما و من الظالمین منتقما.
فاطمه دختر پیامبر همواره مظلوم بود و از حق خود وارث پدر محروم گردید و درباره او به توصیه پیامبر عمل نشد و حق پیامبر و خدای بزرگ نسبت به فاطمه مراعات نشد و خدا به عنوان داور و انتقام گیرنده از ستمگران کافی است.
امالی شیخ طوسی: 155.

حدیث2

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله علیها) مکثت بعد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) خمسة و سبعین یوما و کان دخلها حزن شدید علی ابیها و کان یأتیها جبرئیل فیحسن عزائها علی ابیها و یطیب نفسها و یخبرها عن ابیها و مکانه و یخبرها یما یکون بعدها فی ذریتها و کان علی (علیه السلام) یکتب ذلک.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پس از پیامبر فقط 75 روز زنده بود و در این مدت غم جانکاه فراق پدر او را رنج می داد. بهمین خاطر جبرئیل می آمد و او را تسلی می داد و با سخنان و خبرهائی که از موقعیت و مکان پدرش می داد به او آرامش می بخشید و گاهی نیز از حوادث آینده و زندگی و سرنوشت فرزندانش برای او سخن می گفت و علی (علیه السلام) همه آنها را می نوشت.
کافی ج 1: 458.

حدیث3

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
عاشت فاطمة (سلام الله علیها) لم ترکاشرة و لا ضاحکة تأتی قبور الشهدأ فی کل جمعة مرتین الأثنین و الخمیس فتقول: هیهنا کان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) و هیهنا کان المشرکون.
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) - پس از پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) - خندان و خوشحال دیده نشد. هر هفته دو بار - روزهای دوشنبه و پنجشنه - بر سر تربت شهیدان احد می آمد. آنگاه - به یاد خاطرات گذشته - می گفت: پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در اینجا مستقر بود و مشرکین در آنجا.
کافی، 6: 561.

حدیث4

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
البکائون خمسة: آدم، و یعقوب، و یوسف، (علیه السلام) و فاطمة (سلام الله علیها) بنت محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) و علی بن الحسین (علیه السلام).
... اما فاطمة (سلام الله علیها) فبکت علی رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) حتی تأذی بها اهل المدینة فقالوا لها: قد اذیتنا بکثرة بکائک، فکانت تخرج الی المقابر - مقابر الشهدأ - فتبکی حتی تقضی حاجتها ثم تنصرف.
گریه کنندگان - معروف تاریخ - پنج نفرند: آدم و یعقوب و یوسف (علیه السلام) و فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و امام سجاد (علیه السلام) آنگاه حضرت صادق (علیه السلام) در بیان علت گریه آنان می فرماید:
... فاطمه (سلام الله علیها) نیز آن قدر بر فراق پدر گریست که مردم مدینه به زحمت افتاده و گفتند: با گریه بسیارت ما را آزردی، او نیز ناچار به سوی مزار شهدای احد می رفت و آن قدر گریه می کرد تا آرام می گرفت و بر می گشت.
الخصال: 272، ح 15.

حدیث5

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انما سمیت فاطمة (سلام الله علیها) محدثة لان الملائکة کانت تهبط من السمأ فتنادیها کما تنادی مریم بنت عمران فتقول: یا فاطمة ان الله اصطفاک و طهرک و اصطفاک علی نسأ العالمین یا فاطمة اقنتی لربک و اسجدی و ارکعی مع الراکعین فتحدثهم و یحدثونها.
فاطمه زهرا (علیه السلام) به آن جهت ((محدثه)) نام گرفت که ملائکه از آسمان فرود می آمد و او را صدا می زد همانگونه که مریم (علیه السلام) را ندا می داد و می گفت: ((ای فاطمه، خدا تو را برگزید و پاکیزه ساخت و بر همه زنان عالم برتری داد. ای فاطمه همواره خدا را عبادت کن و برای او سجده نما و همراه با رکوع کنندگان به درگاه او رکوع کن)). او با فرشتگان سخن می گفت و آنان نیز با او سخن می گفتند.
علل الشرائع: 216.

حدیث6

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة (سلام الله علیها) بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) کانت تزور قبر حمزة (صلی الله علیه و آله و سلم) ترمه و تصلحه و قد تعلمته بحجر؛
فاطمه (سلام الله علیها) دختر پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) همواره به زیارت قبر حمزه می رفت، و آن را با سنگ نشان گذاشته بود و به تعمیر و اصلاح آن می پرداخت.
وفاء الوفاء 3: 932.

حدیث7

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
انها استقت بالقربة حتی اثر فی صدرها وطحنت بالرحی حتی مجلت یداها و کسحت البیت حتی اغبرت ثیابها و اوقدت النار تحت القدر حتی دکنت ثیابها.
فاطمه آن قدر با کوزه آب کشید تا در سنیه اش اثر گذاشت و آن قدر با آسیاب آرد کرد که دستانش تاول زود و آن قدر خانه جاروب کرد که لباسش غبار آلود شد و آن قدر آتش بر زیر دیگ افروخت که بر لباسش دود خاکستر نشست.
علل الشرائع ج 2: 65.

حدیث8

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
- فوالله - ما اغضبتها و لا اکرهتها علی امر حتی قبضها الله عزوجل الیه و لا اغضبتنی و لا عصت لی امرا. و لقد کنت انظر الیها فتنکشف عنی الهموم و الأخزان.
به خدا سوگند هیچ گاه فاطمه (سلام الله علیها) را به خشم نیاوردم و او را بر کاری - که میل نداشت - وادار نکردم تا روزی که خداوند او را برد و او نیز هیچگاه مرا به خشم نیاورد و از فرمان من سرپیچی نکرد و هر گاه که به او می نگریستم نگرانیها و غمها از من زدوده می شد.
کشف الغمة ج 1: 363

حدیث9

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان صداق فاطمة (سلام الله علیها) جرد برد حبرة و درع حطمیة و کان فراشها اهاب کبش یلقیانه و یفرشانه و ینامان علیه.
مهر - کابین - حضرت فاطمه (سلام الله علیها) لباس کهنه و زرهی بود و فرش خانه او پوست میشی که آنرا می انداختند و بر آن می خوابیدند.
کافی ج 5: 378.

حدیث10

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان فاطمة علیهاالسلام بنت رسول الله (ص) کانت مسبحتها من خیوط صوف مفتل علیه عدد التکبیرات فکانت علیهاالسلام تدیرها بیدها تکبر و تسبح الی ان قتل حمزة بن عبد المطلب فاستعملت تربته و عملت التسابیح فاستعمها الناس
تسبیح حضرت فاطمه علیهاالسلام نخی بود که بر آن به تعداد تکبیرات - 34 عدد - گره زده بود و آن را در دستش می چرخانید و تکبیر و تسبیح می گفت تا وقتی که حمزه شهید شد، تسبیح از تربت او ساخت. و از آن پس ساختن تسبیح در میان مردم رواج یافت.
وسائل الشیعه ج 4: 1033

حدیث11

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان لأمی فاطمة (سلام الله علیها) صلاة تصلیها علمها جبرئیل، رکعتان تقرء فی الأولی: الحمد مرة و: انا انزلناه فی لیلة القدر، مأة مرة و فی الثانیة: الحمد مرة، و مأة مرة: قل هو الله احد، فاذا سلمت سبحت تسبیح الطاهرة (علیه السلام).
مادر ما فاطمه (سلام الله علیها) همواره دو رکعت نماز می خواند که جبرئیل به او آموخته بود، در رکعت اول آن پس از حمد صد بار سوره قدر و در رکعت دوم پس از حمد صد بار سوره توحید را می خوانی، و پس از سلام نماز. تسبیحات حضرتش را نیز می گویی.
جمال الاسبوع: 173

حدیث12

حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) فرمودند:
کانت فاطمة (سلام الله علیها) اذا دعت تدعو للمؤمنین و المؤمنات ولا تدعو لنفسها
فثیل لها یا بنت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) انک تدعین للناس و لاتدعین لنفسک فقالت (علیه السلام): الجار ثم الدار.
هرگاه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) دعا می کرد برای زنان و مردان مؤمن دعا می کرد و برای خود دعا نمی کرد. به او گفته شد: چرا شما برای مردم دعا می کنید اما برای خودتان دعا نمی کنید؟
فرمودند: اول همسایه آنگاه درون خانه.
علل الشرائع، ج 1: 216.

حدیث13

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
و کانت فاطمة (سلام الله علیها) لاتدع احدا من اهلها ینام تلک اللیلة - لیلة القدر - و تداویهم بقلة الطعام و تتأهب لها من النهار و تقول: محروم من حرم خیرها.
فاطمه (سلام الله علیها) نمی گذاشت کسی از اهل خانه در شبهای قدر به خواب رود. به آنان غذای کم می داد و از روز قبل برای احیای شب قدر آماده می شد و می فرمودند: محروم کسی است که از برکات این شب محروم باشد.
دعائم الاسلام، ج 1: 282.

حدیث14

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان ابنتی فاطمة ملأ الله قلبها و جوارحها ایمانا الی مشاشها، فتفرغت لطاعة الله.
خداوند قلب دخترم فاطمه و سراپای وجود او را پر از ایمان کرده است، پس او - بهمین خاطر - همواره در اطاعت خداست.
دلائل الامامه: 139، ح 47

حدیث15

عَن الامام الصادق - علیه السّلام - : لما زُفّتْ فاطمةُ الی عَلیٍ - علیه السّلام - نَزلَ جبرئیلُ و میکائیلُ و اسرافیلُ ... فَکبرَ جَبرئیلُ و کبّر اسرافیلُ و کبّر میکائیلُ فکبرتِ الملائکةُ و جرِت السُنةُ بالتکبیرِ فی الزفافِ الی یومِ القیامةِ.
امام صادق علیه السّلام - فرمودند: وقتی که شب عروسی حضرت فاطمه - سلام الله علیها - فرا رسید، جبرئیل و میکائیل و اسرافیل آمدند. جبرئیل تکبیر گفت و سپس اسرافیل و پس از آن میکائیل تکبیر گفت و آنگاه فرشتگان نیز تکبیر گفتند و بر این اساس «سنت» است که در شب عروسی «تکبیر» گفته شود.
«سنن النبی، ص 150»

حدیث16

عن الامام جعفر بن محمد - علیه السّلام - عن آبائه - علیهم السّلام - قال: لمّا حضرَتْ فاطمةَ الوفاةُ بَکَتْ، فقالَ لها امیرالمؤمنین یا سیدتی ما یبکیکِ ؟ قالتْ: ابکی لِما تَلقی بَعدی.
امام صادق - علیه السّلام - از قول پدرانشان - علیهم السّلام - فرمودند: زمانی که حضرت فاطمه - سلام الله علیها - در حال احتضار بودند و وفاتشان نزدیک شد، شروع به گریه کردند، امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: ای بانوی من چرا گریه می کنی. حضرت زهرا - سلام الله علیها - فرمودند: بر آنچه بعد از من (از رنجها و سختی ها) می بینی گریه می کنم.
«بحار الانوار، ج 43، ص 218»

حدیث17

عن ابی عبداللهِ الحسین - علیه السلام - : لما قُبِضَتْ فاطمةُ - سلام الله علیها - دفنَها امیرُ المومنین سِراً و عفا علی مَوضِعِ قَبرِها.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: چون فاطمه - سلام الله علیها - وفات کرد، امیرالمومنین - علیه السّلام - او را پنهانی به خاک سپرد و محل قبرش را ناپدید کرد.
«اصول کافی، ج 2، ص 356»

حدیث18

عن ابی الحسن - علیه السّلام - قال: اِنَّ فاطمةَ - سلام الله علیها - صدیقةٌ شهیدةٌ.
امام کاظم - علیه السّلام - فرمودند: همانا فاطمه - سلام الله علیها - زنی بسیار راستگو بود که به شهادت رسید.
«اصول کافی، ج 1، ص 458»

حدیث19

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : اِنَّ فاطمةَ لتشفع یومَ القیامةِ فیمن اَحَبَّها و تَولّاها و احبَّ ذُرِّیتها و تولّاهم و یَشْفَعُها الله فیهم و یدْخلُهم الجنةَ بِشفاعَتها.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: همانا فاطمه در روز قیامت برای کسی که محب و دوست دار او و فرزندانش باشد، شفاعت می کند و خداوند شفاعت او را در مورد این افراد می پذیرد و آنها را با شفاعت او وارد بهشت می کند.
«القطره من بحار مناقب النبی و العترة، ج 2، ص 189»

حدیث20

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - : یا سلمانُ حُبُّ فاطمةَ یَنْفَعُ فی مائةِ مَوطنٍ ایسَرُ تلکَ المواطنِ: الموتُ و القبرُ و المیزانُ و المحشرُ و الصراطُ و المحاسبةُ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: ای سلمان محبت فاطمه و دوست داشتن او در صد موقف و جایگاه از مواقف قیامت سودمند است، آسان ترین این مواقف: مرگ و قبر و میزان و محشر و (پل) صراط و موقف محاسبه اعمال است.
«بحار الانوار، ج 27، ص 116»

حدیث21

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - : اذا کانَ یومَ القیامةِ تَقْبَلُ ابنتی فاطمةُ علی ناقةٍ مِنْ نُوَقِ الجنّة مُدَبجَةَ الجَنْبینِ خِطامُها مِنْ لؤلؤِ رَطْبٍ، قَوائِمُها مِنْ الزُّمردِ الاخضرِ، ذَنْبُها مِنْ المِسْک الاَذْفَرِ عَیناها یاقوتتان حمراوان.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: زمانی که قیامت فرا رسد، دخترم فاطمه سوار بر شتری از شترهای بهشت می آید در حالی که دو پهلوی آن شتر آراسته و نقش و نگار دار است و مهارش از لؤلؤیی نازک، پاهایش از زمرد سبز، دمش از مُشکی تیز بوی و دو چشمش از دو یاقوت قرمز است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 219»

حدیث22

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : تُحْشَرُ ابنتی فاطمةُ - سلام الله علیها - یومَ القیامةِ و معها ثیابٌ مصبوغهٌ ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: دخترم فاطمه - سلام الله علیها - در روز قیامت در حالی محشور می شود که همراه او پیراهنی است خونین که به یکی از ساقهای عرش آویزان است، حضرت زهراء - سلام الله علیها - می گوید: ای خداوند عادل میان من و قاتل فرزندم داوری کن. پیامبر - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قسم به پروردگار کعبه که خداوند برای دخترم داوری می کند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 220»

حدیث23

عن ابی عبد الله - علیه السّلام - قال: اذا کانَ یومُ القیامةِ جَمَعَ اللهُ الاولینَ و الآخِرینَ فی صعیدٍ واحدٍ فینادی منادٍ: غُضُّوا ابصارَکم و نَکِّسُوا رُؤُسَکم حتّی تَجُوزَ فاطمةُ بنتُ محمدٍ - صلّی الله علیه و آله - الصراطَ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: وقتی روز قیامت فرا رسد، خداوند تمامی بشر از اولین و آخرین را در یک جا جمع می کند پس منادایی ندا می دهد: چشمانتان را ببندید و سرهایتان را پایین بیندازید تا فاطمه دختر محمد - صلّی الله علیه و آله - از صراط بگذرد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 224»

حدیث24

لمّا زَوَّجَ رسولُ اللهِِِ - صلّی الله علیه و آله - فاطمةَ مِنْ علیٍ - علیه السّلام - اتاه ناسٌ من قریشٍ ... .
زمانی که پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فاطمه را به همسری علی - علیه السّلام - در آورد، عده ای از قریش به نزد حضرت آمدند و گفتند: آیا تو فاطمه را در مقابل مهریه ای ناچیز به تزویج علی در آوردی؟ حضرت فرمودند: من او را به تزویج علی در نیاوردم بلکه خداوند متعال در شب معراج در کنار درخت (سدرة المنتهی) او را به تزویج علی - علیه السّلام - در آورد.
«من لا یحضره الفقیه، ج 3، ص 253»

حدیث25

عن ابی جعفر- علیه السّلام - قال: کان رسول الله - صلّی الله علیه و آله - اذا ارادَ السفرَ سلََّّمَ علی مَنْ اراد ...
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - هرگاه می خواستند به سفر بروند با هر کس از اهلبیت خود می خواستند خدا حافظی کنند، خداحافظی می کردند، سپس آخرین کسی که از او خداحافظی می کردند، فاطمه - سلام الله علیها - بود، پس سفرشان را از خانه فاطمه آغاز می کردند و زمانی که از سفر باز می گشتند اول از همه به خانه فاطمه - سلام الله علیها - می رفتند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 83»

حدیث26

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : ... اتدری ایَّ شیءٍ تفسیرُ فاطمةَ قلت: اخبرنی یا سیدی قال فُطِمَتْ مِنْ الشَّرِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: آیا می دانی معنی و مفهوم فاطمه چیست؟ گفتم آقای من شما مرا آگاه کنید، حضرت فرمودند: یعنی که از بدی ها دور شده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 10»

حدیث27

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : لِفاطمةَ - سلام الله علیها - تِسْعَةُ اسماءٍ عند اللهِ عز و جلّ: فاطمةُ و الصِّدِّیقةُ و المبارکةُ و الطاهرةُ و الزکیةُ و الراضیةُ و المرضیةُ و المحدثةُ و الزهراءُ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: نزد خداوند متعال برای فاطمه - سلام الله علیها - نه اسم وجود دارد: 1. فاطمه 2. صدیقه 3. مبارکه 4. طاهره 5. زکیه 6. راضیه 7. مرضیه 8. محدثه 9. زهراء.
«بحار الانوار، ج 43، ص 10»

حدیث28

عن الامام جعفر بن محمد - علیه السّلام - عن ابیه - علیه السّلام - قال: اِنَّ فاطمةَ - سلام الله علیها - کانتْ تُکَنَّی امَ ابیها.
امام صادق - علیه السّلام - از قول پدرشان (امام باقر - علیه السّلام -) فرمودند: همانا فاطمه - سلام الله علیها - به ام ابیها کنیه گذاری شده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 16»

حدیث29

قال الامام الباقر - علیه السّلام - : وُلِدَتْ فاطمةُ بنت محمدٍ - صلّی الله علیه و آله - بعدَ مبعثِ الرسولِ بخمسِ سنینَ و تُوَفِّیَتْ و لها ثمانَ عَشَرةَ سنةً.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: فاطمه دختر محمد - صلّی الله علیه و آله - پنج سال بعد از به نبوت رسیدن پیامبر اکرم متولد شد و هیجده ساله بود که وفات کرد.
«اصول کافی، ج 1، ص 457»

حدیث30

قال النبی - صلّی الله علیه و آله - : اَوَّلُ شخصٍ تدْخُلُ الجنةَ فاطمةُ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: اولین کسی که داخل بهشت می شود، فاطمه است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 44»

حدیث31

قال الله عزّوجلّ:
اگر علی را نیافریده بودم، همسری مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.
(عیون اخبارالرضا(ع)203)

حدیث32

قالَ النَّبِیُّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ، وَ ذُرّیَّتِهما عَلی الْبَرِیَّةِ فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَةِ جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِک جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّیعَةَ وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِی الْجَنَّةِ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
خداوند که حمد وستایش برای اوست، دوستی علی و فاطمه و ذریه آن دو را بر همه انسان ها عرضه داشت، اول کسانی که آن را پذیرفتند به عنوان رُسُل (رسولان) انتخاب شدند و پس از آنان کسانی که آن را پذیرفته به عنوان «شیعه» برگزیده شدند و خداوند در بهشت همه آنان را جمع خواهد کرد.
«احقاق الحق، ج 9، ص 191»

حدیث33

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
إنّ فاطمةَ نورُ عَیْنی، وثَمَرةُ فُؤادی؛
فاطمه نور دیده و میوه دل من است.
میزان الحکمة: ح 1158

حدیث34

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
ملعون ملعون من یظلم بعدی فاطمة ابنتی ویغصبها حقها ویقتلها ... ؛
مورد نفرین است، مورد نفرین است هر کس پس از من به فاطمه(علیها السلام) دخترم ستم کند و حقش را غصب نماید و او را بکشد.
بحارالانوار، ج 73، ص 354 .

حدیث35

حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) می فرمایند:
انا زوج البتول سیدة نساء العالمین ... ؛
من همسر بتول علیها السلام هستم؛ همان کسی که سرور زنان جهانیان است .
معانی الاخبار، ص 58 .

حدیث36

حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام می فرمایند:
«فوالله ... لا اغضبتنی ولاعصت لی امرا ولقد کنت انظر الیها فتنکشف عنی الهموم والاحزان؛
سوگند به خدا که فاطمه علیها السلام هیچ گاه مرا خشمگین نکرد و در هیچ کاری از من سرپیچی ننمود . و من هرگاه به فاطمه علیها السلام نگاه می کردم، غم و اندوه از من زدوده می شد .»
بحارالانوار، ج 43، ص 134 .

حدیث37

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

حدیث38

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«ان فاطمة علیها السلام کانت تاتی قبور الشهداء فی کل غداة سبت ... ؛
فاطمه علیها السلام در هر بامداد شنبه به مزار شهیدان می رفت .»
وسائل الشیعة، ج 2، ص 879 .

حدیث39

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... لولا ان امیرالمؤمنین علیه السلام تزوجها لما کان لها کفو الی یوم القیامة علی وجه الارض آدم فمن دونه؛(
به راستی اگر امیرالمؤمنین علیه السلام فاطمه علیها السلام را به ازدواج خود در نیاورده بود، تا روز قیامت بر روی زمین از آدم تا پس از آدم برای فاطمه علیها السلام همتایی نبود .»
خصال، ج 2، ص 414 .

حدیث40

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام درباره حضرت فاطمه زهرا علیها السلام می فرمایند:
«انها استقت بالقربة حتی اثرفی صدرها وطحنت بالرحی حتی مجلت یدها وکسحت البیت حتی اغبرت ثیابها واوقدت النار تحت القدر حتی دکنت ثیابها فاصابها من ذلک ضرر شدید؛
حضرت فاطمه زهرا علیها السلام آن قدر با مشک، آب کشید که اثر آن در سینه اش آشکار شد و چندان با دست خود آسیاب کرد که دستهایش پینه زد و آن قدر خانه را جاروب کرد که لباسهایش خاک آلود گردید . و چندان آتش در زیر دیگ روشن کرد که لباسهایش سیاه و دود آلود شد و از این کارها رنج و سختی زیادی به او رسید .»
علل الشرایع، ج 2، ص 366 .

حدیث41

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
«ان فاطمة علیها السلام صدیقة شهیدة ... ؛
فاطمه علیها السلام بانوی بسیار راست گویی است که او را به شهادت رسانده اند .»
کافی، ج 1، ص 458 .

حدیث42

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«ان اطفال شیعتنا من المؤمنین تربیهم فاطمة علیها السلام؛
بی شک خردسالان شیعه ما از مؤمنان را فاطمه علیها السلام پرورش می دهد .»
بحارالانوار، ج 6، ص 229.

حدیث43

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... یا فاطمة ابشری فلک عندالله مقام محمود تشفعین فیه لمحبیک وشیعتک؛
ای فاطمه علیها السلام مژده باد! که در پیشگاه خدا مقامی شایسته داری که در آن مقام برای دوستان و شیعیانت شفاعت می کنی .»
بحارالانوار، ج 76، ص 359 .

حدیث44

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«اشتاقت الجنة الی اربع من النساء: مریم بنت عمران، وآسیة بنت مزاحم زوجة فرعون وخدیجة بنت خویلد وفاطمة بنت محمد صلی الله علیه و آله؛
بهشت مشتاق چهار زن است: مریم دختر عمران، آسیه دختر مزاحم و زن فرعون، خدیجه دختر خویلد و فاطمه علیها السلام دختر محمد صلی الله علیه و آله .»
بحارالانوار، ج 43، ص 53 .

حدیث45

«... نور ابنتی فاطمة من نور الله وابنتی فاطمة افضل من السماوات والارض ... ؛
نور دخترم فاطمه علیها السلام از نور خداست، و دخترم فاطمه علیها السلام برتر از آسمانها و زمین است .»
بحارالانوار، ج 15، ص 10 .

حدیث46

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«ما زوجت فاطمة الا لما امرنی الله بتزویجها؛
من فاطمه علیه السلام را به ازدواج در نیاوردم، مگر پس از آن که خداوند مرا به ازدواج او فرمان داد .»
عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 59 .

حدیث47

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«رائحة الانبیاء رائحة السفرجل ورائحة الحور العین رائحة الآس ورائحة الملائکة رائحة الورد ورائحة ابنتی فاطمة الزهراء رائحة السفرجل والآس والورد ... ؛
بوی پیامبران بوی به و بوی حورالعین بوی آس و بوی فرشتگان بوی گل سرخ است، ولی بوی دخترم فاطمه علیها السلام بوی به و آس و گل سرخ روی هم است .»
بحارالانوار، ج 66، ص 177 .

حدیث48

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«یا سلمان! ان ابنتی فاطمة ملا الله قلبها وجوارحها ایمانا ویقینا الی مشاشها تفرغت لطاعة الله ... ؛
ای سلمان! به راستی که خداوند قلب و اعضای فاطمه علیها السلام تا استخوانهایش را از ایمان و یقین آکنده ساخته است؛ به گونه ای که در طاعت خدا جدیت دارد .»
بحارالانوار، ج 43، ص 46؛ مناقب، ج 3، ص 337 .

حدیث49

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«انا الشمس وعلی علیه السلام القمر وفاطمة الزهرة والفرقدان الحسن والحسین؛
من خورشیدم و علی علیه السلام ماه و فاطمه علیها السلام، زهره (ناهید) است و حسن و حسین علیهما السلام دو ستاره نور افشان فرقدان هستند .»
بحارالانوار، ج 24، ص 74؛ معانی الاخبار، ص 114 .

حدیث50

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... ففاطمة حوراء انسیة وکلما اشتقت الی رائحة الجنة شممت رائحة ابنتی فاطمة علیها السلام؛
فاطمه علیها السلام حوریه ای است به صورت انسان که من هر گاه مشتاق بوی بهشت می شوم، دخترم فاطمه علیها السلام را می بویم .»
التوحید، شیخ صدوق، ص 117 .

حدیث51

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... فداک ابوک یا فاطمة؛
پدرت به قربان تو باد ای فاطمه علیها السلام!»
بحارالانوار، ج 22، ص 490 .

حدیث52

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«یا فاطمة ... انت منی وانا منک ... ؛
ای فاطمه! تو از من هستی و من از تو هستم .»
بحارالانوار، ج 43، ص 32 .

حدیث53

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«من صلی اربع رکعات فقرا فی کل رکعة بخمسین مرة «قل هو الله احد» کانت صلوة فاطمة علیهاالسلام ... ؛
هر کس چهار رکعت نماز بخواند [هر دو رکعت به یک سلام] و در هر رکعت [پس از سوره حمد] پنجاه مرتبه سوره «قل هو الله احد» را بخواند، این نماز، نماز فاطمه علیها السلام است .»
من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 564 .

حدیث54

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... من زار فاطمة فکانما زارنی ... ؛
هر کس فاطمه علیها السلام را زیارت کند، مانند این است که مرا زیارت کرده است .»
بحارالانوار، ج 43، ص 58 .

حدیث55

امام رضا علیه السلام می فرمایند:
«اول من جعل له النعش فاطمة ابنة رسول الله، صلوات الله علیها وعلی ابیها وبعلها وبنیها؛
نخستین کسی که پس از مرگش برای او تابوت ساخته شد، فاطمه علیها السلام دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله بود؛ درود و صلوات خدا بر او و پدر و شوهر و فرزندانش باد .»
بحارالانوار، ج 78، ص 249 .

حدیث56

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
«ما عبد الله بشی ء من التحمید افضل من تسبیح فاطمة علیهاالسلام ... ؛
خداوند در حمد و ستایش به چیزی برتر از تسبیح فاطمه علیها السلام عبادت نشده است .»
کافی، ج 3، ص 343 .

حدیث57

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... فاطمة کوکب دری بین نساء اهل الدنیا ... ؛
فاطمه علیها السلام اختری تابناک در میان زنان دنیاست .»
کافی، ج 1، ص 195 .

حدیث58

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... فاطمة سیدة نساء العالمین من الاولین والاخرین؛
فاطمه علیها السلام سرور زنان جهانیان از اولین تا آخرین است .»
معانی الاخبار، ص 107 .

حدیث59

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... یا فاطمة! لو ان کل نبی بعثه الله وکل ملک قربه شفعوا فی کل مبغض لک غاصب لک ما اخرجه الله من النار ابدا؛
ای فاطمه! اگر تمام پیامبرانی که خدا برانگیخته و تمام فرشتگانی که مقرب درگاه خود گردانده است، برای هر کینه توزی که حق تو را غصب نموده است، شفاعت کنند، هرگز خدا او را از آتش [دوزخ] خارج نمی سازد .»
بحارالانوار، ج 76، ص 354 .

حدیث60

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«انی سمیت ابنتی فاطمة لان الله عزوجل فطمها وفطم من احبها من النار؛
من نام دخترم را فاطمه علیها السلام گذاشتم؛ زیرا خدای - عزوجل - فاطمه علیها السلام و هر کس که او را دوست دارد، از آتش دوزخ دور نگه داشته است .»
عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 46 .

حدیث61

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«ان الله لیغضب لغضب فاطمة ویرضی لرضاها؛
بی شک خداوند با خشم فاطمه علیها السلام به خشم می آید و با خشنودی او خشنود می شود .»
الامالی، شیخ مفید، ص 94 .

حدیث62

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... ان فاطمة بضعة منی و هی نور عینی وثمرة فؤادی ... ؛
فاطمه علیها السلام پاره تن و نور چشم و میوه دل من است .»
الامالی، شیخ صدوق، ص 486 .

حدیث63

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرمایند:
«... فاطمة اعز البریة علی؛
فاطمه علیها السلام عزیزترین مردم در نزد من است .»
الامالی، شیخ مفید، ص 259 .

حدیث64

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله از حضرت امیرالمؤمنین، علی علیه السلام درباره حضرت فاطمه زهرا علیها السلام پرسیدند، حضرت پاسخ دادند:
«نعم العون علی طاعة الله؛
[فاطمه علیها السلام] خوب یاوری در راه اطاعت و بندگی خداست .»
بحارالانوار، ج 43، ص 117 .

حدیث65

امام صادق علیه السلام به شخصی که نام دخترش را فاطمه گذاشته بود، فرمودند:
«... اذا سمیتها فاطمة فلا تسبها و لاتلعنها ولاتضربها؛
حالا که نام او را فاطمه گذاشته ای، پس دشنامش مده، نفرینش مکن و کتکش مزن .»
کافی، ج 6، ص 48 .

حدیث66

امام کاظم علیه السلام می فرمایند:
«لایدخل الفقر بیتا فیه اسم محمد او احمد او علی او الحسن او الحسین او جعفر او طالب او عبدالله او فاطمة من النساء؛
در خانه ای که نام محمد یا احمد یا علی یا حسن یا حسین یا جعفر یا طالب یا عبدالله و یا از میان زنان، فاطمه باشد، فقر [و تنگدستی] وارد نمی شود .»
کافی، ج 6، ص 19 .

حدیث67

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
«ان فاطمة خلقت حوریة فی صورة انسیة ... ؛
بی شک فاطمه علیها السلام حوریه ای است که به صورت انسان آفریده شده است .»
بحارالانوار، ج 78، ص 112 .

حدیث68

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرمایند:
«... یا علی انفذ لما امرتک به فاطمة فقد امرتها باشیاء امر بها جبرئیل علیه السلام ... ؛
ای علی! آنچه را فاطمه علیها السلام بدان امر می کند، انجام ده؛ زیرا من چیزهایی را به او امر کرده ام که جبرئیل علیه السلام به آنها امر کرده است .»
بحارالانوار، ج 22، ص 484 .

حدیث69

امام باقر علیه السلام می فرمایند:
«... ولقد کانت - علیها السلام - مفروضة الطاعة علی جمیع من خلق الله من الجن والانس والطیر والوحش والانبیاء والملائکة ... ؛
اطاعت از فاطمه علیها السلام بر تمامی آفریدگان خدا از جن و آدمیان و پرندگان و وحوش و پیامبران و فرشتگان واجب است .»
دلائل الامامة، ص 28 .

حدیث70

امام حسن(علیه السلام) فرمودند:
ما کان اعبد من فاطمة الزهراء - سلام الله علیها - کانت تقوم حتی تتورم قدماها ؛
عابدتر از فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در دنیانبوده است . آن قدر به نماز می ایستاد که پاهایش ورم می کرد.
(بحارالانوار، ج 43، ص 75).

حدیث71

حضرت مهدی (علیه السلام) فرمودند:
اِنَّ لِی فِی اِبنَةِ رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ؛
به درستی که دختر رسول خدا (فاطمه) برای من سرمشقی نیکوست.
الغیبه، طوسی، ص 286

حدیث72

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فمن عرف فاطمة حق معرفتها فقد ادرک لیلة القدر؛
هر کس به شناخت حقیقی فاطمه علیها السلام دست یابد، بی گمان شب قدر را درک کرده است.
بحارالانوار، ج 43، ص 65

حدیث73

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
من احب فاطمة ابنتی فهو فی الجنة معی ومن ابغضها فهو فی النار؛
هر کس فاطمه (علیها السلام )دخترم را دوست بدارد، در بهشت با من است، و هر کس با او دشمنی ورزد، در آتش [دوزخ] است .
بحارالانوار، ج 27، ص 116

حدیث74

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
فاطِمَهُ بِضعَهٌ مِنّی فَمَن آذاهـا فَـقَـد آذانی وَ مَن اَحَبَّـها فَـقَـد اَحَبَّنِی؛
فاطمه پاره وجود من است، هر که او را بیازارد مرا آزار داده و هر که او را خوشحال کند مرا خوشحال کرده است.
بحارالانوار،ج43ص29

حدیث75

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله -:
یافاطمة ! اعطیک ما هو خیر لک من خادم و من الدنیا بما فیها، تکبرین الله بعد کل صلاة اربعا و ثلاثین تکبیرة ، وتحمدین الله ثلاثا و ثلاثین تحمیدة ، و تسبحین الله ثلاثا و ثلاثین تسبیحة ، ثم تخمین ذلک بلااله الا الله ، وذلک خیر لک من الذین اردت و من الدنیا و ما فیها فلزمت - صلوات الله علیها - هذاالتسبیح بعد کل صلاة ، و نسب الیها ؛
ای فاطمه ! به تو چیزی را عطا کنم که از خدمتکار و دنیا با آنچه در آن است بهتر باشد بعد از نماز سی و چهار مرتبه ((الله اکبر))سی و سه مرتبه ((الحمدلله ))و سی و سه مرتبه ((سبحان الله ))بگو و پس از آن را به ((لااله الاالله ))ختم کن این کار برای تو بهتر است از آنچه می خواهی و از دنیا وآنچه در آن است پس حضرت زهرا (س ) پس از هر نماز به این تسبیح مداومت کرد و منسوب به او گردید.
(بحارالانوار، ج 85، ص 336).

حدیث76

امام مهدی(علیه السلام) می فرمایند:
دختر رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) برای من سرمشق و اسوه ی نیکوست.
(بحارالانوار/53/180)

حدیث77

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : یا أبَا الحَسَن، إنّی لأسْتَحی مِنْ إلهی أنْ أکَلِّفَ نَفْسَکَ ما لا تَقْدِرُ عَلَیْهِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - خطاب به همسرشان امیرالمؤمنین علی - علیه السلام - کردند و اظهار نمودند: من از خدای خود شرم دارم که از تو چیزی را در خواست نمایم و تو توان تهیه آن را نداشته باشی.
امالی شیخ طوسی، ج 2، ص 228

حدیث78

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : إذا حُشِرْتُ یَوْمَ الْقِیامَةِ، أشْفَعُ عُصاةَ أُمَّةِ النَّبی ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند: هنگامی که در روز قیامت برانگیخته و محشور شوم، خطاکاران امّت پیامبر - صلی الله علیه وآله وسلم -، را شفاعت می نمایم.
احقاق الحقّ، ج 19، ص 129

حدیث79

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : اصْعَدْ عَلَی السَّطْحِ، فَإنْ رَأیْتَ نِصْفَ عَیْنِ الشَّمْسِ قَدْ تَدَلّی لِلْغُرُوبِ فَأعْلِمْنی حَتّی أدْعُو ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - روز جمعه نزدیک غروب آفتاب به غلام خود می فرمودند: بالای پشت بام برو، هر موقع نصف خورشید غروب کرد مرا خبر کن تا برای خود ـ و دیگران ـ دعا کنم.
معانی الأخبار، ص 399

حدیث80

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أُوصیکَ اَوّلاً أنْ تَتَزَوَّجَ بَعْدی بِإبْنَةِ اُخْتی أمامَةَ، فَإنَّها تَکُونُ لِوُلْدی مِثْلی، فَإنَّ الرِّجالَ لابُدَّ لَهُمْ مِنَ النِّساءِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - در آخرین لحظات عمرشان به همسر خود چنین سفارش نمودند: پس از من با دختر خواهرم أمامه ازدواج نما، چون که او نسبت به فرزندانم مانند خودم دلسوز و متدیّن است. همانا مردان در هر حال، نیازمند به زن می باشند.
بحارالأنوار، ج 43، ص 192، ح 20

حدیث81

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أصْبَحْتُ وَ اللهِ! عاتِقَةً لِدُنْیاکُمْ، قالِیَةً لِرِجالِکُمْ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - بعد از جریان غصب فدک و احتجاج حضرت، بعضی از زنان مهاجر و انصار به منزل حضرت آمدند و احوال وی را جویا شدند، حضرت در پاسخ فرمودند: به خداوند سوگند، دنیا را آزاد کردم و هیچ علاقه ای به آن ندارم، همچنین دشمن و مخالف مردان شما خواهم بود.
دلائل الإمامة، ص 128، ح 38

حدیث82

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - : ... إنْ لَمْ یَکُنْ یَرانی فَإنّی أراهُ، وَ هُوَ یَشُمُّ الریح ؛
مرد نابینائی وارد منزل شد و حضرت زهراء (علیها السلام)پنهان گشت، وقتی رسول خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) علّت آن را جویا شد؟ در پاسخ پدر اظهار داشت: اگر آن نابینا مرا نمی بیند، من او را می بینم، دیگر آن که مرد، حسّاس است و بوی زن را استشمام می کند.
بحارالأنوار، ج 43، ص 91، ح 16

حدیث83

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
إنّی قَدِاسْتَقْبَحْتُ ما یُصْنَعُ بِالنِّساءِ، إنّهُ یُطْرَحُ عَلی الْمَرْئَةِ الثَّوبَ فَیَصِفُها لِمَنْ رَأی، فَلا تَحْمِلینی عَلی سَریر ظاهِر، اُسْتُرینی، سَتَرَکِ اللّهُ مِنَ النّارِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - در آخرین روزهای عمر پر برکتشان ضمن وصیّتی به اسماء فرمودند: من بسیار زشت و زننده می دانم که جنازه زنان را پس از مرگ با انداختن پارچه ای روی بدنش تشییع می کنند. و افرادی اندام و حجم بدن او را مشاهده کرده و برای دیگران تعریف می نمایند. مرا بر تختی که اطرافش پوشیده نیست و مانع مشاهده دیگران نباشد قرار مده ـ بلکه مرا با پوشش کامل تشییع کن ـ، خداوند تو را از آتش جهنّم مستور و محفوظ نماید.
تهذیب الأحکام، ج 1، ص 429

حدیث84

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أوُصیکَ یا أبَا الْحَسنِ أنْ لا تَنْسانی، وَ تَزُورَنی بَعْدَ مَماتی ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - ضمن وصیّتی به همسرشان اظهار داشتند: مرا پس از مرگم فراموش نکن و به زیارت و دیدار من ـ بر سر قبرم ـ بیا.
زهرة الرّیاض ـ کوکب الدّری، ج 1، ص 253

حدیث85

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
مَنْ سَلَّمَ عَلَیْهِ اَوْ عَلَیَّ ثَلاثَةَ أیّام أوْجَبَ اللّهُ لَهُ الجَنَّةَ، قُلْتُ لَها: فی حَیاتِهِ وَ حَیاتِکِ؟ قالَتْ: نعَمْ وَ بَعْدَ مَوْتِنا ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
هر که بر پدرم ـ رسول خدا ـ و بر من به مدّت سه روز سلام کند خداوند بهشت را برای او واجب می گرداند. راوی گوید: عرضه داشتم: آیا در زمان حیات و زنده بودن؟ فرمودند: چه در زمان حیات ما باشد; و یا پس از مرگ.
بحارالأنوار، ج 43، ص 185، ح 17

حدیث86

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
وَاللّهِ! لا کَلَّمْتُکَ أبَداً، وَاللّهِ! لاَدْعُوَنَّ اللّهَ عَلَیْکَ فی کُلِّ صَلوة ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - پس از ماجرای هجوم به خانه حضرت، خطاب به ابوبکر کردند و فرمودند:
به خدا سوگند، دیگر با تو سخن نخواهم گفت، سوگند به خدا، در هر نمازی تو را نفرین خواهم کرد.
الکافی، ج 1، ص 460

حدیث87

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
إنَّما سُمِّیت ابنَتی فاطِمَةُ لأنَّ اللَّهَ عزّ و عجل فَطَمَها وفَطَمَ مَن أحَبَّها مِنَ النَّار
دخترم به این دلیل فاطمه نامیده شده است که خداوند عزّ و جل او و دوستدارانش را از آتش دوزخ به دور داشته است.
بحارالانوار، ج 403، باب 2، ص 10

حدیث88

حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند:
حبب الی من دنیاکم ثلاث: تلاوة کتاب الله و انظر فی وجه رسول و الانفاق فی سبیل الله
از دنیای شما سه چیز محبوب من است: 1-تلاوت قرآن 2-نگاه به چهره رسول خدا 3-انفاق در راه خدا
(وقایع الایام خیابانی، جلد صیام، ص295)

حدیث89

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

امام علی(ع)

حدیث1

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

حدیث2

حضرت امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
و لقد ولی خمس سنین و ما وضع آجرة علی آجرة ولا لبنة علی لبنة و لا أقطع قطیعا و لا أورث بیضأ لاحمرأ.
امیرالمؤمنین (علیه السلام) پنج سال حکومت کرد، و در طول این مدت آجری بر آجر و خشتی روی خشت ننهاد، و زمینی را به خود اختصاص نداد و درهم سفید و دینار سرخی به ارث نگذاشت.
المناقب لابن شهر آشوب 2:95

حدیث3

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان أمیر المؤمنین (علیه السلام) اذا توضأ لم یدع أحدا یصب علیه المأ قال: لا احب أن اشرک فی صلاتی أحدا.
حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام): به هنگام وضو گرفتن اجازه نمی داد کسی برایش آب بریزد و می فرمودند: دوست ندارم در نمازم به درگاه خدا کسی را شریک قرار دهم.
علل الشرایع 1: 323

حدیث4

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی (علیه السلام) قد جعل بیتا فی داره لیس بالصغیر و لا بالکبیر لصلاته و کان اذا کان اللیل ذهب معه بصبی لیبیت معه فیصلی فیه.
حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) در خانه خود اتاقی را که نه کوچک بود و نه بزرگ، اختصاص به نماز خود داده و هر شب کودکی را برای خوابیدن بهمراه خود می برد و در همانجا نمازهایش را می خواند.
المحاسن 2: 452 ح 2557

حدیث5

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان علیا (علیه السلام) کان اذا أصبح یقول:
مرحبا بکما من ملکین حفیظین املی علیکما ما تحبان ان شأ الله. فلا یزال فی التسبیح و التهلیل حتی تطلع الشمس و کذالک بعد العصر حتی تغرب الشمس.
حضرت امیر (علیه السلام) هر بامداد - در خطاب به دو فرشته نویسنده اعمال - می فرمودند: مرحبا بر شما دو فرشته بزرگوار و یادداشت کننده اعمال - به خواست خدا امروز نیز - آنچه دوست دارید بر شما املأ خواهم کرد، و به دنبال این تعهد به ذکر: ععع سبحان الله و لا اله الا الله مشغول می شد تا خورشید طلوع می کرد. و هنگام عصر نیز تا غروب آفتاب، به همان ذکرها می پرداخت.
بحارالانوار 84: 267 ح 38

حدیث6

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان أمیرالمؤمنین (علیه السلام) أشبه الناس طعمة برسول الله (علیه السلام) کان یأکل الخبز و الخل و الزیت و یطعم الناس الخبز و اللحلم.
حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) در نوع غذا شبیه ترین افراد به پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) بود. او خود نان و سرکه و روغن زیتون می خورد و به مردم - مهمانان خود - نان و گوشت می داد.
الکافی 6: 328

حدیث7

حضرت زهرا (سلام الله علیها) فرمودند:
... ما الذی نقموا من أبی الحسین؟!
نقموا - و الله - منه شدة و طأته و نکال وقعته و نکیر سیفه - و قلة مبالاته لحتفه - و تبحره فی کتاب الله و تنمره فی ذات الله.
اینان - کارگردانان سقیفه - چه عیبی از ابوالحسن گرفتند؟! که او را برای رهبری جامعه اسلامی صالح ندیدند! - بخدا سوگند عیب او را بر خورد سخت - و بدون مسامحه و سهل انگاری در برابر حق - و مرگبار بودن رویارویی با او و شمشیر بران و بی اعتنایی به مرگ و آگاهی گسترده نسبت به کتاب خدا و گردن فرازی در راه خدا دانسته اند.
دلائل الامامة: 125، الاحتجاج 1: 147

حدیث8

پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یا علی ان الله جعلک تحب المساکین و ترضی بهم أتباعا و یرضون بک اماما.
یا علی، خدای متعال تو را چنین قرار داده که بینوایان را دوست می داری و آنان را به عنوان پیروان خویش بپسندی و آنان هم تو را به پیشوایی و امامت بپسندند.
حلیة الاولیأ 1: 71

حدیث9

حضرت صادق (علیه السلام) فرمودند:
... و الله ما أکل علی بن أبی طالب (علیه السلام) من الدنیا حراما قط حتی مضی لسبیله و ما عرض له أمران کلاهما لله رضا الا أخذ بأشدهما علیه فی بدنه - دینه - و ما نزلت برسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) نازلة قط الا دعاه ثقة به و ما أطاق أحد عمل رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) من هذه الامة غیره و ان کان لیعمل عمل رجل کان وجهه بین الجنة و النار یرجو ثواب هذه و یخاف عقاب هذه.
به خدا سوگند علی بن ابی طالب (علیه السلام) تا روزی که از این دنیا رفت مال حرامی نخورد و هیچگاه بر سر دو راهی - که هر دو راه مورد خشنودی خدا باشد - قرار نگرفت مگر اینکه پر زحمت ترین آنها را برگزید و هر حادثه مهمی که برای پیامبر خدا پیش می آمد - به دلیل اعتمادی که به علی داشت - از او کمک می گرفت. و در میان این امت هیچ کس نتوانست همانند علی (علیه السلام): راه پیامبر را - بی کم و کاست - طی کند و با این همه تلاش و کوشش همواره چنان بیمناکان کار می کرد، چشمی به بهشت و چشم دیگر بر آتش داشت، از سویی امیدوار پاداش بهشت و از سوی دیگر هراسناک از کیفر آتش بود.
الارشاد: 255

حدیث10

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
والله ما سألت ربی ولدا نضیر الوجه و لا سألت ولدا حسن القامة ولکن سألت ربی ولدا مطیعین لله خائفین و جلین منه حتی اذا نظرت الیه و هو مطیع لله قرت به عینی.
به خدا سوگند هیچگاه از پروردگار خود فرزندانی خوش سیما و نه فرزندانی سرو قامت نخواسته ام، بلکه فرزندانی مطیع خداوند و ترسان از او خواسته ام، تا هرگاه به فرزندم نگریستم و او را در حال اطاعت خدا دیدم، چشمانم روشن گردد.
تفسیر الصافی 4:27

حدیث11

پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
من أراد أن ینظر الی آدم فی علمه و الی نوح فی تقواه و الی ابراهیم فی حلمه و الی موسی فی هیبته و الی عیس فی عبادته فلینظر الی علی بن ابیطالب (علیه السلام)
هر که می خواهد به آدم و علم او و نوح و تقوای او و ابراهیم و دور اندیشی - بردباری - او و موسی و هیبت او و عیسی و عبادت او بنگرد، به علی بن ابی طالب بنگرد.
ارشاد القلوب: 217

حدیث12

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
... هیهات أن یغلبنی هوای و یقودنی جشعی الی تخیر الأطعمة و لعل بالحجاز أو الیمامة من لا طمع له فی القرص و لا عهد له بالشبع او أبیت مبطانا و حولی بطون غرثی و أکباد حری.
هیهات که هوا و هوسم بر من چیره شود و شکمبارگی به گزینش طعام های لذیذ وادارم نماید، در حالی که چه بسا در یمامه و یا حجاز کسانی باشند که امید دستیابی به قرص نانی نداشته و خاطره ای از سیری ندارند و هرگز مباد که من با شکم پر بخوابم در حالی که شاید پیرامون من شکمهای به پشت چسبیده و جگرهای سوخته باشد.
نهج البلاغه، الکتب: 45

حدیث13

حضرت امیر (علیه السلام) فرمودند:
ان الله جعلنی اماما لخلقه، ففرض علی التقدیر فی نفس و مطعمی و مشربی و ملبسی کضعفأ الناس، کی یقتدی الفقیر بفقری و لا یطغی الغنی غناه.
خداوند، مرا پیشوای خلق خود قرار داد و هماهنگی با مردم تهیدست را در امور شخصی و خوراک و پوشاک بر من واجب نمود، تا فقرا از من الگو بگیرند و بی نیازی ثروتمندان، آنان را به سرکشی و طغیان نخواند.
الکافی 1: 410

حدیث14

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
و الله لو اعطیت الاقالیم السبعة بما تحت افلاکها علی أن أعصی الله فی نملة أسلبها جلب شعیرة ما فعلت،
و ان دنیاکم عندی لا هون من ورقة فی فم جرادة تقضمها، ما لعلی و نعیم یفنی و لذة لا تبقی!
بخدا سوگند اگر اقلیمهای هفت گانه زمین را با هر چه در زیر آسمان آنها است به من دهند تا خدا را در حد گرفتن پوست جوی از دهان موری نافرمانی کنم، نخواهم کرد. چرا که این دنیای شما در نزد من از برگ نیم جویده ای در دهان ملخی ناچیزتر است. علی را با نعمتهای فناپذیر و لذت های گذرا و ناپایدار چه کار!
نهج البلاغه، الخطب: 222

حدیث15

ایها الناس! انی و الله ما أحثکم علی طاعة الا و أسبقکم الیها و لا أنهاکم عن معصیة الا و أتناهی قبلکم عنها.
ای مردم! بخدا سوگند من هرگز شما را به هیچ طاعتی فرا نمی خوانم مگر آنکه خود بر شما - در عمل به آن - پیشی می جویم و از هیچ گناهی بازتان نمی دارم و نهی نمی کنم - مگر آنکه پیش از شما، خود را از عمل به آن باز می دارم.
نهج البلاغه، الخطب: 173

حدیث16

حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
... و من العجب بعثهم الی أن أبرز للطعان و أن أصبر للجلاد، هبلتهم الهبول! لقد کنت و ما اهدد بالحرب و لا ارهب بالضرب و انی لعبی یقین من ربی و فی غیر شبهة من دینی.
... و از شگفتیهای زمانه این است که - شامیان - به من پیام داده اند که خود را برای مقابله با سر نیزه ها آماده کنم و برای ضربه های شمشیر شکیبا باشم، مادران گریان بسوگشان بنشینند! تا کنون کسی مرا با دعوت به جنگ تهدید نکرده است و از زخمهای نیزه و شمشیر هراسی نداشته ام، چرا که بر یقین به پروردگارم تکیه دادم و دینم را زنگار شبهه نیالوده است.
نهج البلاغه، الخطب، 22

حدیث17

حضرت امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
اما و الله ان کنت لفی ساقتها حتی تولت بحذافیرها، ما ضعفت و لا جبنت و ان مسیری هذا لمثلها، فلا نقبن الباطل حتی یخرج الحق من جنبه. مالی و لقریش؟ و الله لقد قاتلتهم کافرین و لأقاتلنهم مفتونین و انی لصاحبهم بالأمس کما أنا صاحبهم الیوم.
به خدا سوگند، من همواره در زمره پیشتازان این حرکت بودم تا روزی که جبهه دشمن تار و مار شد و جاهلیت از صحنه بیرون رفت، بی آنکه کم ترین ضعف یا ترسی داشته باشم و امروز نیز در همان راستا قدم بر می دارم و تصمیم دارم باطل را بشکافم تا حق از پهلوی آن بیرون آید.
مرا با قریش چه کار؟ که دیروز در موضع کفر بودند و با آنان جنگیدم و امروز نیز که گرفتار فتنه و انحراف شده اند به پیکارشان خواهم خاست. من همانگونه که دیروز با آنان برخورد کردم امروز نیز همانم.
نهج البلاغه، الخطب: 33

حدیث18

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
... لم یکن لأحد فی مهمز و لا لقائل فی مغمز، الذلیل عندی عزیز حتی اخذ الحق له، و القوی عندی ضعیف حتی اخذ الحق منه. رضینا عن الله قضأه و سلمنا لله أمره.
در تمامی زندگی من، نقطه سیاهی نیست تا عیب جویان و اشاره کنندگان با چشم و ابرو اشاره کنند و سخنی گویند. خوارترین افراد نزد من عزیز است تا حق او را بستانم و نیرومند نزد من ناتوان است تا حق دیگران را از او بازگیرم. ما با تمام وجود به قضای الهی خشنود و در برابر فرمانش تسلیم هستیم.
نهج البلاغه الخطب: 37

حدیث19

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
و لعمری ما علی من قتال من خالف الحق و خابط الغی من ادهان و لا ایهان.
به جان خودم سوگند، در نبرد با کسی که مخالفت حق کند و راه گمراهی پیش گیرد، نه مداهنه می کنم نه سستی.
نهج البلاغه، الخطب: 24

حدیث20

حضرت امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمودند:
و الله ما نزلت ایة الا و قد علمت فیما نزلت و أین نزلت، ان ربی وهب لی قلبا عقولا و لسانا سؤ لا.
بخدا سوگند آیه ای از قرآن کریم نازل نشده است مگر اینکه من می دانم در چه موضوعی و در کجا نازل شده است، زیرا پروردگارم به من دلی اندیشمند - ژرف اندیش - و زبانی پرسشگر عنایت کرده است.
انساب الاشراف 2: 98 ح 27

حدیث21

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
کنت اذا سألت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) أعطانی و اذا سکت ابتدأنی.
هرگاه از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) سؤ ال می کردم، خواسته ام را پاسخ می داد و اگر من سکوت می کردم او خود پیشگام می شد و از دانش خود بهره مندم می ساخت.
المصنف 6: 368 ح 32061

حدیث22

حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
کانت لی من رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) منزلة لم یکن لاحد من الخلائق انی کنت آتیه کل سحر فاسلم علیه.
موقعیتی که من در محضر پیامبر خدا داشتم برای هیچ کس دیگر نبود. من هر روز سحر محضر ایشان می رفتم.
مسند احمد 1: 85-77

حدیث23

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:
و قد علمتم موضعی من رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) بالقرابة القریبة و المنزلة الخصیصة، وضعنی فی حجره و أنا ولد یضمنی الی صدره ، و یکنفنی الی فراشه، و یمسنی جسده، و یشمنی عرفه، و کان یمضغ الشیی ء ثم یلقمنیه، و ما وجد لی کذبة فی قول و لا خطلة فی فعل.
... شما خود در پیوند با رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هم بدلیل خویشاوندی و هم به سبب موقعیت ویژه من، جایگاه مرا می شناسید. او مرا از روزگاری که نوزادی بودم در دامن خود می نشاند و بر سینه می چسبانید، در بستر خویش می خوابانید و بدنش را به بدنم می سایید و از عطر دلپذیرش بهره مندم می ساخت، لقمه را می جوید و در دهانم می گذاشت و هرگز در گفتارم دروغی نشنید و در رفتارم لغزش و سبکسری ندید.
نهج البلاغه: الخطب: 192

حدیث24

قال الامام علی ـ علیه السلام ـ : فی ذیلِ هذهِ الایة «وابْتَغوا الیهِ الوَسیلةَ» أنا وسیلَتُه.
امام علی ـ علیه السلام ـ در تفسیر این آیه شریفه که خداوند می فرماید: «و برای تقّرب به پروردگارتان وسیله بجوئید» فرمودند: من وسیله تقرب به خدا هستم.
«تفسیر المیزان، ج 5، ص 362»

حدیث25

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : حُبُّ عَلیِ بنِ اَبیِ طالِب یَأْکُلُ الذُنُوبَ کَما تَأکُلُ النارُ الحُطَبَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: محبت علی - علیه السّلام - گناهان را می بلعد (نابود می کند)، همان گونه که آتش چوب ها را می بلعد.
«بحار الانوار، ج 39، ص 304»

حدیث26

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : جائَنی جَبْرَئِیل مِن عِندِ الله بِوَرقَةِ آس خضرا، مَکتوُبٌ فیها ببیاضٍ انّی اِفْتَرَضتُ مَحَبَةَ عَلیٍّ عَلی خَلقِی فَبَلِّغْهِم ذلِکَ عَنّی.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: جبرئیل از نزد خدا برای من نامه ای (ورقه ای سبز که در آن با رنگ سفید نوشته شده بود) آورد که در آن آمده بود، من محبت علی را بر مردم واجب کرده ام پس آن را به مردم ابلاغ نما.
«بحار الانوار، ج 39، ص 275»

حدیث27

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : خَلَقَ اللهُ مِنْ نُورٍ وَجْهِ عَلیِ بنِ اَبی طالب بسبعینَ اَلْفَ مَلَکٍ یَسْتَغْفِروُنَ لَهُ وَ لِمُحبیهِ اِلی یَومِ القِیامِةِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند از نور صورت علی بن ابی طالب، هفتاد هزار فرشته ای خلق کرده که تا روز قیامت برای او و دوستانش طلب آمرزش می کنند.
«بحار الانوار، ج 39، ص 275»

حدیث28

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّ الناسَ لَو اِجْتَمعُوا عَلی حُبِّ عَلی لَما خَلَقَ اللهُ النّارَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: اگر همه مردم بر (گِرد) محبت علی - علیه السّلام - جمع می شدند، خداوند آتش (جهنم) را نمی آفرید.
«بحار الانوار، ج 39، ص 248»

حدیث29

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّ وَجْهَ عَلیِّ بنِ اَبیِ طالب یَزْهَرُ فی الجَنَّةِ کَما یَزْهَرُ کَوکَبُ الصُبحَ لِاهَلِ اِلدُّنیا.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: سیمای علی بن ابی طالب در بهشت چنان می درخشد که ستاره صبح (خورشید) برای اهل دنیا می درخشد.
«بحار الانوار، ج 39، ص 230»

حدیث30

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : لَمّا اُسری بی اِلَی السَّماءِ فاذا اَنَا بمَلَکٍ مِنْ مَلائِکةِ اللهِ فِی صورةِ عَلِیِّ اسمُهُ علی ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: شب معراج که مرا به آسمان بردند، ناگاه با فرشته ای روبرو شدم که به صورت و شمائل علی - علیه السّلام - بود و اسم او نیز علی بود، در زیر عرش الهی در حال سجده می گفت: پروردگارا علی و اولاد او و دوستان و پیروان او را بیامرز ... .
«بحار الانوار، ج 39، ص 98»

حدیث31

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّ المَلائِکةَ تَتَقَرَّبُ اِلَی اللهِ بِمَحَبَتِکَ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی همانا فرشتگان، با محبت تو به سوی خداوند تقرب می جویند ... .
«بحار الانوار، ج 39، ص 93»

حدیث32

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : و الذّی بَعَثَنی بِالنَبُوةِ ... ما نَصَبْتُ عَلیاً لِاُمتی فیِ الاَرضِ حَتی نَوَّهَ اللهُ باِسمِهِ فی سَماواتِهِ وَ أوجَبَ ولایَتَهُ عَلی مَلائِکتِه.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: سوگند به خدایی که مرا به نبوت مبعوث کرد ... من علی را به عنوان جانشین در میان امت خود نَصب نکردم، مگر آنکه خداوند قبلاً او را در آسمانهایش ستایش کرده و نام او را به عظمت برده و ولایت او را بر فرشتگان واجب کرده بود.
«بحار الانوار، ج 39، ص 92»

حدیث33

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی اِنَّکَ اُعطیتَ ثَلاثَةً لَمْ اُعطِ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی به تو سه چیز داده شده که حتی به من هم داده نشده از جمله: پدر زنی مثل من داری، همسری چون فاطمه، و فرزندانی چون حسنین.
«بحار الانوار، ج 39، ص 89»

حدیث34

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ أَنْ یَنْظُرَ اِلیَ یُوسفِ فِی جَمالِهِ فَلْینَظْرُ اِلیَ هذا.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که دوست دارد جمال یوسف را ببیند به سوی این مرد (علی- علیه السلام -) نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 39، ص 35»

حدیث35

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَرادَ أَنْ یَنْظُرَ اِلی آدمَ فِی عِلمهِ، و اِلی نوُحِ فی حِکمَتِهِ وَ اِلیَ اِبراهیمَ فی حِلمِهِ فَلْیَنْظُر اِلیَ عَلیِّ بنِ اَبیِ طالِب.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که می خواهد علم و معرفت آدم ابوالبشر و حکمت نوح و حلم ابراهیم را ببیند، پس باید به سوی علی بن ابی طالب نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 39، ص 35»

حدیث36

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : اِنّی لَمْ اَردَّ عَلی اللهِ وَ لا عَلی رسوُلِه ساعَةٌ قَط و لقد ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: من هرگز لحظه ای از فرمان خدا و رسول او روی نگردانده ام و پیامبر را به جان و دل یاری داده ام آن هم در میدان هایی که پهلوانان می گریختند، و گام ها به عقب باز می گشت و این شجاعتی بود که خداوند مرا بدان گرامی داشت.
«نهج البلاغه، خطبه 197»

حدیث37

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : سَلوُنیِ قَبْل أَنْ تَفقِدوُنی فلَأنا بطُرقِ السَماءِ اَعلمُ منّی بطرُقِ الارَضِ.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: پیش از آنکه مرا از دست دهید، از من سؤال کنید، همانا من به راه های آسمان داناتر از راه های زمین هستم.
«نهج البلاغه، خطبه 189»

حدیث38

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : و اللهِ لو شِئتُ أَنْ اُخبرَ کُلَّ رجلٍ مِنکمُ لمخرجهِ و مَولِجهِ ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: به خدا قسم اگر بخواهم می توانم هر یک از شما را خبر دهم که از کجا آمده و به کجا می رود و امورش چگونه خواهد بود؟ ولی از آن می ترسم که اگر چنین کنم درباره ام غلوّ کنید و به رسول خدا - صلی الله علیه و آله - کافر شوید، بدانید که من اینجا رازها را به یاران خاصّ خود که از خطر غلوّ و کفر در امان اند می سپارم.
«نهج البلاغه، خطبه 175»

حدیث39

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : قُمتُ بالاَمر حینَ فَشِلوُا و تَطَلعت ُحینَ تَقبعوُا وَ نَطَقت ُحینَ تَعتوُا ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: زمانی که دیگران سستی کردند من به انجام وظیفه برخاستم و هنگامی که هر کس سر در لاک خود فرو برده بود، من آشکارا به میدان آمدم و آن زمان که زبان همه بسته بود من سخن گفتم، وقتی که همگان در راه مانده بودند من با نور خدا گام در راه نهادم، در هنگام شعار صدایم از همه آهسته تر بود، ولی در مقام عمل از همه برتر بودم.
«نهج البلاغه، خطبه 37»

حدیث40

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : وللهِ لَابنُ ابی طالب آنسُ بالموَتِ مِنَ الطِفلِ بثَدْیِ اُمّهِ.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: به خدا سوگند، اُنس و علاقه پسر ابوطالب به مرگ از اُنس طفل شیرخوار به پستان مادر بیشتر است.
«نهج البلاغه، خطبه 5»

حدیث41

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : ما شَککتُ فی الحَق مُذْ اُریتُه.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: از زمانی که حق را به من نشان داده اند در آن شک نکرده ام.
«نهج البلاغه، خطبه 4»

حدیث42

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : اِنّی لَمِنْ قومٍ لا تأخذُهُم فی اللهِ لَومَةُ لائِم سیماهم سیما الصدِّیقین ... .
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: من از کسانی هستم که در راه خدا از سرزنش کنندگان نمی ترسم، از آنانم که سیمایشان سیمای صدیقان، و گفتارشان گفتار نیکان است، شب زنده دار و روشنی بخش روز اند، دل هایشان در بهشت و پیکرهایشان در کار طاعت خداوند است.
«نهج البلاغه، خطبه 192»

حدیث43

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِنَّکَ تَسْمَعُ ما اَسْمَعَ وَ تَری ما اَری، اِلّا اِنَّکَ لَسْتَ بنَبیٍّ و لکنَّکَ لوزیرٌ ...
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! تو می شنوی آن چه را که من می شنوم، و می بینی آن چه را که من می بینم، جز آن که پیامبر نیستی؛ ولی وزیر و یاور من هستی و بر راه خیر می روی.
«نهج البلاغه، خطبة 192»

حدیث44

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : لَمّا اُسرِیَ بی اِلَی السَّماءِ فأَوحَی اِلیَّ ربّی ما أَوحَی، ثُمَّ قالَ یا مُحمد اِقرء عَلی علیّ بن ابی طالِب، امیرالمؤمنین ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: شبی که مرا به معراج بردند، از سوی پروردگارم به من چیزهایی وحی شد، سپس به من گفت: ای محمّد، علی بن ابی طالب را به نام امیرمؤمنان بخوان، این اسمی است که هیچ کسی قبل از او و بعد از او بدین اسم نامیده نشده است.
«بحار الانوار، ج 37، ص 290»

حدیث45

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَنَا وَ عَلیٌ اَبوا هذهِ الاُمَةِ...
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی پدران این امت هستیم، کسی که ما را بشناسد بی تردید خدا را شناخته است و کسی که ما را نپذیرد، بی تردید خدا را نپذیرفته است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 255»

حدیث46

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : ... عَلَّمَنی اَلفَ بابٍ یَفْتَحُ مِنْ کُلِّ بابٍ اَلفُ بابٍ.
امیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: پیامبر - صلی الله علیه و آله - هزار درِ علم و دانش را به من آموخت که از هر در آن هزار در دیگر گشوده می شود.
بحار الانوار، ج 38، ص 331

حدیث47

قال رَسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : یا علی اَنْتَ مِنّی بمَنزِلَة هارون مِنْ موسی اِلّا اِنّه لا نَبِیَّ بَعدی.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی تو نسبت به من مانند هارون نسبت به موسی هستی، به جز اینکه بعد از من پیامبری نیست.
«بحار الانوار، ج 38، ص 331»

حدیث48

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : النَظَر اِلی علیٍّ عِبادَةٌ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: نگاه کردن به علی عبادت است.
«بحار الانوار، ج 38، ص 198»

حدیث49

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا علی مَنْ خالَفَکَ فقَد خالَفَنَی و مَنْ خالَفَنی فقد خالَفَ اللهَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی کسی که با تو مخالفت کند با من مخالفت کرده است و کسی که با من مخالفت کند با خدا مخالفت کرده است.
«بحار الانوار، ج 38، ص 30»

حدیث50

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : علیٌّ مع الحق و الحق معه و علی لسانه و الحقُ یدور حیثما دار علیٌّ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی با حق است و حق با او و بر زبان اوست و حق بر محور علی دور می زند.
«بحار الانوار، ج 38، ص 28»

حدیث51

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ حارَبَ علیاً فقد حارَبَنی و مَنْ حارَبَنی، حارَبَ اللهَ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که با علی بجنگد با من جنگیده است و کسی که با من جنگ نماید با خداوند جنگیده است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 346»

حدیث52

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی اَنْتَ الامام و الخلیفة بعدی، حربُکَ حربی و سِلمُکَ سِلمی.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی تو امام و جانشین بعد از من هستی، جنگ با تو جنگ با من است و مسالمت با تو مسالمت با من است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 337»

حدیث53

قالَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی اَنتَ مَعِی فی الدَرجاتِ العُلی و اَنْتُ قَسیمُ الجَنْةِ وَ النّارِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! تو در بالاترین درجات با من هستی و تو تقسیم کنندة بهشت و دوزخ هستی.
«بحار الانوار، ج 36، ص 335»

حدیث54

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : عُنوانُ صَحیفَةِ المَؤمِنِ حُبُّ عَلیِ بنِ اَبی طالِب.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: سرآغاز نامة عمل مؤمن، محبت علی بن ابی طالب است.
«بحار الانوار، ج 39، ص 284»

حدیث55

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : لَمّا اُسری بی الی السَماءِ، رأیتُ علی ساق العرش: لااله الّا الله، محمد رسولی و صَِفی خلقی، ایدتُه بعلیٍّ و نصرتُه به.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: شبی که مرا به معراج بردند، دیدم که بر پایه عرش، کلمه توحید (لااله الّا الله) نقش بسته و آمده است که محمد فرستاده و صفی من است که او را با علی - علیه السّلام - تأیید کرده و یاری داده ام.
«بحار الانوار، ج 36، ص 53»

حدیث56

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : حقُ علیٍّ عَلی هذهِ اِلاُمَةِ کَحَقِ الوالِدِ عَلی الوَلَدِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حق علی بر این امت مثل حق پدر بر فرزندش است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 5»

حدیث57

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا علی اََنتَ حُجَةُ اللهِ اَنْتَ الطریقُ اِلی الله وَ انْتَ الصراطُ المستقیم.
رسول الله - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی تو حجت خداوند، طریق الهی و صراط مستقیم هستی.
«بحار الانوار، ج 36، ص 4»

حدیث58

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : علیٌّ اَوّلُ مَنْ آمَنَ بی وَ اَوّلُ مَنْ یُصافِحُنیِ یوم القیامةِ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی - علیه السّلام - نخستین کسی بود که به من ایمان آورد و اولین کسی است که در قیامت با من مصافحه می کند.
«بحار الانوار، ج 35، ص 55»

حدیث59

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ کنتُ مَولاهُ فَعلیٌ مَولاهُ.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: هر کسی من مولای او هستم، علی مولای اوست.
«بحار الانوار، ج 37، ص 108»

حدیث60

رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی از یک نور آفریده شده ایم.
«بحار الانوار، ج 35، ص 34»

حدیث61

قال رسوُل الله - صلی الله علیه و آله - : کنُتُ أَنَا وَ عَلیٌ نوُراً بَیْنَ یَدَی الله قَبْلَ أنْ یَخْلُقَ آدَمَ ... .
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند: من و علی قبل از خلقت آدم، نوری بودیم در پیشگاه خداوند، وقتی آدم آفریده شد، آن نور در وجود او قرار گرفت و پیوسته آن نور یکی بود تا اینکه در صلب عبدالمطلب به صورت دو نور، از هم جدا شد، نور نبوت در من و نور خلافت در وجود علی - علیه السّلام - قرار گرفت.
«بحار الانوار، ج 35، ص24»

حدیث62

قال الله عزّوجلّ:
اگر علی را نیافریده بودم، همسری مناسب فاطمه، از فرزندان آدم و نسل او نبود.
(عیون اخبارالرضا(ع)203)

حدیث63

قال الله عزّوجلّ:
همانا علی امام پرهیزگاران و رهبر روسفیدان پاک و پادشاه مؤمنان است.
(امالی الصدوق352)

حدیث64

قال الله عزّوجلّ:
ولایت علی بن ابی طالب(ع) دژ (امان) من است هرکه وارد آن شود، از عذاب من در امان خواهد بود.
(عیون اخبارالرضا(ع)1/146)

حدیث65

قال الله عزّوجلّ:
برادرت علی را بشارت ده، که من دوست دار او را عذاب نمی کنم و به دشمن او رحم نمی کنم.
(امالی صدوق39)

حدیث66

قال الله عزّوجلّ:
به راستی در می گذرم از مردمان مسلمانی که ولایت امام عادلی را که از جانب خداوند است پذیرفته اند.
(کافی1/376)

حدیث67

قال امیر المؤمنین - علیه السّلام - :
اَحْمَدُ اللهِ ما قَضی مِنْ اَمرٍ وَ قدّر مِن فعلٍ.
امیر مؤمنان - علیه السّلام - فرمودند:
خدا را بر آنچه که قضای اوست و هر کاری را که مُقدّر فرموده، ستایش می کنم.
«نهج البلاغه، خطبه 180»

حدیث68

قال امیر المؤمنین - علیه السّلام - :
رَضینا عَنِ اللهِ قَضاهُ وَ سَلَّمنا لِلّهِ اَمْرَهُ.
امیر مؤمنان - علیه السّلام - فرمودند:
من در برابر قضای الهی راضی و تسلیم امر او هستم.
«بحار الانوار، ج 39، ص 351»

حدیث69

عَنْ أبی عَبْدِ الله عَنْ قَوْلِهِ تَعالی «هُنَالِکَ الْوَلَیَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ» (کهف/44)، قالَ: ولایةُ أمیرِ الْمُؤمِنیِنَ.
امام صادق - علیه السلام - در تفسیر آیه «در آنجا ثابت شد که ولایت از آن خداوند بر حق است»، فرمودند: مراد (از ولایت خدا) ولایت امیر المؤمنین است.
«نور الثقلین، ج 3، ص 262»

حدیث70

قالَ أمِیرِ الْمُؤمِنِینَ - عَلَیْهِ السَّلامُ - : وَ إنِّی النَّباءُ الْعَظِیمُ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: و مقصود از نبأ عظیم (در سوره نباء) من هستم.
«نور الثقلین، ج 5، ص 491»

حدیث71

قالَ رَسُولُ اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : عَلِیُّ بْنُ أبِی طالِبٍ أقْدَمُ اُمَّتِی سِلْماً وَ أکثَرُهُمْ عِلْماً وَ أَصَحُّهُمْ دِیناً وَ أفْضَلُهُمْ یَقِیناً و أحْلَمُهُمْ حِلْماً وَ أسْمَحُهُمْ کفّاً وَ هُوَ الْاِمامُ وَ الْخَلِیفَةُ بَعْدِی.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: علی بن ابی طالب پیشگام امت من در گرویدن به اسلام است و علم و دانش او از همه بیشتر و دین او از همه کاملتر و یقین او از همه برتر و حلم او از همه بیشتر و دست او از همه بخشنده تر است و او امام و خلیفه پس از من است.
«أمالی صدوق، ص 8»

حدیث72

عَنِ النَّبِیِّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - قالَ: لِکلِّ شَیْءٍ جَوازٌ وَ جَوازُ الصِّراطِ حُبُّ عَلِیِّ بْنِ أبِی طالِبٍ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: برای (عبور از) هر چیزی، جوازی لازم است و جواز گذشتن از «صراط»، محبت و عشق به علی بن أبی طالب است.
«بحار الأنوار، ج 39، ص 202»

حدیث73

عَنْ ابْنِ مَسْعُودٍ قالَ: قالَ لی رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - : لَمّا اُسْرِیَ بِی إلی السّماءِ إذاً مَلِک قَدْ أتانِی فَقالَ لِی یا مُحَمَّدُ! سَلْ مَنْ أرْسَلنا قَبْلَک قُلْتُ یا مَعاشِرَ النّاسِ وَ النَّبِیینَ عَلی ما بَعَثَکمْ اللهُ قَبلی؟ قالوُا: عَلی ولایتِک یا محمدُ و ولایةِ علیِّ بن ابی طالب.
ابن مسعود گفت: پیامبر به من فرمودند: هنگامی که در آسمان سیر کردم (در معراج) یکی از فرشتگان به پیش من آمد و گفت یا رسول الله پرسش خویش را با آن ها که قبل از شما مبعوث گشته اند در میان گذار! و من گفتم ای گروه مردم و پیامبران (سلف) بر چه چیزی خداوند متعال شما را مبعوث ساخته است؟ پاسخ دادند: بر ولایت تو ای محمد و ولایت علی ابن ابی طالب.
«بشارة المصطفی، ص 201»

حدیث74

قالَ رَسُول اللهِ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
مَثَلِی وَ مَثَلُ عَلِیٍّ مَثَلُ شَجَرَةٍ أنا أصْلُها وَ عَلِیٌّ فَرْعُها ... .
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
مَثَل من و علی مَثَل درختی است که من ریشه و ساقه و علی شاخه آن است...
«تاریخ دمشق، ج 2، ح 999»

حدیث75

قالَ النَّبِیُّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - :
إنَّ اللهَ لَهُ الْحَمْدُ، عَرَضَ حُبَّ عَلِیٍّ وَ فاطِمَةَ، وَ ذُرّیَّتِهما عَلی الْبَرِیَّةِ فَمَنْ بادَرَ مِنْهُمْ بِالإجابَةِ جَعَلَ اللهُ مِنْهُمْ الرُّسُلَ، وَ مَنْ أجابَ بَعْدَ ذلِک جَعَلَ مِنْهُمْ الشِّیعَةَ وَ إنَّ اللهَ جَمَعَهُمْ فِی الْجَنَّةِ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
خداوند که حمد وستایش برای اوست، دوستی علی و فاطمه و ذریه آن دو را بر همه انسان ها عرضه داشت، اول کسانی که آن را پذیرفتند به عنوان رُسُل (رسولان) انتخاب شدند و پس از آنان کسانی که آن را پذیرفته به عنوان «شیعه» برگزیده شدند و خداوند در بهشت همه آنان را جمع خواهد کرد.
«احقاق الحق، ج 9، ص 191»

حدیث76

عَنِ النَّبِیِّ - صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِه - قالَ: یا عَلِیُّ أنْتَ وَ شِیعَتُک فِی الْجَنَّةِ.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: یا علی! جنّت، سرای تو و شیعیان تو است.
«حلیة الاولیاء، ج 4، ص 329»

حدیث77

امام رضا علیه السلام :
کانَ أمیرُ المؤمنینَ علیه السلام لایَنامُ ثلاثَ لیالٍ : لَیلةَ ثلاثٍ وعِشرِینَ مِن شَهرِ رَمَضانَ ، ولَیلةَ الفِطرِ ، ولَیلةَ النِّصفِ مِن شَعبانَ ، وفیها تُقسَمُ الأرزاقُ والآجالُ وما یَکونُ فی السَّنَةِ .
امیر المؤمنین علیه السلام سه شب را نمی خوابید : شب بیست و سوم ماه رمضان ، شب عید فطر و شب نیمه ماه شعبان ؛ در این شبها ، روزیها تقسیم و مدّت عمر و هر آنچه در آن سال رخ خواهد داد ، تعیین می شود .
بحار الأنوار :97 / 88 / 15 منتخب میزان الحکمة : 284

حدیث78

امام صادق علیه السلام :
إنَّ أمیرَ المؤمنینَ علیه السلام أشبَهُ الناسِ طُعمَةً برسولِ اللّه صلی الله علیه و آله و سلّم ، کانَ یَأکُلُ الخُبزَ والخَلَّ والزَّیتَ ، ویُطعِمُ الناسَ الخُبزَ واللَّحم ؛
امیر المؤمنین علیه السلام در زمینه طـعـام و غـذا ، شبیه ترین مردم به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلّم بود ؛ خودش نان و سرکه و روغن می خورد و به مردم نان و گوشت می خوراند .
المحاسن : 2 / 279 / 1901 منتخب میزان الحکمة : 342

حدیث79

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله :
یَومُ غَدیرِ خُمٍّ أفضَلُ أعیادِ اُمَّتی وهُوَ الیَومُ الَّذی أمَرَنِی اللّه ُ تَعالی ذِکرُهُ فیهِ بِنَصبِ أخی عَلِیِّ بنِ أبی طالِبٍ عَلَما لِاُمَّتی ، یَهتَدونَ بِهِ مِن بَعدی؛
روز غدیر خم، برترین عید امّت من است و آن، روزی است که خداوند متعال به من فرمان داد تا برادرم علی بن ابی طالب را نشانه ای برای امّتم قرار دهم تا پس از من، بدان، راه یابند.
الأمالی للصدوق : ص 188 ح 197

حدیث80

امام صادق(سلام الله علیه):
لَولا أَنَّ اللَّهَ خَلَقَ أمیرَالْمُؤمنینَ لِفاطِمَةَ ما کان لَها کُفوٌ عَلی ظَهر الْأرضِ؛
اگر خداوند امیرمؤمنان را برای فاطمه نمی آفرید در زمین کفوی برای او نبود.
الکافی، ج 1، ص 461

حدیث81

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
حقُّ علیٍّ علی هذهِ الاُمّةِ کحَقِّ الوالِدِ علی وَلَدِهِ؛
حقّ علی بر این امّت همچون حقّ پدر است بر فرزندش.
موسوعه امام علی: ج 8 ص 93 ح 3259

حدیث82

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
مَن آذی علیّاً فَقدْ آذانی؛
هر کس علی را بیازارد مرا آزرده است.
موسوعه امام علی: ج 11 ص 266 ح 6154

حدیث83

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

حدیث84

امام صادق علیه السلام می فرمایند:
«... لولا ان امیرالمؤمنین علیه السلام تزوجها لما کان لها کفو الی یوم القیامة علی وجه الارض آدم فمن دونه؛(
به راستی اگر امیرالمؤمنین علیه السلام فاطمه علیها السلام را به ازدواج خود در نیاورده بود، تا روز قیامت بر روی زمین از آدم تا پس از آدم برای فاطمه علیها السلام همتایی نبود .»
خصال، ج 2، ص 414 .

حدیث85

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
حلقه در بهشت از یاقوت سرخ بوده که روی صفحه طلائی درب نصب گردیده و وقتی حلقه روی درب کوبیده می شود صدای ((یاعلی)) از آن بلند می شود.
علل الشرایع، جلد 1، ص 543

حدیث86

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یاد کنید در مجالس و صحبت های خود فضایل علی ابن ابی طالب (ع) را زیرا یاد کردن از علی بن ابی طالب (ع) یاد از من است و یاد کردن من یاد کردن از خداست.
عین الحیوة ، ص 548

حدیث87

قال علی - علیه السلام -:
ما ترکت صلاة اللیل منذ سمعت قول النبی -صلی الله علیه وآله - صلاة اللیل نور، فقال ابن الکواء و لیلة الهریر؟ قال : و لیلة الهریر؛
از روزی که رسول خدا (صلی الله علیه وآله) فرمودند: ((نماز شب نور است ))، نماز شب را ترک نکردم. ابن کواء از حضرت پرسید حتی در لیلة الهریر (شب عملیات جنگ صفین ) امام فرمودند: حتی در آن شب .
(بحارالانوار، ج 41، ص 17).

حدیث88

قال الصادق - علیه السلام -:
و کان علی- علیه السلام- اذا قام الی الصلوة فقال : وجهت وجهی للذی فطرالسموات والارض ، تغیر لونه حتی یعرف ذلک فی وجهه ؛
وقتی علی (علیه السلام) به نماز می ایستاد و آیه شریفه: ((رو می آورم با تمام وجودم به کسی که آسمانها وزمین را آفرید))را می خواند، رنگ و چهره مبارک او متغیر می شد، به طوری که تغییر حالت و دگرگونی از صورت مبارکش به خوبی مشاهده می گشت.
(میزان الحکمه ، ج 5 ص381).

حدیث89

قال الصادق - علیه السلام -:
و کان علی - علیه السلام - اذا قام الی الصلوة فقال : ((وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض )) تغیر لونه حتی یعرف ذلک فی وجهه ؛
هنگامی که علی (ع ) به نماز می ایستاد، این آیه شریفه را می خواند: ((رو می آورم با تمام وجودم به کسی که آسمانها و زمین را آفرید)) و رنگ مبارک حضرتش تغییر می کرد، به طوری که تغییر حالت و دگرگونی از صورت مبارکش به خوبی مشاهده می گشت .
(میزان الحکمه ، ج 5، ص 381)

حدیث90

قال الصادق - علیه السلام -:
کان علی - علیه السلام - اذا اماله امر فزع قام الی الصلاة ثم تلا هذه الایة ((استعینوا بالصبر و الصلاة )) ؛
شیوه علی (ع ) چنان بود که چون مشکل مهمی برای او پیش می آمد، به نماز می ایستاد و این آیه را می خواند: ((...واستعینوا بالصبر و الصلاة )).
(تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67)

حدیث91

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
لَقَدْ فارَقَکُمْ رَجُلٌ بِالاْمْسِ لَمْ یَسبِقْهُ الاْوَّلُونَ، وَ لا یُدْرِکُهُ أَلاْخِرُونَ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - پس از شهادت پدرش امیرالمؤمنین علی - علیه السلام -، در جمع اصحاب فرمودند: شخصی از میان شماها رفت که در گذشته مانند او نیامده است، و کسی در آینده نمی تواند هم تراز او قرار گیرد.
احقاق الحقّ، ج 11، ص 183

حدیث92

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
إنَّ السَّعیدَ کُلَّ السَّعیدِ، حَقَّ السَّعیدِ مَنْ أحَبَّ عَلیّاً فی حَیاتِهِ وَ بَعْدَ مَوْتِهِ ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
همانا حقیقت و واقعیّت تمام سعادت ها و رستگاری ها در دوستی علی - علیه السلام - در زمان حیات و پس از رحلتش خواهدبود.
شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 2، ص 449

حدیث93

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أبَوا هِذِهِ الاْمَّةِ مُحَمَّدٌ وَ عَلی، یُقْیمانِ أَودَّهُمْ، وَ یُنْقِذانِ مِنَ الْعَذابِ الدّائِمِ إنْ أطاعُوهُما، وَ یُبیحانِهِمُ النَّعیمَ الدّائم إنْ واقَفُوهُما ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
حضرت محمّد (صلی الله علیه وآله) و علی - علیه السلام -، والِدَین این امّت هستند، چنانچه از آن دو پیروی کنند آن ها را از انحرافات دنیوی و عذاب همیشگی آخرت نجات می دهند و از نعمت های متنوّع و وافر بهشتی بهره مندشان می سازند.
بحارالأنوار، ج 23، ص 259، ح 8

حدیث94

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
وَهُوَ الإمامُ الرَبّانی، وَالْهَیْکَلُ النُّورانی، قُطْبُ الأقْطابِ، وَسُلالَةُ الاْطْیابِ، النّاطِقُ بِالصَّوابِ، نُقْطَةُ دائِرَةِ الإمامَةِ ؛
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در تعریف امام علی - علیه السلام - فرمودند:
او پیشوائی الهی و ربّانی است، تجسّم نور و روشنائی است، مرکز توجّه تمامی موجودات و عارفان است، فرزندی پاک از خانواده پاکان می باشد، گوینده ای حقّ گو و هدایتگر است، او مرکز و محور امامت و رهبریّت است.
ریاحین الشّریعة، ج 1، ص 93

حدیث95

قالَ الاْمامُ علی - علیه السلام - :
لَوْ لاَ الدّینُ وَ التُّقی، لَکُنْتُ أدْهَی الْعَرَبِ ؛
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
چنانچه دین داری و تقوای الهی نمی بود، هر آینه سیاستمدارترین افراد بودم ـ ولی دین و تقوا مانع سیاست بازی می شود ـ.
اعیان الشّیعة، ج 1، ص 350

حدیث96

قالَ رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - لِعَلی - علیه السلام - :
أنَا رَسُولُ اللّهِ الْمُبَلِّغُ عَنْهُ، وَ أنْتَ وَجْهُ اللّهِ وَ الْمُؤْتَمُّ بِهِ، فَلا نَظیر لی إلاّ أنْتَ، وَ لا مِثْلَ لَکَ إلاّ أنَا؛
رسول خدا - صلی الله علیه وآله - به امام علی - علیه السلام - فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می نمایم و تو وجه اللّه می باشی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست مگر من.
تفسیر البرهان، ج 4، ص 184

حدیث97

امام صادق (علیه السلام ) می فرمایند:
کان علی - علیه السلام - اذااماله امر فزع قام الی الصلاة ثم تلا هذه الایة "واستعینوا بالصبر والصلاة "؛
شیوه امام علی (علیه السلام ) چنان بود که چون مشکل مهمی برای او پیش می آمد، به نمازمی ایستاد و این آیه را می خواند: "... واستعینوا بالصبر و الصلاة ".
( تفسیر درالمنثور، ج 1، ص 67 )

حدیث98

رسول خدا (ص) به امام علی (ع) فرمودند:
من رسول خدا هستم، که از طرف او تبلیغ و هدایت می کنم. و تو وجه اللّه هستی، که امام و مقتدای (بندگان خدا) خواهی بود، پس نظیری برای من وجود ندارد مگر تو و همانند تو نیست، مگر من.
تفسیر البرهان: ج 4، ص 184

حدیث99

رسولُ اللّه(صلی الله علیه و آله وسلم)می فرمایند :
ذِکرُ علیٍّ عبادةٌ؛
یاد و ذکر علی، عبادت است.
موسوعه امام علی علیه السلام، ج 8 ص 143، ح 3457

حدیث100

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می یابید و به وسیله حسن احسان می شوید و به وسیله حسین خوشبخت می گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند.
مأة منقبة، ص 22 .

حدیث101

امام علی (علیه السلام):
لَولا... ما اَخَذَ اللّه ُ عَلَی الْعُلَماءِ اَلاّ یُقارّوا عَلی کِظَّةِ ظالِمٍ وَ لا سَغَبِ مَظْلومٍ لاََلْقَیْتُ حَبْلَها عَلی غارِبـِها؛
اگر خداوند از علما پیمان نگرفته بود که با پرخوری ظالم و گرسنگی مظلوم آرام نگیرند، زمام خلافت را به حال خود رها می کردم.
نهج البلاغه، از خطبه 3.

حدیث102

حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند:
اَدَّبتُ نَفسی فَما وَجَدتُ لَها بِغَیرِ تَقوَی الاِلهِ مِن اَدَبِ؛
به ادب و تربیت نفس خود پرداختم و برای آن ادبی بهتر از تقوای الهی در تمام حالاتش نیافتم.
اعلام الدین، ص 273

حدیث103

قال الامام علی - علیه السلام - : زَعَمَ اِبنُ النَّابِغَةِ أنی تِلعابة تِمزَاحَةٌ ذُو دُعَابَةٍ، اُعَافِسُ وَاُمَارِسُ، هَیهَاتَ! یَمنَعُنِی مِن ذَاکخَوفُ المَوتِ وَذِکرُ البَعثِ وَالحِسَابِ.
امام علی - علیه السلام - فرمودند: پسر نابغه (عمروعاص) پنداشته است که من اهل زیاده روی در بازیگری و شوخی کردنم و مردم را به بازی و بیهودگی می گیرم، هرگز، ترس از مرگ و یاد قیامت و حسابرسی مرا از این کارها باز داشته.
«نهج السعاده، ج 2، ص 87»

امام حسن(ع)

حدیث1

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان اذا ذکر الجنة و النار اضطراب اضطراب السلیم و سأل الله الجنة و تعوذ به من النار.
امام مجتبی (علیه السلام) وقتی از بهشت و آتش دوزخ یاد می کرد، مثل مار گزیده به خود می پیچید و از خداوند بهشت می طلبید و از آتش به خداوند پناه می برد.
امالی صدوق، ص 150، بحارالانوار، ج 43 ص 331

حدیث2

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان لایقرء من کتاب الله عزوجل ((یا ایها الذین آمنوا)) الا قال: لبیک، اللهم لبیک.
امام حسن (علیه السلام) هیچ وقت آیه ((یا ایها الذین آمنوا)) (ای کسانی که ایمان آورده اید) را از کتاب خدا نمی خواند مگر اینکه می گفت ((لبیک اللهم لبیک)).
بحارالانوار 43 ص 331

حدیث3

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن (علیه السلام) کان اذا ذکر البعث و النشور بکی و اذا ذکر الممر علی الصراط بکی.
امام مجتبی (علیه السلام) وقتی برانگیخته شدن و حشر و نشر قیامت و گذشتن از پل صراط را به یاد می آورد گریه می کرد.
امالی صدوق ص 150

حدیث4

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن (علیه السلام) کان اذا ذکر الموت بکی و اذا ذکر القبر بکی.
امام حسن (علیه السلام) وقتی مرگ را به یاد می آورد، می گریست، و هرگاه به یاد قبر می افتاد، می گریست.
امالی صدوق، ص 150، بحار الانوار ج 43، ص 331

حدیث5

امام سجاد (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان اصدق الناس لهجة و افصحهم منطقا.
امام حسن (علیه السلام) از جهت زبان صادق ترین مردم و از نظر گفتار فصیح ترین آنان بود.
بحارالانوار 43: 331، عوالم 16: 132 ح 5

حدیث6

امام سجاد (علیه السلام) می فرماید:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان اذا قام فی صلاته تر تعد فرائضه بین یدی ربه عزوجل.
امام حسن (علیه السلام) وقتی به نماز می ایستاد، پاهایش در مقابل پروردگار متعال و عظمت و کبریائی او می لرزید.
بحارالانوار ج 84، ص 285

حدیث7

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان الحسن (علیه السلام) کثیر الاجهاد فی العبادة و التصدق.
امام حسن (علیه السلام) در عبادت و صدقه دادن سخت کوش بود.
نظم درر المسطین ص 196

حدیث8

امام سجاد (علیه السلام) می فرماید:
ان الحسن (علیه السلام) لم یر فی شی ء من احواله الا ذاکرا لله سبحانه.
امام حسن (علیه السلام) در هیچ حالی دیده نشد مگر اینکه خدای سبحان را یاد می کرد.
امالی صدوق، ص 150

حدیث9

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
کان الحسن (علیه السلام) تمریا و کان ابو عبد الله الحسین (علیه السلام) تمریا.
امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) خرما را دوست می داشتند.
وسائل الشیعه، ج 17 ص 73 ح 105

حدیث10

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
کان نقش خاتم الحسن (علیه السلام) ((العزة لله))
نقش نگین انگشتری امام حسن (علیه السلام) ((العزد لله)) (بزرگی مخصوص خداست) بود.
اعیان الشیعه ج 1، ص 563، بحارالانوار ج 43، ص 258

حدیث11

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) حج خمسة و عشرین حجة ماشیا.
امام حسن (علیه السلام) بیست و پنج بار پیاده به حج رفت.
مناقب، ج 4 ص 14، بحارالانوار، ج 43 ص 339

حدیث12

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) قاسم ربه ثلاث مرات حتی نعلا و نعلا و ثوبا و دینارا و دینارا.
امام حسن (علیه السلام) تمام اموالش را حتی کفش و لباس و دینارهایش را سه بار با خدا تقسیم کرد.
وسائل الشیعه ج 8، ص 55

حدیث13

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان الحسن بن علی (علیه السلام) کان یخضب بالسود.
حسن بن علی (علیه السلام) با رنگ سیاه خضاب می بست (محاسن شریفش را رنگ سیاه می زد)
معجم الکبیر طبرانی، ج 3 ص 22، ح 2535

حدیث14

امام سجّاد علیه السلام :
إنَّ الحَسَنَ بنَ عَلیٍّ علیه السلام کانَ أعبَدَ النّاسِ فی زَمانِهِ و أزهَدَهُم و أفضَلَهُم ؛
امام حسن (علیه السلام) در زمان خود عابدترین ، زاهدترین و برترین مردم بود .
الأمالی ، صدوق ، ص 224 .

حدیث15

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - :من زار الحسن فی بقیعه ثبت قدمه علی الصراط یوم تزل فیه الأقدام.
پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند:هر کس امام حسن - علیه السلام - را در بقیع زیارت کند، در روزی که قدمها بر روی پل صراط می لغزد، گام اواستوار خواهد بود.
«بحارالانوار، ج 97، ص 141»

حدیث16

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : اُدنُ منّی حتی اُسِرَّ الیک ... .
امیرمؤمنان - علیه السلام - (به هنگام شهادتشان به امام حسن - علیه السلام -) فرمودند: نزدیک من بیا تا اسراری را که رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - به من گفت با تو بگویم و آنچه را به من سپرده بود، به تو بسپارم.
«اصول کافی، ج 2، ص 64»

حدیث17

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - لِابْنِهِ الْحَسَنُ - علیه السلام - : یَا بُنَیَّ أَمَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ - صلی الله علیه و آله - أَنْ أُوصِیَ إِلَیْکَ وَ أَنْ أَدْفَعَ إِلَیْکَ کُتُبِی وَ سِلَاحِی کَمَا أَوْصَی إِلَیَّ رَسُولُ اللَّه - صلی الله علیه و آله - ... .
امیرمؤمنان - علیه السلام - به فرزندش حسن - علیه السلام - فرمودند: فرزندم! رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - به من امر فرمود که به تو وصیت کنم و کتاب ها و سلاح خودم را به تو بسپارم چنان که پیامبر - صلی الله علیه و آله - به من وصیت کرد و هم چنین پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به من فرمود که به تو دستور دهم وقتی مرگ فرا رسید، همه این وصایا را به برادرت حسین - علیه السلام - نمایی و کتابها و سلاح را به او بسپاری.
«اصول کافی، ج 2، ص 64»

حدیث18

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ رَیْحانَتا رسول الله.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو ریحانه رسول خدا هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

حدیث19

قال الامام الرضا - علیه السلام - : اِنَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ - علیهما السلام - کانا یَلْعَبانِ عَنْدَ النَبیّ حتی مَضی عامةُ اللیلِ ثُمَّ قال لَهما انْصَرفا الی اُمّکِما فَبَرقَتِ بَرقةٌ ... .
امام رضا - علیه السلام - فرمودند: روزی حسن و حسین - علیهما السلام - (در کودکی) نزد جدشان سرگرم بازی بودند تا پاسی از شب گذشت، حضرت به آنها فرمودند: نزد مادرتان بروید، ناگاه برقی درخشید و مسیر آن دو را روشن کرد تا به نزد فاطمه رسیدند، پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به سوی روشنائی نگاه کرد و فرمودند: سپاس خدایی را که به ما اهلبیت کرامت داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 266»

حدیث20

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : اَخَذَ رسولُ الله -صلی الله علیه و آله - بِیَد الْحَسَنِ و الْحُسینِ - علیهما السلام - فقال مَنْ احبّ هذین کانَ معی فی دَرجَتی یَومَ الْقیامةِ.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - دست حسن و حسین - علیهما السلام - را گرفتند و فرمودند: کسی که این دو را دوست داشته باشد روز قیامت با من است.
«بحار الانوار، ج 37، ص 37»

حدیث21

قال الامام الحسین - علیه السلام - : دخلتُ أنا و اَخی علی جدّی رسول الله - صلی الله علیه و آله - فَأجلَسَنی علی فَخْذِه الاَیسرِ و أجَلَسَ اَخی الْحَسَنُ عَلی فَخْذَه الاَیمَن ... .
امام حسین - علیه السلام - فرمودند: روزی من و برادرم حسن به حضور جدم رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - رسیدیم، حضرت مرا به زانوی چپ و برادرم را بر زانوی راست خود نشاند، بعد ما را تنگ در آغوش کشید و فرمودند: پدر و مادرم فدای شما دو امام باد.
«بحار الانوار، ج 36، ص 255»

حدیث22

قال الامام الصادق - علیه السلام - : اِنَّ الْحَسَنَ بن علیَّ بنَ ابیطالب - علیهما السلام - کانَ اَعبُد النّاسِ فیِ زَمانِه و اَزْهَدَهُم و اَفْضَلَهُم ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: امام حسن - علیه السلام - عابدترین و زاهدترین و برترین مرد زمانش بود، هرگاه می خواست به حج برود پیاده می رفت و چه بسا با پای برهنه می رفت و هنگامی که از مرگ و قبر و قیامت یادی می شد، گریه می کرد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 331»

حدیث23

سُئِلَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : اَیُّ اَهلِ بَیْتِکَ اَحَبُّ اِلَیکَ؟ قال: الْحَسَنُ و الْحُسینُ ... .
از رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - سؤال شد که کدام یکی از اهل بیت خود را بیشتر دوست دارید؟ حضرت فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - را و حضرت پیوسته به فاطمه- سلام الله علیها- می فرمودند: دو فرزندم را به نزد من بیاور، وقتی که می آمدند آن دو را می بوسید و در آغوش می گرفت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 299»

حدیث24

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ امامانِ قاما اوقَعَدا.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - امام اند چه در حال قیام باشند و چه در حال سکوت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 291»

حدیث25

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : هُما وَدِیْعَتیِ فِی اُمَتِی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو (حسن و حسین - علیهما السلام -) دو امانت من در میان امتم هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 285»

حدیث26

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ کانَ یُحِبُّنی فَلیُحِبَّ إبنَّی هذَیْنِ فانّ اللهَ اَمَرَنی بِحُبّهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که مرا دوست دارد باید این دو فرزندم (حسن و حسین - علیهما السلام -) را نیز دوست داشته باشد، چون خداوند مرا به محبت آن دو دستور داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

حدیث27

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ و ذُرِیّتَهما مُخلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النّارُ وَجْهَه ...
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین - علیهما السلام - و ذریّه آن دو را خالصانه دوست داشته باشد، آتش هرگز به او نزدیک نمی شود مگر این که گناهی کرده باشد که او را از ایمان تهی کرده باشد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

حدیث28

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِذا کانَ یَومَ الْقیامةِ زُیِّنَ عَرشُ رَبِّ الْعالَمین بِکلِ زِینَةٍ ... .
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: هنگام فرارسیدن روز قیامت، عرش پروردگار عالمیان با بهترین و کامل ترین زینت ها تزئین می شود و دو منبر از نور یکی در طرف راست و دیگری در طرف چپ عرش قرار داده شده و حسن و حسین می آیند و بر آن دو منبر می نشینند و با این کار خداوند با حضور آن دو، عرش خود را آرایش می دهد ... .
«بحار الانوار، ج 43، ص 261»

حدیث29

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی خُلِقْتُ اَنَا و اَنْتَ مِنْ شَجرَةٍ فأَنَا اصلُها و اَنْتَ فَرعُهُا و الْحَسَنُ و الْحُسینُ أغصانُها.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! من و تو از یک درخت آفریده شده ایم، پس من اصل آن درخت و تو فرع آن و حسن و حسین شاخه های آن هستند.
«بحار الانوار، ج 37، ص 65»

حدیث30

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ اَماما اُمَّتی بعد أبیهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین- علیهما السلام- بعد از پدرشان امام و پیشوای امت من هستند.
«بحار الانوار، ج 36، ص 254»

حدیث31

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ قُرَّةُ عینی و ضیاء قلبی و ثَمَرةُ فُؤادِی ... .
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن نور چشم و روشنی دل و ثمره قلب من است، او حجت خدا بر امت من است، دستور او دستور من و سخن او سخن من است، کسی که او را عصیان کند مرا عصیان کرده است.
«بحار الانوار، ج 44، ص 148»

حدیث32

قال الامام الْحَسَنُ - علیه السلام - : ... اَنَا الْحَسَنُ بن علی و ابن سَیَِدةِ النِساءِ فاطمة اَنَا ابن رسول اللهَ ... .
امام حسن - علیه السلام - فرمودند: هر کس مرا نمی شناسد بداند که من حسن فرزند علی - علیه السلام - و فاطمه - سلام الله علیها - دختر رسول خدا - صلی الله علیه و آله - هستم، من فرزند کسی هستم که رحمت برای عالمیان است من فرزند مکه و مِنی هستم، من فرزند مشعر و عرفات هستم.
«بحار الانوار، ج 44، ص 88»

حدیث33

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَلْوَلَدُ رَیْحانةٌ، و رَیْحانَتای: الْحَسَنُ و الْحُسینُ - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: اولاد ریحانه است و دو ریحانه من حسن و حسین - علیهما السلام- هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

حدیث34

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ فَقَدْ اَحَبّنی و مَنْ اَبْغَضَهُما فقد أبْغَضَنی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین- علیهم السلام- را دوست بدارد، من را دوست داشته و کسی که آن دو را دشمن بدارد، با من دشمنی کرده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

حدیث35

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : انهما رَیْحانَتی مِن الدُّنیا یَعنی الحَسَن و الحُسین - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو یعنی حسن و حسین - علیهما السلام- دو ریحانه من از دنیا است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 262»

حدیث36

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ سَیِّدا شبابِ أَهلِ الْجَنّةِ.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو سرور جوانان اهل بهشت اند.
«بحار الانوار، ج 42، ص 263»

حدیث37

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
اللّهُمَّ أحِبَّ حَسَناً وحُسَیناً وأحِبَّ مَن یُحِبُّهُما؛
بار خدایا! حسن و حسین را دوست بدار و دوستداران آن دو را نیز دوست بدار.
میزان الحکمة: ح 1173

حدیث38

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
حَسَنٌ مِنّی وأنا مِنهُ، أحَبَّ اللَّهُ مَنْ أحَبَّهُ؛
حسن از من است و من از اویم. هر که او را دوست بدارد خداوند دوستش دارد.
میزان الحکمة: ح 1181

حدیث39

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

حدیث40

قال الصادق - علیه السلام -:
ان الحسن بن علی - علیه السلام - کان اذا قام فی صلاته ترتعد فرائصه بین یدی ربه - عزوجل - و کان اذا ذکر الجنة و النار اضطرب اضطراب السلیم ؛
هنگامی که امام حسن مجتبی (علیه السلام ) به نماز می ایستاد، تن مبارکش می لرزید و هرگاه که یاد بهشت و جهنم می نمود، چون مار گزیده به خود می پیچید.
(بحارالانوار، ج 84، ص 258، میزان الحکمه ، ج 5 ص 382).

حدیث41

کان الحسن بن علی - علیه السلام - اذا توضا ارتعدت مفاصله و اصفر لونه فقیل له : فی ذلک فقال : حق علی کل من وقف بین یدی رب العرش ان یصفر لونه و یرتعد فرائضه ؛
امام حسن مجتبی (علیه السلام) به هنگام وضو مفصلهایش می لرزید و رنگش زرد می شد. جهت عروض این حال را از آن حضرت پرسیدند، فرمودند: برهر کسی که در مقابل پروردگار عرش می ایستد، سزاوار است که رنگش زرد شود و اعضایش بلرزد.
(بحارالانوار، ج 43، ص 339)

حدیث42

قال الصادق - علیه السلام -:
ان الحسن بن علی - علیه السلام - کان اذا قام فی صلاته ترتعد فرائضه بین یدی ربه - عز و جل - و کان اذا ذکر الجنة و النار اضطرب اضطراب السلیم ؛
وقتی امام حسن مجتبی(ع ) به نماز می ایستاد، تن مبارک حضرتش در مقابل پروردگار می لرزید و هرگاه یاد بهشت و جهنم می نمود، چون مار گزیده مضطرب و پریشان می شد و به خود می پیچید.
(بحارالانوار، ج 84، ص 258.میزان الحکمه ، ج 5، ص 382)

حدیث43

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
وَ نَحْنُ رَیْحانَتا رَسُولِ اللّهِ، وَ سَیِّدا شَبابِ أهْلِ الْجَنّةِ، فَلَعَنَ اللّهُ مَنْ یَتَقَدَّمُ، اَوْ یُقَدِّمُ عَلَیْنا اَحَداً ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - به دنباله وصیّتش در حضور جمعی از أصحاب فرمودند:
و ما دو نفر ـ یعنی حضرت و برادرشان امام حسین (علیهما السلام) ـ ریحانه رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) و دو سرور جوانان اهل بهشت هستیم، پس خدا لعنت کند کسی را که بر ما پیشقدم شود یا دیگری را بر ما مقدّم دارد.
کلمة الإمامُ الْحَسَن - علیه السلام -، ص 211

حدیث44

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می یابید و به وسیله حسن احسان می شوید و به وسیله حسین خوشبخت می گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند.
مأة منقبة، ص 22 .

حدیث45

اَنَسْ :حَیَّتْ جاریَةٌ لِلْحَسَنِ بْنِ عَلیٍّ علیه السلام بِطاقَةِ رَیْحانٍ ، فَقالَ لَها : اَنـْتِ حُرَّةٌ لِوَجْهِ اللّه ِ ، فَقُلْتُ لَهُ فی ذلِکَ ، فَقالَ : اَدَّبَنَا اللّه ُ تَعالی فَقالَ : «و إِذا حُیّیتُم بِتَحیَّةٍ فَحَیُّوا بِاَحْسَنَ مِنْها»الآیَةِ، وَ کانَ اَحْسَنُ مِنْها اِعْتاقَها؛
اَنَس : یکی از کنیزان امام حسن علیه السلام دسته گلی به ایشان تقدیم کرد. امام به او فرمودند: تو در راه خدا آزادی! دلیل این کارشان را پرسیدم. فرمودند: خداوند، ما را [این گونه] ادب آموخته است ، آن جا که [در قرآن کریم] می گوید: و چون احترام شُدید، به بهتر از آن، پاسخ گویید: و بهتر از هدیه او، آزادی او بود!
نهج السعادة، ج 7، ص 386.

حدیث46

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من زارالحسن فی بقیعه، ثبت قدمه علی الصراط یوم تنزل فیه الاقدام
هر کس حسن (علیه السلام) را در بقیع زیارت کند. خداوند در آن روز که پاها می لرزد، پای او را بر صراط استوار گرداند.
بحارالانوار، ج100، ص 141.

حدیث47

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

امام حسین(ع)

حدیث1

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
کان نقش خاتم الحسین (علیه السلام): ((ان الله بالغ أمره)).
نقش نگین امام (علیه السلام) این جمله بود:
((ان الله بالغ أمره؛ خداوند فرمان خود را به نتیجه و پایان می رساند)).
الکافی ج 6 ص 474

حدیث2

قال الحسین (علیه السلام) للحر بن یزید:
لیس شأنی شأن من یخاف الموت، ما اهون الموت علی سبیل نیل العز و احیأ الحق... افبالموت تخوفنی، هیهات طاش سهمک و خاب ظنک، لست اخاف الموت، ان نفسی لأکبر من ذلک و همتی لأعلی من أن أحمل الضیم خوفا من الموت و هل تقدرون علی اکثر من قتلی؟
امام حسین (علیه السلام) به حر می فرمایند:
من آن نیستم که از مرگ بترسم، هر مرگی در راه رسیدن به عزت و احیای حق چه آسان است... آیا از مرگم بیم می دهی؟ هیهات که نشانت نگرفت و پندارت ناکام ماند، من از مرگ نمی هراسم، روحم برتر و همتم والاتر از آن است که از بیم مرگ زیر بار ستم بروم، آیا شما به بیشتر از کشتن من توان دارید؟
احقاق الحق 11: 601 موسوعة کلمات الامام الحسین:360

حدیث3

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
لو شتمنی رجل فی هذه الاذن (و اومی الی الیمنی) و اعتذر لی فی الاخری، لقبلت ذلک منه.
اگر کسی در این گوش من (اشاره کرد به گوش راست) ناسزا گوید و در گوش دیگرم عذر خواهی کند، پوزش او را از او قبول می کنم.
احقاق الحق ج 11 ص 431

حدیث4

قال علی بن الحسین (علیه السلام) لما قیل له ما اقل ولد ابیک:
العجب کیف ولدت، کان یصلی فی الیوم و اللیلة الف رکعة.
امام زین العابدین (علیه السلام) (در جواب کسی که گفت: چقدر اولاد پدر شما کم است) فرمودند:
تعجب می کنم چگونه به دنیا آمدم، در حالی که پدرم (امام حسین (علیه السلام)) هر روز و شب هزار رکعت نماز می خواند.
بحارالانوار ج 82 ص 311

حدیث5

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ماتکلم الحسین (علیه السلام) بین یدی الحسن (علیه السلام) اعظاما له، و لا تکلم محمد بن الحنفیة بین یدی الحسین (علیه السلام) اعظاما له.
امام حسین (علیه السلام) در نزد امام حسن (علیه السلام) بخاطر احترام او و محمد حنفیه نیز در پیش امام حسین (علیه السلام) بخاطر احترامش حرف نمی زد.
مناقب ابن شهر آشوب ج 3، ص 401

حدیث6

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ما مشی الحسین (علیه السلام) بین یدی الحسن (علیه السلام) قط و لابدره بمطق اذا اجتمعا تعظیما له.
امام حسین (علیه السلام) به خاطر رعایت احترام، هیچ وقت جلوی امام حسن (علیه السلام) راه نرفت و زمانی که با هم بودند ابتدا به صحبت نکرد.
مشکاة الانوار ص 170

حدیث7

أنَّ رَجُلاً قالَ لِلْحُسَیْنِ بنِ عَلِیٍّ - علیه السّلام - : اِجْلِسِ حَتْی نَتَناظَرَ فِی الدِّینِ فَقالَ: یا هذا اَنَا بَصِیرٌ بِدِینِی مَکشُوفٌ عَلی هُدایَ فَاِنْ کنْتَ جاهِلاً بِدِینِک فَاذْهَبْ وَاطْلُبْهُ، مالِی وَ لِلْمُماراةِ ... .
مردی به امام حسین - علیه السّلام - گفت: بنشینید تا با یکدیگر پیرامون مسائل دینی مناظره کنیم! امام فرمودند: من به مسائل دینی بصیر و آگاهم و راه هدایت برایم روشن است و اگر تو جاهل و ناآگاهی برو و یاد بگیر. من کجا و جدل؟ و سپس افزود: شیطان است که آدمی را وسوسه می کند و می گوید، با مردم مباحثه و مناظره راه بینداز تا دیگران نپندارند که تو نادان و ضعیف هستی.
«بحار الأنوار، ج 2، ص 135»

حدیث8

قال الامام الباقر - علیه السلام - : اِنّ الحُسَیْنَ صاحِبَ کَربَلا قُتِلَ مَظْلوما، مَکروبا عَطْشانا، لَهفانا فآلَی اللّه عَزَّوَجلّ عَلی نَفْسِهِ اَن لا یاتیَهُ لَهفانٌ و لا مَکروبٌ و لا مُذنِبٌ و لا مَغمومٌ و لا عَطشانٌ و لا مَنْ بِهِ عاهَةٌ ثُمَّ دَعا عِندَهُ و تَقَرَّبَ بِالحُسَیْنِ بنِ عَلی علیه السلام اِلَی اللّه عَزَّوَجَلَّ إلاّ نَفَّسَ اللّه کُرْبَتَهُ وَ اَعطاهُ مَسأَلَتَهُ و غَفَرَ ذَنـْبَهُ وَ مَدَّ فی عُمُرِهِ وَ بَسَطَ فی رِزقِهِ فَاعتَبِروا یا اُولـِی الاَبْصار.
امام باقر - علیه السلام - : حسین، بزرگ مرد کربلا، مظلوم و رنجیده خاطر و لب تشنه و مصیب زده به شهادت رسید. پس خداوند، به ذات خود، قسم یاد کرد که هیچ مصیبت زده و رنجیده خاطر و گنهکار و اندوهناک و تشنه ای و هیچ بَلا دیده ای به خدا روی نمی آورد و نزد قبر حسین علیه السلام دعا نمی کند و آن حضرت را به درگاه خدا شفیع نمی سازد، مگر این که خداوند، اندوهش را برطرف و حاجاتش را برآورده می کند و گناهش را می بخشد و عمرش را طولانی و روزی اش را گسترده می سازد. پس ای اهل بینش، درس بگیرید!
«بحارالأنوار، ج 101، ص 46، ح 5»

حدیث9

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - لِابْنِهِ الْحَسَنُ - علیه السلام - : یَا بُنَیَّ أَمَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ - صلی الله علیه و آله - أَنْ أُوصِیَ إِلَیْکَ وَ أَنْ أَدْفَعَ إِلَیْکَ کُتُبِی وَ سِلَاحِی کَمَا أَوْصَی إِلَیَّ رَسُولُ اللَّه - صلی الله علیه و آله - ... .
امیرمؤمنان - علیه السلام - به فرزندش حسن - علیه السلام - فرمودند: فرزندم! رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - به من امر فرمود که به تو وصیت کنم و کتاب ها و سلاح خودم را به تو بسپارم چنان که پیامبر - صلی الله علیه و آله - به من وصیت کرد و هم چنین پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به من فرمود که به تو دستور دهم وقتی مرگ فرا رسید، همه این وصایا را به برادرت حسین - علیه السلام - نمایی و کتابها و سلاح را به او بسپاری.
«اصول کافی، ج 2، ص 64»

حدیث10

قال الامام الصادق - علیه السلام - : جاءَ اَهلُ الکوفة اِلی علیٍّ - علیه السلام - فَشَکُوا الیهِ أمساکَ الْمَطَر ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: مردم کوفه روزی به حضور امام علی - علیه السلام - آمدند و از نیامدن باران شکایت کردند و از حضرت خواستند تا برای آمدن باران دعا کند، حضرت به فرزندش حسین - علیه السلام - دستور داد تا برای آمدن باران دعا کند، حسین - علیه السلام - برخواست و شروع کرد به دعا، هنوز دعای او تمام نشده بود که باران شدیدی باریدن گرفت، به طوری که مردم از کنترل سیلاب عاجز ماندند.
«بحار الانوار، ج 44، ص 187»

حدیث11

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ رَیْحانَتا رسول الله.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو ریحانه رسول خدا هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

حدیث12

قال الامام الرضا - علیه السلام - : اِنَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ - علیهما السلام - کانا یَلْعَبانِ عَنْدَ النَبیّ حتی مَضی عامةُ اللیلِ ثُمَّ قال لَهما انْصَرفا الی اُمّکِما فَبَرقَتِ بَرقةٌ ... .
امام رضا - علیه السلام - فرمودند: روزی حسن و حسین - علیهما السلام - (در کودکی) نزد جدشان سرگرم بازی بودند تا پاسی از شب گذشت، حضرت به آنها فرمودند: نزد مادرتان بروید، ناگاه برقی درخشید و مسیر آن دو را روشن کرد تا به نزد فاطمه رسیدند، پیامبر اکرم - صلی الله علیه و آله - به سوی روشنائی نگاه کرد و فرمودند: سپاس خدایی را که به ما اهلبیت کرامت داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 266»

حدیث13

قال امیرالمؤمنین - علیه السلام - : اَخَذَ رسولُ الله -صلی الله علیه و آله - بِیَد الْحَسَنِ و الْحُسینِ - علیهما السلام - فقال مَنْ احبّ هذین کانَ معی فی دَرجَتی یَومَ الْقیامةِ.
امیرمؤمنان - علیه السلام - فرمودند: رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - دست حسن و حسین - علیهما السلام - را گرفتند و فرمودند: کسی که این دو را دوست داشته باشد روز قیامت با من است.
«بحار الانوار، ج 37، ص 37»

حدیث14

قال الامام الحسین - علیه السلام - : دخلتُ أنا و اَخی علی جدّی رسول الله - صلی الله علیه و آله - فَأجلَسَنی علی فَخْذِه الاَیسرِ و أجَلَسَ اَخی الْحَسَنُ عَلی فَخْذَه الاَیمَن ... .
امام حسین - علیه السلام - فرمودند: روزی من و برادرم حسن به حضور جدم رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - رسیدیم، حضرت مرا به زانوی چپ و برادرم را بر زانوی راست خود نشاند، بعد ما را تنگ در آغوش کشید و فرمودند: پدر و مادرم فدای شما دو امام باد.
«بحار الانوار، ج 36، ص 255»

حدیث15

قال الامام الْحَسَن - علیه السلام - : اِنَّ الْحُسینَ بن علی بَعْدَ وَفاةِ نفسی امام مِنْ بَعدی ... .
امام حسن - علیه السلام - فرمودند: حسین بن علی - علیه السلام - بعد از رحلت من امام است، زیرا خداوند بعد از من امامت را به نام او ثبت کرده است و امامت از طریق وراثت پیامبر به او رسیده است.
«اصول کافی، ج 2، ص 72»

حدیث16

قال الامام الصادق - علیه السلام - : ... لم یَرْضَع الْحُسینُ - علیه السلام - مِنْ فاطمةَ - علیهاالسلام - و مِنْ اُنثی، کانَ یُؤتی به النبی فَیَضعُ اِبهامُه فی فیه ... .
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: امام حسین - علیه السلام - از فاطمه- سلام الله علیها- و از هیچ زنی دیگر شیر نخورد، بلکه او را خدمت رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - می آوردند و حضرت انگشت ابهامش را در دهان او می گذاشت و او به اندازه ای که دو یا سه روز او را کفایت کند، از آن می مکید.
«اصول کافی، ج 2، ص 365»

حدیث17

سُئِلَ رسولُ الله - صلی الله علیه و آله - : اَیُّ اَهلِ بَیْتِکَ اَحَبُّ اِلَیکَ؟ قال: الْحَسَنُ و الْحُسینُ ... .
از رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - سؤال شد که کدام یکی از اهل بیت خود را بیشتر دوست دارید؟ حضرت فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - را و حضرت پیوسته به فاطمه- سلام الله علیها- می فرمودند: دو فرزندم را به نزد من بیاور، وقتی که می آمدند آن دو را می بوسید و در آغوش می گرفت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 299»

حدیث18

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ سَرَّه اَنْ یَنْظُر الی سَیِّدِ شَبابِ اَهلِ الْجَنَةِ فَلْینظرَ الی الْحُسین ابن علی - علیه السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که می خواهد از نگاه کردن به سوی جوانان اهل بهشت مسرور و شاد شود، باید به سوی حسین بن علی - علیه السلام - نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 298»

حدیث19

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ أنْ یَنْظُر الی اَحَبِ اَهَلِ الارضِ اِلی اَهْلِ اسماء فَلْیَنظُر اِلی الحُسین - علیه السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که میخواهد که محبوب ترین فرد روی زمین نزد اهل آسمان را ببیند، باید به حسین - علیه السلام - نگاه کند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 297»

حدیث20

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ امامانِ قاما اوقَعَدا.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - امام اند چه در حال قیام باشند و چه در حال سکوت.
«بحار الانوار، ج 43، ص 291»

حدیث21

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : هُما وَدِیْعَتیِ فِی اُمَتِی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو (حسن و حسین - علیهما السلام -) دو امانت من در میان امتم هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 285»

حدیث22

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ کانَ یُحِبُّنی فَلیُحِبَّ إبنَّی هذَیْنِ فانّ اللهَ اَمَرَنی بِحُبّهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که مرا دوست دارد باید این دو فرزندم (حسن و حسین - علیهما السلام -) را نیز دوست داشته باشد، چون خداوند مرا به محبت آن دو دستور داده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

حدیث23

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحَبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ و ذُرِیّتَهما مُخلِصاً لَمْ تَلْفَحِ النّارُ وَجْهَه ...
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین - علیهما السلام - و ذریّه آن دو را خالصانه دوست داشته باشد، آتش هرگز به او نزدیک نمی شود مگر این که گناهی کرده باشد که او را از ایمان تهی کرده باشد.
«بحار الانوار، ج 43، ص 270»

حدیث24

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا اَیُّها الناس هذا الحُسینُ ابنُ علی فَاَعرفُوهُ فَواَلذی نَفسی بِیْدهٍ اِنَّه لِفیء الجنّةِ و مُحبِیهِ فِی الجنة.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای مردم! این حسین فرزند علی - علیه السلام - است او را بشناسید، سوگند بخدایی که جان من بدست اوست، حسین - علیه السلام- و دوستانش در بهشتاند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 266»

حدیث25

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اِذا کانَ یَومَ الْقیامةِ زُیِّنَ عَرشُ رَبِّ الْعالَمین بِکلِ زِینَةٍ ... .
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: هنگام فرارسیدن روز قیامت، عرش پروردگار عالمیان با بهترین و کامل ترین زینت ها تزئین می شود و دو منبر از نور یکی در طرف راست و دیگری در طرف چپ عرش قرار داده شده و حسن و حسین می آیند و بر آن دو منبر می نشینند و با این کار خداوند با حضور آن دو، عرش خود را آرایش می دهد ... .
«بحار الانوار، ج 43، ص 261»

حدیث26

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا عَلی خُلِقْتُ اَنَا و اَنْتَ مِنْ شَجرَةٍ فأَنَا اصلُها و اَنْتَ فَرعُهُا و الْحَسَنُ و الْحُسینُ أغصانُها.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای علی! من و تو از یک درخت آفریده شده ایم، پس من اصل آن درخت و تو فرع آن و حسن و حسین شاخه های آن هستند.
«بحار الانوار، ج 37، ص 65»

حدیث27

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ اَماما اُمَّتی بعد أبیهِما.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین- علیهما السلام- بعد از پدرشان امام و پیشوای امت من هستند.
«بحار الانوار، ج 36، ص 254»

حدیث28

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : یا حسینُ اَنْتَ الامامُ، ابنُ الامام، اَخُو الامام، تَسعةٌ مِنْ ولدِکَ ائمةُ الاَبرارِ، تاسِعُهُم قائمُهُم.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: ای حسین! تو امام، فرزند امام و برادر امام هستی و نُه امام از فرزندان توست که نهمین آنان، قائم آنها است.
«بحار الانوار، ج 36، ص 291»

حدیث29

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : حسینُ مِنّی و اَنَا مِنهُ.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسین- علیه السلام- از من است و من از او هستم.
«بحار الانوار، ج 43، ص 271»

حدیث30

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : اَلْوَلَدُ رَیْحانةٌ، و رَیْحانَتای: الْحَسَنُ و الْحُسینُ - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: اولاد ریحانه است و دو ریحانه من حسن و حسین - علیهما السلام- هستند.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

حدیث31

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : مَنْ اَحبَّ الْحَسَنَ و الْحُسینَ فَقَدْ اَحَبّنی و مَنْ اَبْغَضَهُما فقد أبْغَضَنی.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که حسن و حسین- علیهم السلام- را دوست بدارد، من را دوست داشته و کسی که آن دو را دشمن بدارد، با من دشمنی کرده است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 264»

حدیث32

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : انهما رَیْحانَتی مِن الدُّنیا یَعنی الحَسَن و الحُسین - علیهما السلام -.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: آن دو یعنی حسن و حسین - علیهما السلام- دو ریحانه من از دنیا است.
«بحار الانوار، ج 43، ص 262»

حدیث33

قال رسول الله - صلی الله علیه و آله - : الْحَسَنُ و الْحُسینُ سَیِّدا شبابِ أَهلِ الْجَنّةِ.
رسول اکرم - صلی الله علیه و آله - فرمودند: حسن و حسین - علیهما السلام - دو سرور جوانان اهل بهشت اند.
«بحار الانوار، ج 42، ص 263»

حدیث34

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
اللّهُمَّ أحِبَّ حَسَناً وحُسَیناً وأحِبَّ مَن یُحِبُّهُما؛
بار خدایا! حسن و حسین را دوست بدار و دوستداران آن دو را نیز دوست بدار.
میزان الحکمة: ح 1173

حدیث35

حضرت علیه السلام می فرمایند:
«... ان الحسن والحسین سبطا هذه الامة وهما من محمد کمکان العینین من الراس واما انا فکمکان الید من البدن واما فاطمة فکمکان القلب من الجسد ... ؛
حسن و حسین علیهما السلام دو سبط این امت هستند، و آن دو برای محمد صلی الله علیه و آله همانند دو چشم برای سرند، و من [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند دست برای بدن هستم، و فاطمه علیها السلام [برای محمد صلی الله علیه و آله] همانند قلب برای بدن است .»
بحارالانوار، ج 39، ص 352

حدیث36

امام حسین(علیه السلام) فرمودند:
اَنَا قَتیلُ الْعَبَرَةِ لا یَذْکُرُنی مُوْمِنٌ اِلّا اسْتَعْبَرَ ؛
من کشته گریه ام. هیچ مومنی مرا یاد نمی کند مگر اینکه گریان می شود.
امالی صدوق، ص 118

حدیث37

امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
چهار هزار ملک ، آشفته و غم آلود تا روز قیامت برای شهادت امام حسین(علیه السلام) می گریند .
کامل الزیارات ، ص 113

حدیث38

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
میان قبر پاک امام حسین (علیه السلام) تا آسمان هفتم محل رفت و آمد فرشتگان است .
المحجه البیضاء ،ج4،ص46

حدیث39

امام حسین (علیه السلام) فرمودند :
من برای عبرت و پند دیگران شهید می شوم .
بحارالانوار ، ج 44 ، ص 280

حدیث40

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
به راستی که خدا کربلا را حرم امن و با برکت قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم قرار دهد .
کامل الزیارات ، ص 267

حدیث41

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
حسین (علیه السلام) را زیارت کنید و به او جفا روا مدارید ، زیرا که او سرور جوانان بهشت از میان خلایق و سید شهیدان است .
کامل الزیارات ، ص 181

حدیث42

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
برترین تربت زمین ، تربت سید الشهداء(علیه السلام) است .
جواهر الکلام ، ج 8 ، ص 437

حدیث43

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
آرامگاه مقدس امام حسین (علیه السلام) کانالی از کانالهای بهشت است.
المحجه البیضاء ،ج4،ص45

حدیث44

پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ای مردم ، این حسین بن علی است ، او را بشناسید؛ قسم به آن که جانم در دست اوست ، او در بهشت است، دوستدانش در بهشت اند و دوستداران دوستدارانش نیز در بهشت اند.
چهل حدیث صفحه 12

حدیث45

امام صادق (مام صادق (علیه السلام) :
کسی که ( در عزای حسین علیه السلام) بگرید یا دیگری را بگریاند و یا آن که خود را به حالت اندوه عزا درآورد، بهشت بر او واجب است.
جلاء العیون، ص 463

حدیث46

امام صادق (علیه السلام) :
اگر بیماری از اهل ایمان حق و حرمت و ولایت حضرت امام حسین (علیه السلام) را بشناسد و به اندازه سر سوزنی از خاک پاکش استشفا نماید ، دوا و شفایش خواهد شد .
بحار الانوار ، ج 98 ، ص 125

حدیث47

رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) :
در کانون دلهای مؤمنان معرفتی ویژه نسبت به امام حسین (علیه السلام) وجود دارد .
کتاب پیام عاشورا صفحه 25

حدیث48

امام باقر (علیه السلام) فرمودند :
بر مؤمنان لازم است روز عاشورا را در ماتم بسر برند و به یکدیگر که رسیدند ، بگویند : عظم الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین و جعلنا و ایاکم من الطالبین بثاره مع ولیه المهدی من آل محمد .
کتاب پیام عاشورا صفحه 75

حدیث49

امام صادق (علیه السلام) فرمود ند:
تربت امام حسین (علیه السلام) شفای هر بیماری است .
کتاب پیام عاشورا صفحه 61

حدیث50

امام صادق (علیه السلام) از امام حسین (علیه السلام) نقل می کند که فرمودند :
من کشته گریه ام . هیچ مؤمنی مرا یاد نمی کند ، مگر اینکه گریان می شود .
کتاب چهل حدیث صفحه 70

حدیث51

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم):
حسین از من است و من از حسینم . خداوند دوست می دارد هر که حسین را دوست بدارد .
کتاب چهل حدیث صفحه 32 و 33

حدیث52

امام صادق (علیه السلام):
خدا لعنت کند کشنده حسین (علیه السلام) را ، چه قدر یاد [ شهادت] حسین (علیه السلام) زندگی را ناگوار می سازد ! من هیچ گاه آب سردی ننوشیدم ، مگر این که حسین (علیه السلام) را یاد کردم و هیچ بنده ای نیست که آب بنوشد و حسین (علیه السلام) را یاد کند و کشنده اش را لعنت فرستد، مگر اینکه خداوند صد هزار حسنه برایش می نویسد، صد هزار گناه او را پاک می سازد ، صد هزار درجه او را بالا می برد ، گویی صد هزار بنده را آزاد کرده است و خداوند در روز قیامت او گشاده رو محشور می کند.
کتاب چهل حدیث صفحه 18و 19

حدیث53

عن موسی بن جعفرعلیه السلام قال:
ولا تأخذوا من تربتی شیئا لتبرکوا به فأن کل تربة لنا محرمة الا تربة جدی الحسین بن علی علیهماالسلام فأن الله عزوجل جعلها شفاء لشیعتنا و أولیائنا؛
حضرت امام کاظم (علیه السلام) در ضمن حدیثی که از رحلت خویش خبر می داد فرمودند:
چیزی از خاک قبر من برندارید تا به آن تبرک جویید؛ چرا که خوردن هر خاکی جز تربت جدم حسین (علیه السلام) بر ما حرام است، خدای متعال تنها تربت کربلا را برای شیعیان و دوستان ما شفا قرار داده است.
جامع الاحادیث الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث54

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
السجود علی طین قبرالحسین (علیه السلام) ینور الی الارض السابعة و من کان معه سبحة من طینقبرالحسین (علیه السلام) کتب مسبحا و ان لم یسبح بها…؛
سجده بر تربت قبر حسین (علیه السلام) تا زمین هفتم را نور باران می کند و کسی که تسبیحی از خاک مرقد حسین (علیه السلام) را با خود داشته باشد، تسبیح گوی حق محسوب می شود، اگر چه با آن تسبیح هم نگوید.
من لایحضره الفقیه، ج ?، ص ???/ وسائل الشیعه، ج ? ص ???

حدیث55

قال الصادق علیه السلام:
السجود علی تربة الحسین علیه السلام یخرق الحجب السبع؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
سجده بر تربت حسین علیه السلام حجابهای هفتگانه را پاره می کند.
مصباح التمهجد، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ???

حدیث56

قال ابوعبدالله علیه السلام:
فی طین قبرالحسین علیه السلام الشفاء من کل داء و هو الدواء الاکبر؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
شفای هر دردی در تربت قبر حسین علیه السلام است و همان است که بزرگترین داروست.
کامل الزیارات، ص ??? / وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث57

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
حنکوا اولادکم بتربة الحسین (علیه السلام) فإنها امان؛
کام کودکانتان را با تربت حسین (علیه السلام) بردارید چرا که خاک کربلا فرزندانتان را بیمه می کند.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث58

قال رسول الله (صلی اللع علیه و آله و سلم):
الا و ان الإجابة تحت قبته والشفاء فی تربته، و الائمة علیهم السلام من ولده؛
پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
بدانید که اجابت دعا، زیر گنبد حرم او(امام حسین علیه السلام) و شفاء در تربت او، و امامان (علیهم السلام) از فرزندان او هستند.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ???

حدیث59

قال ابوعبدالله علیه السلام:
من باب عند قبرالحسین علیه السلام لیلة عاشورا لقی الله یوم القیامة ملطخا بدمه کأنما قتل معه فی عرصة کربلا؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کسی که شب عاشورا در کنار مرقد امام حسین علیه السلام سحر کند روز قیامت در حالی به پیشگاه خدا خواهد شتافت که به خونش آغشته باشد، مثل کسی که در میدان کربلا و در کنار امام حسین علیه السلام کشته شده باشد.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث60

قال الصادق علیه السلام:
من زارالحسین علیه السلام یوم عاشورا وجبت له الجنة؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس که امام حسین علیه السلام را در روز عاشورا زیارت کند بهشت بر او واجب می شود.
اقبال الاعمال، ص ???

حدیث61

قال الرضا علیه السلام:
من زار قبرالحسین (علیه السلام) بشط الفرات کان کمن زار الله؛
امام رضا علیه السلام فرمودند:
کسی که قبر امام حسین علیه السلام را در کرانه فرات زیارت کند، مثل کسی است که خدا را زیارت کرده است.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص???؛ به نقل از کامل الزیارات.

حدیث62

قال ابوالحسن موسی بن جعفرعلیه السلام:
أدنی ما یثاب به زائر ابی عبدالله علیه السلام بشط فرات إذا عرف حقه و حرمته و ولایته ان یغفر له ما تقدم من ذنبه و ما تأخز؛
حضرت امام موسی کاظم علیه السلام فرمودند:
کمترین ثوابی که به زائر امام حسین علیه السلام در کرانه فرات داده می شود این است که تمام گناهان بخشوده می شود. بشرط این که حق و حرمت ولایت آن حضرت را شناخته باشد.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ???، به نقل از کامل الزیارات، ص ، 138

حدیث63

قال الصادق علیه السلام:
من اتی قبرالحسین علیه السلام عارفا بحقه کتبه الله عزوجل فی اعلی علیین؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس که به زیارت قبر حسین علیه السلام نایل شود و به حق آن حضرت معرفت داشته باشد خدای متعال او را در بلندترین درجه عالی مقامان ثبت می کند.
من لا یحضره الفقیه، ج ?، ص???

حدیث64

امام صادق علیه السلام فرمودند:
من لم یأت قبرالحسین علیه السلام و هو یزعم انه لنا شیعة حتی یموت فلیس هو لنا شیعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضیفان اهل الجنة؛
کسی که به زیارت قبر امام حسین نرود و خیال کند که شیعه ما است و با این حال و خیال بمیرد او شیعه ما نیست و اگر هم از اهل بهشت باشد از میهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزیارات، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ?

حدیث65

عن ابی عبدالله قال:
من اراد الله به الخیر قذف فی قلبه حب الحسین علیه السلام و زیارته و من اراد الله به السوء قذف فی قلبه بغض الحسین علیه السلام و بغض زیارته؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس که خدا خیر خواه او باشد محبت حسین (علیه السلام) و زیارتش را در دل او می اندازد و هر کس که خدا بدخواه او باشد کینه و خشم حسین (علیه السلام) و خشم زیارتش را در دل او می اندازد.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ?? .

حدیث66

قال ابوعبدالله علیه السلام:
لو ان احدکم حج دهره ثم لم یزرالحسین بن علی علیهماالسلام لکان تارکا حقا من حقوق رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) لان حق الحسین فریضة من الله تعالی واجبه علی کل مسلم؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
اگر یکی از شما تمام عمرش را احرام حج ببندد اما امام حسین علیه السلام را زیارت نکند حقی از حقوق رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را ترک کرده است؛ چرا که حق حسین (علیه السلام) فریضه الهی و بر هر مسلمانی واجب و لازم است.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث67

قال ابوعبدالله علیه السلام:
من لم یأت قبرالحسین علیه السلام حتی یموت کان منتقص الایمان منتقص الدین، ان ادخل الجنة کان دون المؤمنین فیها؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس به زیارت قبر امام حسین (علیه السلام) نرود تا بمیرد، ایمانش ناتمام و دینش ناقص خواهد بود به بهشت هم که برود پایین تر از مومنان در آنجا خواهد بود.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???

حدیث68

قال ابوعبدالله علیه السلام:
لا تدع زیارة الحسین بن علی علیهماالسلام و مُرّ أصحابک بذلک یمدالله فی عمرک و یزید فی رزقک و یحییک الله سعیدا ولا تموت الا شهیدا؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
زیارت امام حسین علیه السلام را ترک نکن و به دوستان و یارانت نیز همین را سفارش کن! تا خدا عمرت را دراز و روزی و رزقت را زیاد کند و خدا تو را با سعادت زنده دارد و نمیری مگر با شهادت.
وسائل الشیعه، ج??، ص???

حدیث69

قال الصادق علیه السلام:
من اراد ان یکون فی جوار نبیه و جوارعلی و فاطمه علیهم السلام فلا یدع زیارة الحسین علیه السلام؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کسی که می خواهد در همسایگی پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) و در کنارعلی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیه) باشد زیارت امام حسین (علیه السلام) را ترک نکند.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???، ح ??

حدیث70

قال الامام الصادق علیه السلام:
من سره ان یکون علی موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوارالحسین بن علی علیهماالسلام؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره های نور بنشیند باید از زائران امام حسین علیه السلام باشد.
وسائل الشیعه، ج ??، ص ???/ بحارالانوار، ج ??، ص ??

حدیث71

قال ابوعبدالله علیه السلام:
زیارة قبرالحسین بن علی علیهماالسلام من أفضل ما یکون من الأعمال؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
زیارت قبر امام حسین علیه السلام از بهترین کارهاست که می تواند انجام یابد.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ????

حدیث72

قال الامام الصادق علیه السلام:
زوروا قبرالحسین علیه السلام ولا تجفوه فانه سید شباب أهل الجنة من الخلق و سید شباب الشهداء؛
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مرقد امام حسین علیه السلام را زیارت کنید و با ترک زیارتش به او ستم نورزید، چرا که او سید جوانان بهشت از مردم و سالار جوانان شهید است.
مستدرک الوسائل ج ??، ص ??? / کامل الزیارات ، ص ????

حدیث73

عن ابی جعفر و ابی عبدالله علیهماالسلام یقولان:
من احب أن یکون مسکنه و مأواه الجنة، فلا یدع زیارة المظلوم؛
از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام نقل شده که فرمودند:
هر کس که می خواهد مسکن و مأوایش بهشت باشد، زیارت مظلوم – امام حسین علیه السلام- را ترک نکند.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ????

حدیث74

عن حمران قال: زرت قبرالحسین علیه السلام فلما قدمت جاء نی ابو جعفر محمد بن علی علیه السلام … فقال علیه السلام ابشر یا حمران فمن زار قبور شهداء آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) یرید الله بذلک وصلة نبیه حرج من ذنوبه کیوم ولدته امه؛
حمران می گوید هنگامی که از سفر زیارت امام حسین (علیه السلام) برگشتم، امام باقرعلیه السلام به دیدارم آمد و فرمودند: ای حمران! به تو مژده می دهم که هر کس قبور شهیدان آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را زیارت کند و مرادش از این کار رضایت خدا و تقرب به پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) باشد، از گناهانش بیرون می آید مانند روزی که مادرش او را زاده است.
امالی شیخ طوسی، ج ?، ص ??، چاپ نجف/ بحارالانوار، ج ??، ص ???

حدیث75

امام صادق علیه السلام فرمودند:
لیس نبی فی السموات والارض و الا یسألون الله تبارک و تعالی ان یوذن لهم فی زیارة الحسین علیه السلام ففوج ینزل و فوج یعرج؛
هیچ پیامبری در آسمانها و زمین نیست مگر این که می خواهند خداوند متعال به آنان رخصت دهد تا به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شوند، چنین است که گروهی به کربلا فرود آیند و گروهی از آنجا عروج کنند.
مستدرک الوسائل، ج ??، ص ??? به نقل از کامل الزیارات، ص ????

حدیث76

قال رسول الله صلی الله علیه و آله:
یقبر ابنی بأرض یقال لها کربلا هی البقعة التی کانت فیها قبة الاسلام نجا الله التی علیها المؤمنین الذین امنوا مع نوح فی الطوفان؛
پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
پسرم حسین در سرزمینی به خاک سپرده می شود که به آن کربلا گویند، زمین ممتازی که همواره گنبد اسلام بوده است، چنان که خدا یاران مومن حضرت نوح را در همانجا از طوفان نجات داد .
کامل الزیارات، ص???، باب ??، ح ? .

حدیث77

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
یا زُرارَةُ! اِنَّ السَّماءَ بَکَتْ عَلَی الْحُسَیْنِ اَرْبَعینَ صَباحاً ؛
ای زراره ! آسمان چهل روز، در سوگ حسین بن علی علیه السّلام گریه کرد.
جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 552

حدیث78

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
اَرْبَعَةُ الا فِ مَلَکٍ عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام شُعْثٌ غُبْرٌیَبْکُونَهُ اِلی یَوْمِ القِیامَةِ ؛
چهار هزار فرشته نزد قبر سیدالشهدا علیه السّلام ژولیده و غبارآلود، تا روز قیامت بر آن حضرت می گریند.
کامل الزیارات ، ص 119

حدیث79

حضرت صادق علیه السّلام فرمودند:
نیحَ عَلَی الْحُسَینِ بْنِ عَلی سَنَةً فی کُلِّ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ وَ ثلاثَ سِنینَ مِنَ الْیَوْمِ الَّذی اُصیبَ فیهِ؛
یک سال تمام ، هر شب و روز بر حسین بن علی علیه السّلام نوحه خوانی شد و سه سال، در روز شهادتش سوگواری برپا گشت .
بحارالانوار، ج 79، ص 102

حدیث80

پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمودند:
یا فاطِمَةُ! کُلُّ عَیْنٍ باکِیَهٌ یَوْمَ الْقیامَةِ اِلاّ عَیْنٌ بَکَتْ عَلی مُصابِ الْحُسَینِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعیمِ الْجَنّةِ؛
فاطمه جان !روز قیامت هر چشمی گریان است ؛ مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد،که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293

حدیث81

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند :
کربلا را زیارت کنید و این کار را ادامه دهید، چرا که کربلا بهترین فرزندان پیامبران را در آغوش خویش گرفته است.
کامل الزیارات، ص 269

حدیث82

امام باقر علیه السلام :
مُروا شیعَتَنا بِزِیارَةِ قَبرِ الحُسَینِ بنِ عَلِیٍّ علیه السلام؛ فإنَّ إتیانَهُ یَزیدُ فی الرِّزقِ ، ویَمُدُّ فی العُمرِ ، ویَدفَعُ مَدافِعَ السُّوءِ؛
شیعیان ما را به زیارت قبر حسین بن علی علیه السلام فرمان دهید ؛ زیرا زیارت آن ، روزی را زیاد می کند ، عمر را دراز می گرداند و بدیها را دور می سازد .
بحار الأنوار : 101 / 4 / 12

حدیث83

قال زین العابدین - علیه السلام -:
ان النبی - صلی الله علیه وآله - اذن فی اذن الحسین - علیه السلام - بالصلاة یوم ولد ؛
در روز ولادت امام حسین (ع ) پیامبر اسلام (ص ) در گوش او اذان گفت .
(بحارالانوار، ج 104، ص 112)

حدیث84

قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبی - عَلَیْهِ السَّلام - :
وَ نَحْنُ رَیْحانَتا رَسُولِ اللّهِ، وَ سَیِّدا شَبابِ أهْلِ الْجَنّةِ، فَلَعَنَ اللّهُ مَنْ یَتَقَدَّمُ، اَوْ یُقَدِّمُ عَلَیْنا اَحَداً ؛
امام حسن مجتبی - علیه السلام - به دنباله وصیّتش در حضور جمعی از أصحاب فرمودند:
و ما دو نفر ـ یعنی حضرت و برادرشان امام حسین (علیهما السلام) ـ ریحانه رسول اللّه (صلی الله علیه وآله وسلم) و دو سرور جوانان اهل بهشت هستیم، پس خدا لعنت کند کسی را که بر ما پیشقدم شود یا دیگری را بر ما مقدّم دارد.
کلمة الإمامُ الْحَسَن - علیه السلام -، ص 211

حدیث85

امام صادق علیه السلام :
اَ لْبَرَکَةُ مِنْ قَبْرِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلیٍّ علیه السلام عَشَرَةُ اَمْیالٍ؛
تا ده میل اطراف قبر حسین بن علی علیه السلام برکت است.
(بحارالأنوار، ج 101، ص116، ح 41 . )

حدیث86

پیامبراکرم صلی الله علیه و آله وسلم می فرمایند :
بی اُنذِرتُم وَ بِعَلیِّ بنِ أبی طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّه ُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله علی علیه السلام هدایت می یابید و به وسیله حسن احسان می شوید و به وسیله حسین خوشبخت می گردید و بدون او بدبخت. بدانید که حسین دری از درهای بهشت است، هر کس با او دشمنی کند، خداوند بوی بهشت را بر او حرام می کند.
مأة منقبة، ص 22 .

حدیث87

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّ حُسَیناً؛
هر که حسین را دوست بدارد ، خداوند دوستدار او است.
بحار الأنوار ، ج 43 ، ص 261

حدیث88

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
مَن اَرادَ الله بهِ الخَیرَ قَذَفَ فی قَلبَهِ حُبَّ الحُسَین وَ حُبَّ زیارتِهِی؛
کسی که خدا خیر خواه او باشد، محبّت حسین و شوق زیارتش را در دل او می اندازد.
(بحارالانوار ج 98،ص 76)

حدیث89

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
فَإنی لا أَرَی المَوتَ إلَّا السَّعادَةَ وَ الحَیاة مَعَ الظّالِمینَ إلّا بَرماً؛
به درستی که من مرگ را جز سعادت نمی بینم و زندگی با ستمکاران را جز محنت نمی دانم .
(تحف العقول ، ص 245)

حدیث90

به درستی که حسین بن علی (علیهما السلام) فرمودند: اگر زائر من بداند که خداوند چه برایش آماده کرده است، شادیش بیشتر از بی تابیش (از رنج سفر) خواهد بود. و همانا زائر او پاک از هر گناهی به خانه ی خود بر می گردد.
وسایل الشیعه، ج10، ص 318.

حدیث91

حضرت امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
آن کس که به خاطر خدا و در راه او زائر قبر حسین (علیه السلام) گردد، خداوند او را از آتش دوزخ آزاد می کند و از فزع اکبر (خوف بزرگ) در روز قیامت ایمنش خواهد ساخت.
کامل الزیارات، ص 146.

حدیث92

امام صادق (سلام الله علیه) می فرمایند:
من سره أن یکون علی موائد النور یوم القیامة فلیکن من زوار الحسین بن علی (سلام الله علیها)؛
هر کس دوست دارد روز قیامت، بر سر سفره های نور بنشیند باید اززائران امام حسین (سلام الله علیه) باشد.
بحارالانوار، ج101، ص 238.

حدیث93

امام صادق (سلام الله علیه) می فرمایند:
لا تدع زیارة الحسین بن علی (سلام الله علیه) یمد الله فی عمرک و یزید فی رزقک و یحییک الله سعیدا و لا تموت إلا شهیدا؛
زیارت امام حسین (سلام الله علیه) را فرو نگذار تا که خدا عمرت را طولانی و روزیت را زیاد کند و زندگی با سعادت و مرگ با شهادت به تو خواهد بخشید.
وسایل الشیعه، ج14، ص 431.

حدیث94

امام صادق علیه السلام :
لا تَدَع زیارَةَ الحُسَیْنِ بْنِ عَلیّ علیه السلام و مُر اَصحابَکَ بِذالِکَ، یَمُدُّ اللّه ُ فی عُمْرِکَ و یَزیدُ اللّه ُ فی رِزقِکَ و یُحییکَ اللّه ُ سَعیدا و لاتَموتُ اِلاّ سَعیدا و یَکتُبکَ سَعیدا؛
زیارت امام حسین علیه السلام را رها نکن و دوستان خود را هم به آن سفارش کن، که در این صورت، خداوند عمرت را طولانی و روزی ات را زیاد می کند و زندگی ات را همراه با سعادت می کند و جز سعادتمند نمی میری و نام تو را در شمار سعادتمندان، ثبت می کند.
کامل الزیارات، ص 286.

حدیث95

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند:
من انشد فی الحسین بیتا من شعر فبکی و ابکی عشره فله لهم الجنه.
هر کسی درباره حسین (علیه السلام) بیتی شعر بسراید و خود بگیرد و ده نفر را بگریاند، برای او و آن ده نفر بهشت باشد.
ثواب الاعمال/ ج110.

حدیث96

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
فعلی مثل الحسین فلیبک الباکون، فان البکاء علیه لحظ الذنوب العظام.
هر کسی چون حسین باید گریه کنندگان بگریند؛ زیرا که گریستن بر او گناه بزرگ را می زداید.
وسایل الشیعه/ج10/ ص 394.

حدیث97

امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند:
ایها مؤمن دمعت عیناه بقتل الحسین (علیه السلام) حتی یسیل علی خده، لواه الله بها فی الجنه عرفا یسکنها احقابا.
هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین (علیه السلام) گریان شود، به طوری که اشک بر گونه هایش سرازیر گردد، خداوند به سبب آن او را درغرفه های بهشتی جای دهد که روزگاران دراز در آن به سر برند.
ثواب الاعمال/ ج108.

حدیث98

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:
کل عین یوم القیامه باکیه و کل عین یوم القیامة ماهره، الاعین من اختصه الله بکرامته و بکی علی ما ینهک من الحسین و آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم).
در روز قیامت همه چشمها گریانند و هیچ چشمی خواب ندارد، مگر آن چشمی که خداوند آن را به کرامت خود اختصاص داده و برای هتک حرمت حسین و خاندان محمد گریسته باشد.
الخصال/ ج 625.

حدیث99

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
أن الله خلقنی و خلق علیاً و فاطمه و الحسن و الحسین و الأئمه من نور واحد؛
خداوند، من و علی و فاطمه و حسن و حسین و امامان را از یک نور آفریده است.
جامع الاخبار ص 46

امام سجاد(ع)

حدیث1

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یلبس الصوف و اءغلظ ثیابه اذا قام الی الصلاة، و کان (علیه السلام) اذا صلی یبرز الی موضع خشن فیصلی فیه و یسجد علی الارض. عععع؛
امام سجاد (علیه السلام) هنگام نماز لباس پشمی خشن می پوشید و در مکان زبر و سخت به نماز می ایستاد و بر زمین سجده می کرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 108.

حدیث2

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) اذا کان شهر رمضان لم یتکلم الا بالدعا و التسبیح و الاستغفار و التکبیر فاذا اءفطر قال: اللهم ان شئت اءن تفعل فعلت.
امام سجاد (علیه السلام) در ماه مبارک رمضان جز به دعا و تسبیح و استغفار و تکبیر لب نمی گشود و سخن نمی گفت، هنگامی که افطار می کرد می فرمودند: معبودا! هر کاری را خواسته باشی انجام دهی انجام خواهی داد.
کافی، ج 4، ص 88، ح 8.

حدیث3

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یصل ما بین شعبان و رمضان و یقول: صوم شهرین متتابعین توبة من الله.
امام سجاد (علیه السلام) روزه ماه شعبان و رمضان را بهمدیگر می چسباند، و می فرمودند: روزه دو ماه پشت سر هم موجب پذیرش توبه از طرف خداست .
کافی، ج 4، ص 92، ح 3.

حدیث4

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) اذا کان الیوم الذی یصوم فیه، یاءمر بشاة فتذبح و تقطع اءعضاؤ ه و تطبخ، و اذا کان عند المساء اءکب علی القدور حتی یجد ریح المرق و هو صائم، ثم یقول: هاتوا القصاع اغرفوا لال فلان، و اغرفوا لال فلان حتی یاءتی علی آخر القدور، ثم یؤ تی بخبز و تمر فیکون ذلک عشاءه.
روزی که امام سجاد (علیه السلام) روزه می گرفت دستور می داد گوسفندی تهیه و ذبح شود و تکه شود و پخته شود هنگامی که شب می شد سر خود را بالای دیگها خم می کرد تا بوی آبگوشت را با دهان روزه بچشد و بعد از چشیدن می فرمودند: کاسه ها را بیاورید برای فلان خاندان و فلانی پر کنید تا اینکه به آخرین دیگها می رسید نان و خرما آورده می شد، پس این شامش می شد.
بحار، ج 46، ص 71 ؛ من لا یحضره الفقیه 90، ح 1955.

حدیث5

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) لا یسافر الا مع رفقة لا یعرفونه و یشترط علیهم اءن یکون من خدم الرفقة فیما یحتاجون الیه.
امام چهارم (علیه السلام) جز با کاروانی که او را نشناسند مسافرت نمی کرد و با آنان شرط می کرد که از خدمتگزاران کاروان در نیازمندیهای آنان باشد.
بحار الانوار، ج 46، ص 69.

حدیث6

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان (علی بن الحسین (علیه السلام)) یقبل الصدقة قبل ان یعطیها السائل، قیل له: ما یحملک علی هذا؟ قال: فقال: لست اقبل ید السائل انما اقبل ید ربی، انها تقع فی ید ربی قبل اءن تقع فی ید السائل...
امام چهارم (علیه السلام) قبل از اینکه صدقه را به فقیر بدهد می بوسید، از امام سؤال شد، حکمت این کار شما چیست؟ فرمودند: من دست پروردگارم را می بوسم نه دست فقیر را، زیرا صدقه قبل از اینکه به دست فقیر برسد در دست خدا قرار می گیرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 74.

حدیث7

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یقول: انی لا حب اداوم علی العمل و ان قل.
امام علی بن الحسین (علیه السلام) می فرمودند: من دوست دارم که بر کار مداومت داشته باشم اگر چه کم باشد.
وسائل الشیعة، ج 1، ص 70.

حدیث8

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یمشی مشیة کاءن علی راءسه الطیر لا یسبق یمینه شماله.
امام چهارم چنان با آرامش راه می رفت مثل اینکه بالا سرش پرنده ای قرار دارد (که نمی خواهد او حرکتش را متوجه شود و پرواز کند) طرف راست او جلوتر از طرف چپش پیشی نمی گرفت.
مشکاة الانوار، 227.

حدیث9

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان زین العابدین بکی علی اءبیه اءربعین سنة، صائما نهاره، قائما لیله، فاذا حضر الافطار جاء غلامه بطعامه و شرابه فیضعه بین یدیه فیقول: کل یا مولای، فیقول (علیه السلام): قتل ابن رسول الله (علیه السلام) جائعا، قتل ابن رسول الله (علیه السلام) عطشانا، فلا یزال یکرر ذلک و یبکی حتی یبل طعامه بدموعه، و یمزج شرابه بدموعه فلم یزل کذلک حتی لحق بالله عزوجل.
امام زین العابدین (علیه السلام) چهل سال برای پدر بزرگوارش گریه کرد، در حالی که روزش، روزه دار بود و شبش، شب زنده داری می کرد، هنگامی که وقت افطار می شد غلامش غذا و نوشیدنی برای او می آورد و جلویش می گذاشت و می گفت: بخور، امام (علیه السلام) می فرمودند: فرزند رسول خدا (علیه السلام) گرسنه و تشنه شهید شد این جمله را تکرار می کرد و گریه سر می داد تا اینکه غذایش با اشک چشمش مخلوط می شد او هموار اینطور بود تا این که به جوار رحمت حق شتافت.
وسائل الشیعة، 2، 923.

حدیث10

امام سجاد(علیه السلام) فرمودند:
لاءن اءدخل السوق و معی درهم اءبتاع به لحما لعیالی و قد قرموا الیه اءحب الی من اءن اءعتق نمسة.
چنانچه وارد بازار شوم و همراهم درهمی باشد که با آن برای خانواده ام گوشتی بخرم که به آن اشتیاق دارند برای من محبوبتر است از اینکه فردی را آزاد کنم.
وسائل الشیعة، ج 15، ص 251، ح 6.

حدیث11

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یصلی فی الیوم و اللیلة الف رکعة و کانت الریح تمیله بمنزلة السنبلة، و کانت له خمسماءة نخلة، فکان یصلی عند کل نخلة رکعتین، و کان اذا قام فی صلاته غشی لونه لون آخر، و کان قیامه فی صلاته قیام العبد الذلیل بین یدی الملک الجلیل، کان اءعضائه ترتعد من خشیة الله و کان یصلی صلاة مودع یری اءنه لا یصلی بعدها اءبدا.
امام چهارم (علیه السلام) شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند و باد همانند سنبلی او را حرکت می داد و او دارای پانصد نخل بود، که کنار هر کدام دو رکعت نماز می خواند، و هنگامی که به نمازش می ایستاد رنگ برنگ می شد و ایستادنش در نماز همانند ایستادن بنده در مقابل پادشاه بزرگ بود، بدن او از خوف خدا می لرزید، و همانند کسی که با نماز وداع می کند و فکر می کند آخرین نماز اوست و دیگر هیچ وقت نماز نخواهد خواند نماز می گزارد.
بحار الانوار، ج 46، ص 79.

حدیث12

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان علی بن الحسین (علیه السلام) یصلی فی الیوم و اللیلة اءلف رکعة کما کان یفعل اءمیر المؤمنین (علیه السلام).
امام علی بن الحسین (علیه السلام) شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند همانطور که امیرمؤمنان هم چنین می کرد.
بحار الانوار، ج 46، ص 61.

حدیث13

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
کان لابی (علیه السلام) فی موضع سجوده آثار ناتئة و کان یقطعها فی السنة مرتین، فی کل مرة خمس ثفنات، فسمی ذاالثفنات لذلک.
در سجدگاه پدر بزرگوارم آثار ورم بود و سالی دوبار آن را قطع می کرد در هر مرتبه پنج لایه پینه بود از این جهت او را ((ذو الثفنات)) نامیدند.
بحار الانوار، ج 46، ص 6.

حدیث14

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان اءبی علی بن الحسین (علیه السلام) ما ذکر الله عزوجل نعمة الا سجد، و لا قراء آیة من کتاب الله عزوجل فیها سجود الا سجد و لا دفع الله عزوجل عنه سوء یخشاه اءوکید کائد الا سجد و لا فرغ من صلاة مفروضة الا سجد، و لا وفق لاصلاح بین اثنین الا سجد و کان اءثر السجود فی جمیع مواضع سجوده، فسمی السجاد لذلک.
پدرم علی بن الحسین (علیه السلام) هیچ گاه نعمتی را یاد نمی کرد جز اینکه سجده شکر انجام می داد، و آیه ای از کتاب خدا را نمی خواند که دارای سجده بود مگر اینکه سجده می کرد، و هر گاه خداوند، مکر حیله گری یا خطری را از او بر طرف می کرد سجده شکر بجا می آورد و هر وقت از نماز فارغ می شد سجده می کرد و زمانی که موفق می شد بین دو نفر اصلاح کند سجده می کرد و طوری بود که اثر سجده در تمام اعضاء هفتگانه سجده او نمایان بود از این جهت او سجاد نامیده شد.
بحار الانوار، ج 46، ح 6.

حدیث15

لو مات من بین المشرق و المغرب لما استوحشت بعد اءن یکون القرآن معی؛
اگر تمام کسانی که در میان مشرق و مغرب هستند از دنیابروند (و من تنها بمانم) و قرآن با من باشد وحشت مرا نمی گیرد (و نمی ترسم).
بحارالانوار، ج 46، ص 107.

حدیث16

امام باقر علیه السلام :
کانَ یُصَلّی صَلاةَ مُوَدِّعٍ یَری أنَّهُ لایُصَلِّی بَعدَها أبَدَا ؛
امام سجّاد علیه السلام مانند کسی که آخرین نماز خود را به جای می آورد ، نماز می گزارد. او چنین می دید که پس از آن هیچ گاه نماز نمی گزارد .
. همان ، ج 46 ، ص 79 .

حدیث17

امام باقر علیه السلام :
کانَ أثَرُ السُّجُودِ فِی جَمیعِ مَواضِعِ سُجُودِهِ فَسُمِّیَ السَجّادُ لِذلِکَ ؛
اثر سجده در تمام مواضع هفت گانه سجده او(امام سجاد علیه لسلام) نمایان بود ؛ از این جهت «سجّاد» نامیده شد .
. بحار الأنوار ، ج 46 ، ص 6 .

حدیث18

امام صادق علیه السلام :
یُنادِی مُنادٍ یَومَ القیامَةِ أینَ زَینُ العابِدینَ؟ فَکَأنّی أنظُرُ إلی عَلِیِّ بنِ الحُسَینِ علیه السلام یَخطُرُ بَینَ الصُّفُوفِ ؛
روز قیامت منادی ندا می دهد : «زیور عبادت کنندگان کجاست؟» گویا علی بن حسین علیه السلام را می بینم که میان صف ها با ابّهت گام بر می داد .
. میزان الحکمه ، ح 1131 .

حدیث19

قالَ الامام ابو عبدالله - علیه السّلام - : کان علی بن الحسین اذا اتاهُ ختنُهُ علی ابنتهِ او علی اختِهِ، بَسَطَ له ردائُه ثم اجلسَهُ ثم یقول: مرحباً بمن کفی المؤنةَ و سَتَرَ العورة.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: سیرة (امام) علی بن الحسین این بود که هنگامی که یکی از دامادهای او (شوهر دختر یا شوهر خواهر او)، بر او وارد می شد، امام - علیه السّلام - عبای خود را بر زمین، پهن می نمود و وی را بر آن می نشاند، سپس می فرمودند: آفرین بر کسی که مخارج ناموس مرا می پردازد و او را حفظ می کند.
«وسائل الشیعه، ج 14، ص 24»

حدیث20

قال الامام السجاد ـ علیه السّلام ـ : اللّهم انّی اسئلک ان تملَاَء قلبی حُبّاً لکَ.
امام سجاد ـ علیه السّلام ـ در دعا اینگونه می فرمودند: خداوندا قلب مرا از محبت به خودت سرشار نما.
«بحارالانوار، ج 95، ص 93»

حدیث21

الإمام الصادق علیه السلام :
إنَّ عَلِیَّ بنَ الحُسَینِ علیه السلام استَقبَلَهُ مَولیً لَهُ فی لَیلَةٍ بارِدَةٍ ، وعَلَیهِ جُبَّةُ خَزٍّ ومِطرَفُ خَزٍّ وعِمامَةُ خَزٍّ وهُوَ مُتَغَلِّفٌ بِالغالِیَةِ ، فَقالَ لَهُ : جُعِلتُ فِداکَ ، فی مِثلِ هذِهِ السّاعَةِ عَلی هذِهِ الهَیئَةِ إلی أینَ ؟
قالَ : فَقالَ : إلی مَسجِدِ جَدّی رَسولِ اللّه ِ صلی الله علیه و آله ، أخطُبُ الحورَ العینَ إلَی اللّه ِ عَزَّوجَلَّ .
امام صادق علیه السلام :
خدمتکار علی بن الحسین (زین العابدین) علیه السلام ، ایشان را در شبی سرد ، ملاقات کرد ، در حالی که جامه و ردا و عمامه ای از خَز پوشیده و خود را با عطری ، خوش بو کرده بود . گفت : فدایت شوم! در چنین ساعتی و با این وضع ، ره سپار کجایی؟
امام علیه السلام فرمود : « به مسجد جدّم پیامبر خدا می روم تا از خدای عز و جلحوریان را خواستگاری کنم » .
الغالِیَةُ : نوع من الطیب مُرکّب من مسک وعنبر ودُهن ، والتغلّف بها : التلطُّخُ (النهایة : ج 3 ص 383 «غلا») .الکافی: ج 6 ص 517 ح 5 ، بحار الأنوار: ج 46 ص 59 ح 13 .

حدیث22

امام صادق علیه السّلام فرمودند:
بَکی عَلیُّ بْنُ الحُسَینِ علیه السّلام عِشْرینَ سَنَةً وَ ما وُضِعَ بَیْنَ یَدَیْهِ طَعامٌ اِلاّبَکی؛
امام زین العابدین علیه السّلام بیست ساله (به یاد عاشورا) گریستند و هرگز طعامی پیش روی او نمی گذاشتند مگر اینکه گریه می کردند.
بحارالانوار، ج 46، ص 108

حدیث23

امام سجاد علیه السّلام فرمودند:
اِنّی لَمْ اَذْکُرْ مَصْرَعَ بَنی فاطِمَةَ اِلاّ خَنَقَتْنی لِذلِکَ عَبْرَةٌ ؛
من هرگز شهادتِ فرزندان فاطمه (علیها السّلام) را به یاد نیاوردم، مگر آن که بخاطر آن، چشمانم اشکبار گشت .
بحارالانوار، ج 46، ص 109

حدیث24

قال الصادق - علیه السلام -:
کان (السجاد) - علیه السلام - اذا حضرت الصلاة اقشعر جلده و اصفر لونه و ارتعد کالسعفة ؛
چون وقت نماز فرا می رسید بدن امام زین العابدین (علیه السلام) می لرزید و رنگ چهره اش زرد می شد و مانند شاخه نخل خرما و مرتعش می شد.
(بحارالانوار، ج 84، ص 247).

حدیث25

قال الامام الصادق -علیه السلام-:
کان علی بن الحسین - علیهماالسلام - اذا قام الی الصلاة ، تغیر لونه .فاذا سجد لم یرفع راءسه حتی یرفض عرقا ؛
امام سجاد (ع ) وقتی به نماز می ایستاد رنگش دگرگون می شد و چون به سجده می رفت سربر نمی داشت تا آن که عرق از وی می ریخت .
(فروع کافی ، ج 3، ص 300)

حدیث26

امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند:
اگر همه ی مردم از شرق تا غرب عالم بمیرند با وجود قرآن در کنار من، هرگز احساس وحشت و تنهایی نکنم.
(بحارالانوار/89/239)

حدیث27

امام باقر علیه السلام می فرمایند :
کانَ اَبی زَیْنُ الْعابِدینَ علیه السلام اِذا نَظَرَ اِلَی الشَّبابِ الَّذینَ یَطْـلُبونَ الْعِلْمَ اَدْناهُمْ اِلَیْهِ وَ قالَ : مَرحَبا بِکُمْ اَ نْتُمْ وَدائِعُ الْعِلْمِ وَ یوشِکُ اِذْ اَ نْتُمْ صِغارُ قَوْمٍ اَنْ تَـکونوا کِبارَ آخَرینَ ؛
پدرم [امام] زین العابدین علیه السلام ، هر گاه به جوانانی که دانش می اندوختند ، می نگریست ، آنان را به خود نزدیک می کرد و می فرمود : آفرین بر شما که امانت های [مردم برای آموختن]دانشید و به زودی شما کم سالان جامعه ، بزرگان جامعه ای دیگر می شوید .
الدر النظیم فی مناقب الائمة اللهامیم ، ص 587 .

حدیث28

حضرت امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند:
هیچ جرعه ای سرنکشیدم که نزد من خوشتر از جرعه ی خشمی باشد که با آن طرف مقابل را کیفر ندهم.
اصول کافی، ج2، ص 109.

حدیث29

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان علی بن الحسین (علیه السلام) کان اءحسن الناس صوتا بالقرآن و کان یرفع صوته حتی یسمعه اهل الدار.:
امام علی بن الحسین (علیه السلام) از نظر صوت قرآنی نیکوترین فرد بود و صدای قرآن خواندنش را بلند می کرد تا اهل خانه بشنوند و بهره مند گردند.
وسائل الشیعه، ج 4، ص 858.

امام باقر(ع)

حدیث1

عن ابی عبدالله - علیه السلام - قال: کانَ لِاَبِی ثَوْبانِ خَشِنانِ یُصَلّی فِیهِما صَلاتَهُ.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: پدرم دو لباس خشن داشت که در آن دو لباس نماز خویش را می خواند.
«وسائل الشیعة، ج3، ص331»

امام صادق(ع)

حدیث1

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
یریدوننی الا اقول الحق و الله لا ازال اقول الحق حتی اموت
از من می خواهند که حق را نگویم، به خدا سوگند هماره حق را خواهم گفت تا هنگامی که مرگ بسراغم آید.
رجال الکشی: 601 ح 1121

حدیث2

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انی لاسارع الی حاجة عدوی خوفا ان اراده فیستغنی عنی.
من با شتاب نیاز دشمن را بر آورده می سازم از بیم آنکه مبادا او را رد کنم و او از من بی نیاز شود.
بحارالانوار 78: 207 ح 64

حدیث3

امام کاظم (علیه السلام) فرمودند:
کان یعرف موضع سجود ابی عبدالله (علیه السلام) بطیب ریحه.
جایگاه سجده امام صادق (علیه السلام) از بوی خوش آنجا شناخته می شد.
کافی 6: 511 ح 11

حدیث4

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ما اتخمت قط و ذلک انی لم ابداء بطعام الا قلت بسم الله و لم افرغ من طعام الا قلت الحمدلله.
هرگز هضم غذا بر من مشکل نشده است، زیرا هیچ گاه شروع به غذا نکردم مگر اینکه ((بسم الله)) گفتم و هیچ گاه از غذا خوردن فارغ نشدم مگر آنکه ((الحمدلله)) گفتم.
وسائل الشیعه، 16 ص 586 ح 7

حدیث5

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انی اذا سافرت فی شهر رمضان ما آکل الا القوت و ما اشرب کل الری.
هرگاه در ماه رمضان به مسافرت می روم (به احترام ماه رمضان اگر چه مسافرم و روزه بر من واجب نیست ولی) جز به اندازه رمق داشتن غذا نمی خورم و هرگز از آب در حد سیراب شدن نمی نوشم.
وسائل الشیعه 7: 147 ح 5

حدیث6

امام صادق علیه السّلام می فرمایند:
قالَ لی اَبی : یا جَعْفَرُ! اَوْقِفْ لی مِنْ مالی کَذا وکذا النّوادِبَ تَنْدُبُنی عَشْرَ سِنینَ بِمنی اَیّامَ مِنی ؛
پدرم امام باقر علیه السّلام به من فرموندد:
ای جعفر! از مال خودم فلان مقدار وقف نوحه خوانان کن که به مدّت ده سال در (منا) در ایام حجّ، بر من نوحه خوانی و سوگواری کنند.
بحارالانوار، ج 46، ص 220

حدیث7

فضل بن ابی قرّه: خدمت امام صادق علیه السلام که در باغشان مشغول کار بودند، رسیدیم و عرض کردیم: خدا ما را فدای شما کند! اجازه بدهید یا ما برایتان کار کنیم و یا غلامان. حضرت فرمودند: نه، مرا به حال خود بگذارید؛ زیرا دوست دارم خداوند عزّوجلّ مرا در حال کار کردن و زحمت کشیدن برای کسب روزی حلال ببیند.
من لایحضره الفقیه، ج 3، ص 163، ح 3595.

حدیث8

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
این لاعمل فی بعض ضیاعی حتی اعرق و ان لی من یکفینی لیعلم الله عزوجل انی اطلب الرزق الحلال.
من در برخی زمینهای کشاورزیم کار می کنم تا عرق می کنم، در حالی که افرادی هستند که به جای من کار کنند و مرا از کار کردن بی نیاز کنند، ولی من کار می کنم تا خداوند بزرگ بداند که من برای روزی حلال تلاش می کنم.
وسائل الشیعه 12: 23 ح 8

امام کاظم(ع)

حدیث1

امام رضا(سلام الله علیه):
کانَ أبی إذا دَخَلَ شَهرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً؛
چون ماه محرم فرا می رسید، کسی پدرم را خندان نمی دید.
وسائل الشیعة، ج 10، ص 505

حدیث2

عن ابی الحسن موسی (علیه السلام):
انه کان اذارفع راءسه فی صلاته من السجدة الاخیرة جلس جلسة ثم نهض للقیام و بادر برکبتیه من الارض قبل یدیه ، و اذا سجد بادربهما الارض قبل رکبتیه؛
هنگامی که امام کاظم (علیه السلام) سر از سجده دوم برمی داشت ، کمی می نشست و بعد قیام می کرد (و یکسره از سجده قیام نمی کرد) و پیش از دستها، زانوها را از زمین برمیداشت وهنگامی که به سجده می رفت ، دستها راپیش از زانوها بر زمین می گذاشت .
(بحارالانوار، ج 85، ص 162).

حدیث3

امام رضا علیه السّلام فرمودند:
انَ اَبی اِذا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ لا یُری ضاحِکاً وَ کانَتِ الْکِاَّبَةُ تَغْلِبُ عَلَیْهِ حَتّی یَمْضِیَ مِنْهُ عَشْرَةُ اَیّامٍ،
فَاِذا کانَ الْیَوْمُ العْاشِرُ کانَ ذلِکَ الْیَوْمُ یَوْمَ مُصیبَتِهِ وَ حُزْنِهِ وَ بُکائِهِ ؛
هرگاه ماه محرّم فرا می رسید، پدرم (موسی بن جعفرعلیه السّلام) دیگر خندان دیده نمی شد و غم و افسردگی بر اوغلبه می یافت تا آن که ده روز از محرّم می گذشت ، روز دهم محرّم که می شد، آن روز، روز مصیبت و اندوه و گریه پدرم بود.
امالی صدوق ، ص 111

حدیث4

امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
زیارَةُ قَبرِ أبی مِثلُ زِیارَةِ قَبِر الحُسَینِ؛
زیارت قبر پدرم ، موسی بن جعفرعلیه السلام ، مانند زیارت قبر حسین علیه السلام است .
کامل الزیارات ، ص 499

حدیث5

امام رضا علیه السلام :
کانَ [الامام الکاظم علیه السلام ]عَقلُهُ لاتُوازی بِهِ العُقُولُ و رُبَّما شاوَرَ الأسوَدَ مِن سُودانِهِ ؛
هیچ اندیشه ای با اندیشه او(امام کاظم علیه السلام) برابری نمی کرد و [با این حال] چه بسا با یکی از خادمان سیاه خود مشورت می کرد .
مکارم الأخلاق ، ج 2، ص 99 .

امام رضا(ع)

حدیث1

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم :
مَن أحَبَّ أن یَلقَی اللّه َ ضاحِکا مُستَبشِرا فَلیَتَوَلَّ عَلِیَّ ابنَ مُوسَی الرِّضا علیه السلام ؛
کسی که دوست دارد خندان و با روی گشاده خداوند را دیدار کند ، باید از محبّت و ولایت علی بن موسی الرضّا علیه السلام بهره مند باشد .
بحار الأنوار ، ج 36 ، ص 296 .

حدیث2

امام رضا(سلام الله علیه):
ما زارَنی أحَدٌ مِن أَولیائی عارِفاً بِحَقّی إلّا شُفِّعتُ فِیهِ یَومَ الْقیامَةِ؛
هر یک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زیارت نمی کند مگر این که در روز قیامت، شفاعتم از او پذیرفته می شود.
وسائل الشیعة، ج 13، ص 552

حدیث3

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
سَتُدفَنُ بَضعَةٌ مِنّی بأرضِ خُراسانَ، لا یَزُورُها مُؤمِنٌ إلاّ أوجَبَ اللَّهُ لَهُ الجَنَّةَ؛
زود باشد که پاره ای از تن من در خاک خراسان دفن شود. هیچ مؤمنی آن را زیارت نکند مگر آن که خداوند بهشت را بر او واجب گرداند.
حکمت نامه پیامبر اعظم صلَّی الله علیه و آله ج4 ، ص 300

حدیث4

امام رضا(سلام الله علیه):
ألا وإنّی لَمَقتولٌ بِالسَّمِّ ظُلما،ومَدفونٌ فی مَوضِعِ غُربَةٍ؛ فَمَن شَدَّ رَحلَهُ إلی زِیارَتِی، استُجیبَ دُعاؤُهُ،وغُفِرَ لَهُ ذَنبُه؛
بدانید که من با زهر ستم، کشته خواهم شد و در خاک غربت، دفن خواهم شد. پس، هر که برای زیارت من بارِ سفر بربندد، دعایش مستجاب و گناهانش آمرزیده می شود.
نهج الدعاء، ج 1، ص: 381

حدیث5

حضرت امام رضا (علیه السلام) می فرمایند:
من زارنی علی بعد داری اتیته یوم القیامه فی ثلاث مواطن حتی اخلصه من اهوالها؛ اذا نظایرت الکتب یمینا و شمالا و عندالصراط و عندالمیزان؛
هر که مرا در دیار غربت زیارت کند، روز قیامت من در سه جا به داد او می رسم و از هراسها و سختیها آنها نجاتش می دهم؛ در وقتی که نامه های اعمال از راست و چپ پراکنده شوند و در هنگام گذشتن از صراط و در موقع سنجیدن اعمال (میزان)
عیون اخبار الرضا، ج2، ص 255.

حدیث6

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
الحمد لله الذی جعل فی و فی اءبنی محمد اسوة برسول الله و ابنه ابراهیم.
ستایش، شایسته خداوندی است که در من و فرزندم محمد (امام جواد) شباهتی و الگویی از پیامبر و فرزندش ابراهیم را قرار داد.
دلائل الامامه: 200

امام جواد(ع)

حدیث1

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
.... و اءن الله عزوجل رکب فی صلبه (الحسین (علیه السلام)) نطفة مبارکة طیبة زکیة مرضیة و سماها محمد بن علی (علیه السلام) فهو شفیع شیعته، و وارث علم جده، له علامة بینة و حجة ظاهرة.
...خداوند بزرگ در صلب امام حسین (علیه السلام) نطفه بابرکت و پاک و پاکیزه و پسندیده ای قرار داده و او را محمد بن علی (علیه السلام) نامیده است که او شفیع شیعیان، و وارث دانش جدش می باشد، او دارای نشانه ای آشکار و برهانی روشن است.
عوالم العلوم 23: 218.

حدیث2

قال الرضا (علیه السلام) لاصحابة:
قد ولد لی شبیه موسی بن عمران، فالق البحار و شبیه عیسی بن مریم قدست ام ولدته، قد خلقت طاهرة مطهرة.
امام رضا (علیه السلام) به اصحابشان فرمودند:
برای من فرزندی متولد شد که شبیه موسی بن عمران است که دریاها را شکافت و مانند عیسی بن مریم که مادرش مقدس و پاک و پاکیزه او را به دنیا آورده بود.
بحارالانوار 50: 15 ح 19

حدیث3

امام رضا (علیه السلام) اوصاف امام جواد(علیه السلام) را چنین بیان کردند:
الصادق، و الصابر، و الفاضل، و قرة اءعین المؤ منین و غیظ الملحدین.
او راستگو، صبور و بردبار، دارای فضیلت، نور چشم مؤ منان و مایه خشم کفار است.
مستدرک عوالم العلوم 23: 27

حدیث4

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
الحمد لله الذی جعل فی و فی اءبنی محمد اسوة برسول الله و ابنه ابراهیم.
ستایش، شایسته خداوندی است که در من و فرزندم محمد (امام جواد) شباهتی و الگویی از پیامبر و فرزندش ابراهیم را قرار داد.
دلائل الامامه: 200

حدیث5

ابو یحیی صفانی می گوید:
در خدمت امام رضا (علیه السلام) بودم که فرزند کوچکشان، امام جواد (علیه السلام) ، را نزد ایشان آوردند. امام رضا(علیه السلام) فرمودند:
«این مولودی است که با برکت تر از او برای شیعیان ما به دنیا نیامده است.»
بحار الانوار، ج 50، ص 23، ح 14

حدیث6

امام جواد (علیه السلام) فرمودند:
انا الجواد، انا العالم بانساب الناس فی الاصلاب انا اعلم بسرائرکم و ظواهرکم، و ما انتم صائرون الیه.
من جوادم، من عالم به نسبهای مردم در صلبها هستم، من از نهانها و آشکارهای شما آگاهترم، و بهتر می دانم که سرانجام شما چه خواهد بود.
بحارالانوار 50: 108.

امام هادی(ع)

حدیث1

امام هادی (علیه السلام) می فرمایند:
لو سلک الناس وادیا شعبا لسلکت وادی رجل عبد الله وحده خالصا؛
اگر همه مردم مسیری را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسی که تنها خدا را خالصانه می پرستد خواهم رفت .
بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245

امام حسن عسکری(ع)

حدیث1

امام علی علیه السلام :
العُلَماءُ حُکّامٌ عَلَی النّاسِ؛
عالمان ، فرمانروای بر مردمند.
غرر الحکم : 507 منتخب میزان الحکمة : 402

حدیث2

کانَ لِباسُ اَبِی مُحَمَّدٍ الْعَسْکری - علیه السلام - بَیاضٌ ناعِمَةٌ فَحَسَرَ عَن ذِراعَیْهِ فَاِذاً مَسْحٌ اَسْوَدٌ خَشِنٌ عَلی جِلْدِهِ فَقالَ هذا لللّه وَ هذا لَکُمْ.
لباس امام عسکری - علیه السلام - لباسی سفید رنگ و نرم بود پس آن امام دست های خود را بالا زد در زیر لباس روئی، لباسی موئین، سیاه و خشن داشت، فرمودند: این لباس خشن برای خداوند و این لباس سفید نرم را به برای شما پوشیده ام.
«سفینة البحار، ج2، ص504»

امام مهدی(ع)

حدیث1

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
لینز عن عنکم قضاة السوء... و لیعزلن عنکم امراء الجور و لیطهرن الارض من کل غاش و لیعملن بالعدل.
براستی او (امام مهدی علیه السلام) قاضیان زشت کردار را بر کنار می کند و حکمرانان ستمگر را بر می دارد و زمین را از هر ستمگری پاکیزه می کند و خود به عدالت رفتار می نماید.
بحارالانوار، ج 51، ص 120، حدیث 23.

حدیث2

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
فیریکم کیف عدل السیرة و یحیی میت الکتاب و السنة.
(امام مهدی علیه السلام) شیوه عدالت را به شما نشان می دهد و احکام از بین رفته کتاب و سنت را زنده سازد.
نهج البلاغه خطبه 138

حدیث3

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فاذا قام قائمنا (علیه السلام) حرم علی کل ذی کنز کنزه حتی یاءتوه به یستعین به.
چون قائم ما قیام کند، هر گنجی را بر صاحب آن حرام نماید، تا آن را به خدمت او آورند و او آن گنج را (در راه مصالح مردم) به کار گیرد.
تهذیب الاحکام، ج 4، ص 144، روایت 402

حدیث4

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
یفرق المهدی اصحابه فی جمیع البلدان و یاءمرهم بالعدل و الاحسان و یجعلهم حکاما فی الاقالیم و یاءمرهم بعمران المدن.
مهدی(علیه السلام) اصحاب خویش را در تمامی شهرها می پراکند و آنان را به عدالت و احسان فرمان می دهد، آنان را حاکمان مناطق مختلف قرار داده به آنان دستور می دهد که به آبادانی و سازندگی شهرها بپردازند.
یوم الخلاص، ص 395

حدیث5

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
یعطف الهوی علی الهدی اذا عطفوا الهدی علی الهوی و یعطف الراءی علی القرآن اذا عطفوا القرآن علی الراءی.
هنگامی که مردم هدایت را تحت الشعاع هوای نفس خود قرار دهند (مهدی علیه السلام) خواسته های نفسانی را تحت الشعاع هدایت قرار می دهد و هنگامی که مردم قرآن را بر اساس راءی و خواسته های خود تفسیر کنند (مهدی) آراء و نظریات را پیرو قرآن قرار می دهد.
نهج البلاغه، خطبه 138.

حدیث6

قال الامام علی (علیه السلام) فی صفة المهدی:
اوسعکم کهفا و اکثرکم علما و اوصلکم رحما... شوقا الی رؤ یته.
امام علی (علیه السلام) درباره صفات مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
پناه دهی او از همه شما گسترده تر و دانشش از همه شما بیشتر و رسیدگی به خویشانش از همه شما فزونتر است... چقدر مشتاق دیدن اویم!
بحارالانوار، ج 51 ص 115، روایت 24.

حدیث7

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
و یدخل المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بیت المقدس و یصلی بالناس اماما... فیتقدم المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فیصلی بالناس و یصلی عیسی خلفه و یبایعه .
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) وارد بیت المقدس شود و به امامت او مردم نماز می گزارند... مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) جلو رفته و مردم و نیز عیسی (علیه السلام) پشت سر او نماز گزارند و عیسی با وی بیعت نماید.
الامام المهدی، ص 557.

حدیث8

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فیقبل علی الطائفة المنحرفة فیعظهم و یدعوهم ثلاثه ایام فلا یزدادون الا طغیانا و کفرا فیاءمر بقتلهم فیقتلون جمیعا.
پس (امام مهدی علیه السلام) روی به گروه منحرفان نماید و سه روز آنان را موعظه و دعوت کند و چون آنان بر طغیان و کفرشان بیفزایند، فرمان به کشتار آنان می دهد، و همگی را می کشند.
نوائب الدهور، ج 3، ص 142.

حدیث9

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) سار فی امته باللین، کان یتاءلف الناس، و القائم (علیه السلام) یسیر بالقتل، بذلک امر فی الکتاب الذی معه ان یسیر بالقتل و لا یستتب احدا، ویل لمن ناواه.
همانا رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) با امت خویش به نرمی و محبت رفتار می نمود، ولی امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با کشتن با آنان برخورد کند. این فرمانی است که در نوشته ای که همراه اوست به او دستور داده اند تا با این شیوه رفتار کند و کسی را به توبه فرا نخواند. وای بر آنکه با او دشمنی ورزد!
الغیبة، نعمانی، ص 153.

حدیث10

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
العلم سبعة و عشرون جزءا فجمیع ما جائت به الرسل جزءان فلم یعرف الناس حتی الیوم غیر الجزئین فاذا قام القائم اخرج الخمسة و العشرین جزء فبثها فی الناس.
دانش، بیست و هفت قسمت است. تمامی آنچه پیامبران آورده اند دو قسمت است و مردم تاکنون بیش از دو قسمت را نشناخته اند. چون قائم بپای خیزد، بیست و پنج قسمت دیگر را بیرون آورد و در میان مردم بپراکند.
موسوعة احادیث المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، ج 4، ص 53.

حدیث11

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا قام قائمنا فانه یقسم بالسویة و یعدل فی خلق الرحمن البر منهم و الفاجر.
چون قائم ما بپای خیزد بطور مساوی تقسیم می کند و در میان خلق خدا - با نیک و بد - به عدالت رفتار می نماید.
علل الشرایع، ص 161

حدیث12

قال الباقر (علیه السلام) فی صفة المهدی:
یعطیکم فی السنة عطائین و یرزقکم فی الشهر رزقین و تؤ تون الحکمة فی زمانه حتی ان المرئة لتقضی فی بیتها بکتاب الله تعالی و سنة رسول الله.
امام باقر (علیه السلام) در توصیف مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
در سال دو بار بر شما بخشش می فرماید و در هر ماه دوبار روزی می دهد. در زمان او حکمت به شما داده شود، تا آنجا که زن در خانه خویش بر اساس کتاب خداوند و سنت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) حکم می کند.
الغیبة، نعمانی، ص 158.

حدیث13

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
کل ما فی ایدی شیعتنا من الارض فهم فیه محللون حتی یقوم قائمنا فیجبیهم طسق ما کان فی ایدیهم و یترک الارض فی ایدیهم و اما ما کان فی ایدی غیرهم فان کسبهم من الارض حرام علیهم حتی یقوم قائمنا فیاءخذ الارض من ایدیهم و یخرجهم صغرة.
همه زمینهایی که در اختیار شیعیان ماست بر آنان حلال است تا آنکه قائم ما قیام نماید و از آنان مالیات زمینهایی را که در اختیار آنان است بستاند و زمین را به ایشان واگذار نماید. اما زمینهایی که در اختیار غیر شیعیان است، در آمد آنان از این زمینها حرام است تا وقتی که قائم ما بپای خیزد و زمین را از آنان باز ستاند و با ذلت آنان را بیرون براند.
الکافی، ج 1 ص 408

حدیث14

قال امیرالمؤ منین (علیه السلام) فی توصیف المهدی (علیه السلام):
فلا یترک عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه و لا غارما الا قضی دینه و لا مظلمة لاحد من الناس الا ردها و لا یقتل قتیل الا قضی عنه دینه و الحق عیاله فی العطاء.
امیر مؤ منان (علیه السلام) در توصیف امام مهدی (علیه السلام) فرمودند:
هیچ برده مسلمانی باقی نمی ماند مگر آنکه مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) او را خریده و آزاد می سازد و بدهکاری نیست مگر آنکه وام او را بپردازد. ستمی بر کسی نمی رود مگر آنکه داد او را بستاند. کسی کشته نمی شود مگر اینکه قرض او ادا می کند و خانواده اش را تحت پوشش کمکهای خویش قرار می دهد.
الامام المهدی، ص 631.

حدیث15

قال رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم):
علامة المهدی ان یکون شدیدا علی العمال جوادا بالمال رحیما بالمساکین.
پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
از نشانه های مهدی است: سختگیری در برخورد با کارگزارن. بخشندگی مال. مهربانی و رحمت با تهیدستان.
موسوعة احادیث الامام المهدی، ص 246، ج 1، روایت 152.

حدیث16

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
القائم من ولدی... و سنته سنتی یقیم الناس علی ملتی و شریعتی و یدعوهم الی کتاب الله عزوجل.
قائم از فرزندان من است، شیوه و سنت او سنت من است و مردم را بر اساس دین و شریعت من بر پای می دارد و به کتاب خداوند دعوت می کند.
بحارالانوار، ج 51، ص 73، روایت 19.

حدیث17

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
انه یستخرج الکنوز و یقسم المال.
(امام مهدی علیه السلام) گنجها را استخراخ می کند و ثروتها را تقسیم می نماید.
منتخب الائر، ص 472.

حدیث18

رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان فی امتی المهدی... فیجی الیه رجل فیقول: یا مهدی اعطنی، اعطنی! قال: فیحثی له فی ثوبه ما استطاع ان یحمله.
مهدی(علیه السلام) از امت من است... شخص به محضر او می آید و می گوید: ای مهدی! به من چیزی بده! مرا چیزی ببخش! پس آن حضرت به اندازه ای که آن مرد بتواند بردارد و حمل کند (ثروت و مال) در دامان او می ریزد.
سنن ترمذی، ج 4، ص 439، روایت 2232.

حدیث19

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
ان علی بن ابی طالب امام امتی... و من ولده القائم المنتظر الذی یملاء الله به الارض عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما.
براستی که علی بن ابی طالب (علیه السلام) امام امت من است... و قائم از نسل اوست. آن کس که زمین را از عدالت و مساوات لبریز می کند، آنگونه که از ستم و بیداد لبریز گشته باشد.
کشف الغمة، ج 3، ص 328

حدیث20

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
یبلغ من رد المهدی المظالم حتی لو کان تحت ضرس انسان شی انتزعه حتی یرده.
کار امام مهدی (علیه السلام) در باز پس گرفتن حقوق بدانجا رسد که اگر در بن دندان انسانی حق فردی دیگر نهاده باشد، آن را باز پس گرفته و (به صاحب حق) بر می گرداند.
موسوعة احادیث الامام المهدی، ج 1، ص 221

حدیث21

قال العسکری (علیه السلام): (فی صفة القائم (علیه السلام))
فاذا قام قضی بین الناس بعلمه کقضاء داود (علیه السلام) لا یساءل البینة.
امام حسن عسگری (علیه السلام) در توصیف حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
چون او قیام نماید، بین مردم بر اساس دانش خود حکم کند همانند قضاوت حضرت داود، و درخواست شاهد نمی کند.
الکافی، ج 1، ص 509، روایت 13.

حدیث22

قال الامام الصادق - علیه السلام - : اِنَّ قائِمَنا اَهْلَ الْبَیْتِ اِذا قامَ لَبِسَ ثِیابَ عَلیٍّ - علیه السلام -.
امام صادق - علیه السلام - فرمودند: بدرستی که هنگامی که قائم ما اهل بیت قیام نماید، لباسی همانند لباس امیر المؤمنین خواهد پوشید.
«سفینة البحار، ج2، ص504»

حدیث23

عن امیرالمؤمنین - علیه السّلام - قال: الا و انَّ من أدرَکَها منّا یَسرِی فیها بِسراجٍ مُنیرٍ و یَحذُو فیها علی مثال الصالحین.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: بدانید که همانا آن کسی که از ما (مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف -) فتنه های آینده را دریابد، با چراغی روشن در آن گام می نهد و بر همان سیره و روش صالحان (پیامبر و ائمه) رفتار می کند.
«نهج البلاغه، خطبه 150»

حدیث24

قال امیرالمؤمنین - علیه السّلام - : هو شابٌ مربوعٌ، حَسَنُ الوجهِ حَسَنُ الشََّعرِ، یَسیلُ شَعرُهُ علی منکِبَیهِ و نُورُ وجِههِ یَعلُو سَوادَ لِحیتِهِ و رأسِهِ.
امام علی - علیه السّلام - فرمودند: او (مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف -) جوانی است چهار شانه، نیکو روی و زیبا موی که مویش بر شانه اش ریخته و نور صورتش بر سیاهی موی سر و صورتش برتری دارد.
«بحار الانوار، ج 51، ص 36»

حدیث25

عن ایوب ابن نوح قال: قلتُ لابی الحسن الرضا - علیه السّلام - : انّا نرجُوا اَن تکونَ صاحبَ هذا الامرِ ...
ایوب بن نوح گوید: به امام رضا - علیه السّلام - عرضه داشتم که ما امید داریم شما صاحب الامر باشید و خداوند امر ظهور را به راحتی و بدون جنگ به شما واگذار کند، همانا ما با شما بیعت کرده و درهم ها را بنام شما ضرب می کنیم، حضرت - علیه السّلام - فرمودند: از ما اهلبیت احدی نیست که نامه های (فراوانی) برای او بیاید و با انگشتان به او اشاره شود و از مسائل (متفاوتی) از او سئوال شود و اموالی برایش بیاورند مگر اینکه کشته می شود یا می میرد تا اینکه خداوند برای این امر پسر بچه ای از ما اهل بیت را مبعوث می کند ... .
«بحار الانوار، ج 51، ص 37»

حدیث26

عن ابی جعفر - علیه السّلام - : ان الله تبارک و تعالی حیثُ خَلَقَ الخلقَ ... أخَذَ المیثاقَ علی اُوِلی العزمِ انّنی ربُّکُم و محمدً رسولی و علی امیرُ المؤمنین و اوصیائُه من بعده وُلاةُ امری و خُزّانُ علمی ... .
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: خداوند تبارک و تعالی زمانی که مخلوفات را آفرید ... از پیامبران اولی العزم پیمان گرفت که من پروردگار شمایم و محمد فرستاده من است و علی و جانشینان بعد از او والیان امر و مخزن علم من هستند و همانا به وسیله مهدی دینم را یاری می کنم و حکومتم را بر پا می سازم و از دشمنانم انتقام می گیرم و به وسیله او همه را به بندگی خود می کشانم، خواه از روی اطاعت باشد و خواه از روی اکراه.
«الکافی، ج2، ص 8»

حدیث27

قال ابو جعفر - علیه السّلام - : انّ القائمَ اذا قام بمکةَ و ارادَ أن یَتَوَجَّهَ الی الکوفةِ نادَی مُنادیهِ الا لا یحملْ احدٌ منکم ... .
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: همانا قائم زمانی که در مکه قیام کرد و خواست به سوی کوفه حرکت کند، منادیش ندا می دهد. «آگاه باشید هیچ کس از شما غذا و نوشیدنی حمل نکند» و حضرت، سنگ موسی بن عمران را همراه خود دارند و آن بار شتری است، پس در هیچ جای فرود نمی آیند مگر اینکه چشمه ای از آن می جوشد، پس هر کس گرسنه یا تشنه باشد سیر می شود و این توشه آنها تا نجف است.
«الکافی، ج 1، ص 231»

حدیث28

عن ابی جعفر - علیه السّلام - قال: السُّفیانی و القائمُ فی سَنَةٍ واحدةٍ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: خروج سفیانی و قیام قائم - علیه السّلام - در یک سال اتفاق می افتد.
«اثبات الهداة، ج 7، ص 426»

حدیث29

قال ابو جعفر - علیه السّلام - و قد سألته عن القائم - علیه السّلام - فقال: لا یکون حتی ینادی مناد من السماء یسمع اهل المشرق و اهل المغرب حتی یسمع الفتاة فی حذرها.
امام باقر - علیه السّلام - در جواب سئوالی که در مورد قائم - علیه السّلام - از او پرسیده شده بود، فرمودند: (مهدی - عجل الله تعالی فرجه الشریف -) قیام نمی کند تا آن که منادیی از آسمان ندا دهد، ندایی که اهل شرق و غرب عالم، حتی دختران پرده نشین از پس پرده آنرا می شنوند.
«اثبات الهداة، ج 7، ص 424»

حدیث30

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : طُوبی لمن ادرک قائمَ اهلِ بیتی و هو مقتدٍ به قبلَ قیامِهِ یأتِمُ به و بائمةِ الهُدی من قبلِهِ و یَبرَأُ الی الله من عدوِّهم اُولئِکَ رُفقائی و اکرمُ اُمَّتی علیَّ.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: خوشا به حال کسی که زمان قائم اهل بیت مرا را درک کند، در حالی که قبل از قیامش از او پیروی می کرده، به او و ائمه هدی قبل از او متمسک شده و از دشمنانشان به سوی خداوند بیزاری می جسته است، آنها دوستان من و کریم ترینِ امت من هستند.
«بحار الانوار، ج 51، ص 72»

حدیث31

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : والّذی بَعَثَنی بالحقِّ نبیاً لو لم یبقِ من الدنیا الا یومٌ واحدٌ لاطالَ اللهُ ذلک الیومَ حتی یَخرُجَ منه وَلَدی المهدیُّ فَیَنْزِلَ روحُ الله عیسی بن مریم - علیه السّلام - فَیُصلِّی خَلْفَه.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: قسم به آن کس که مرا به حق به نبوت مبعوث کرد اگر از دنیا جز یک روز باقی نماند خداوند آن روز را آنقدر طولانی می کند تا فرزندم مهدی در آن روز قیام کند، پس عیسی بن مریم- علیه السّلام - فرود می آید و پشت سرش نماز می خواند.
«بحار الانوار، ج 51، ص 71»

حدیث32

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : انَّ خُلَفائی و اوصیائی و حُجَجِ اللهِ علی الخَلقِ بعدی اثنا عشر اوَّلُهم اخی و آخِرُهم وَلَدی ... قال المهدی یملأها قسطاً و عدلاً ... .
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: همانا جانشینان و اوصیاء من و حجت های الهی بر مردم بعد از من دوازده نفرند، اولی آنها برادرم (علی) و آخرینشان فرزندم می باشد ... مهدی که دنیا را از قسط و عدل پر می کند ... .
«بحار الانوار، ج 51، ص 71»

حدیث33

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : الائمه بعدی اثنا عشر، عدد شهور الحول و منا مهدی هذه الامة له هیبةُ موسی و بهاءُ عیسی و حکمُ داودَ و صبرُ ایوب.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - : فرمودند: ائمه بعد از من 12 نفرند؛ به تعداد ماه های سال و مهدی این امت از ما است، هیبتی موسی گونه دارد و به زیبایی مانند عیسی است و در حکم مانند داود و صبری ایوب وار دارد.
«منتخب الاثر، ص 26»

حدیث34

عن النبی - صلّی الله علیه و آله - : الائمةُ من بعدی اثنا عشر اولُهم انت یا علی و آخرهم القائم المهدی یَفتَحُ الله علی یده مشارقَ الارضِ و مغارِبَها.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: ائمه بعد از من 12 نفرند اولینشان تویی ای علی و آخرینشان مهدی قائم است، خداوند بدست او شرق و غرب زمین را فتح می کند.
«صراط المستقیم، ج 2، ص 126»

حدیث35

عن الامام ابی جعفر - علیه السّلام - قالَ : یَظْهَرُ الْمَهْدِیُّ بِمَکةَ عِنْدَ الْعِشاءِ مَعَهُ رایَةُ رَسُولِ اللهِ - صلَی الله علیه وآله - وَقَمِیصُهُ وَسَیْفُهُ وَعَلاماتٌ وَ نُورٌ وَبیانٌ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: مهدی (موعود (عج)) هنگام نماز عشا در مکه در حالی که پرچم رسول الله بر دست و پیراهن او را در بدن و شمشیر وی را با خود دارد، ظهور می کند و با او نشانه ها و نورانیت و بیان ویژه ای است.
«روضة الکافی، ج 2، ص 145»

حدیث36

عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: مَنْ سَرَّهُ أَنْ یَکونَ مِنْ أَصْحابِ الْقائِمِ فَلْیَنْتَظِرْ وَلْیَعْمَلُ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْأَخْلاقِ وَهُوَ مَنْتَظِرٌ فَاِنْ ماتَ وَقامَ الْقائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکهُ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: کسی که دوست می دارد از اصحاب امام قائم بشمار آید، پس در انتظار بسر ببرد و ورع و پارسایی را پیشه خود سازد و به محاسن اخلاق بپردازد، این چنین کسی را منتظر گویند و اگر بمیرد در حالیکه امام خود را زیارت نکرده باشد، پاداش وی بسان کسانی است که در رکاب امام حضور دارند.
«مستدرک سفینة البحار، ج 6، ص 184»

حدیث37

عَنْ زُرارَة عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: یُنادیِ مُنادٍ بِاسْمِ الْقائِمِ - علیه السّلام - قلْتُ: خاصٌّ أمْ عامٌّ؟ قالَ: عامٌّ یَسْمَعُ کلُّ قَوْمٍ بِلِسانِهِمْ، قلْتُ فَمَنْ یُخالِفُ الْقائِمَ وَقَدْ نُودِیَ بِإِسْمِهِ؟ قالَ لا یَدَعُهُمْ إِبْلِیسُ ... .
زراره می گوید: امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: منادی ای به نام «قائم آل محمد» - صلَی الله علیه و آله - (در جهان) ندایی می دهد. زراره گفت به امام گفتم: (طرف خطاب و یا شنونده آن) بعضی از مردم اند یا همه مردم؟ امام پاسخ داد: نداء عام است و همه با زبان خود آنرا می شنوند. به امام عرض کردم: پس چه کسی در برابر این وضوح و صراحت ابلاغ، به مخالفت برمی خیزد؟ امام پاسخ داد: ابلیس مردم را آن چنان مورد وسوسة خویش قرار می دهد که در پایان شب، مردم نسبت به قیام امام، شک می کنند.
«منتخب الأثر، ص 450»

حدیث38

قالَ جَعْفَرُ الصَّادِِقُ - علیه السّلام - : ما کانَ قَوْلُ لُوطٍ - علیه السّلام - لِقَوْمِهِ «لَوْ اَنَّ لِی بِکمْ قُوَّةً أَوْ آوِی إِلی رُکنٍ شَدِیدٍ» (سورة هود، آیه 80) إِلاّ تَمَنِّیاً لِقُوّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِیِّ وَشِدَّةِ أَصْحابِهِ وَهُمْ الرُّکنُ الشَّدِیدُ ... .
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: گفتار حضرت لوط - علیه السّلام - درباره قومش که فرمودند: «ای کاش مرا قوتی و یا پناهگاهی امن و استوار بود تا از شرّ شما محفوظ می ماندم» آرزویی است در حیطه قدرت قائم مهدی و استواری یارانش که عبارتند از رکن شدید، هر یک از یاران مهدی - علیه السّلام - دارای قدرت چهل مرد هستند، دلهای آنها از فولاد محکم تر است، اگر بر کوهها بگذرند کوهها درهم فرو ریزند و دست از شمشیرهای خود برنمی دارند تا آنکه خدا از آنان راضی شود.
«ینابیع المودّه، ص 9»

حدیث39

قالَ أَبو عَبْدِ اللهِ - علیه السّلام - : إِنَّ قائِمَنا إِذا قامَ مَدَّ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لِشِیعَتِنا فِی أَسْماعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ حَتّی (لا) یَکونَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقائِمِ بَرِیدٌ یُکلِّمَهُمْ فَیَسْمَعُونَ وَ یَنْظُرُونَ إِلَیْهِ وَهُوَ فِی مَکانِهِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: همانا آنگاه که قائم ما ظهور کند، خداوند نیروی شنوایی و بینایی شیعیان و پیروان ما را آن چنان تقویت خواهد کرد که از فاصله بسیار دور صدای امام را می شنوند و آن حضرت را می بینند و با او صحبت می کنند، در صورتی که امام در جایگاه خویش مستقر است.
«الکافی، ج 8، ص 240»

حدیث40

عن الامام ابی جعفر - علیه السّلام - قالَ : إِذا قامَ قائِمُنا وَضَعَ اللهُ یَدَهُ عَلی رُؤُوسِ الْعِبادِ فَجَمَعَ بِها عُقُولَهُمْ وَ کمُلَتْ بها أَحْلامُهُمْ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: آنگاه که قائم ما قیام کند خداوند متعال عنایت خویش را متوجّه مردم خواهد ساخت آن چنان که عقل آنان را جمع و حلم آنان کامل می گردد.
«الکافی، ج 1، ص 25»

حدیث41

عَن الامام الصادق - علیه السّلام - قالَ: إِنَّ الْمُؤْمِنَ فِی زَمانِ الْقائِمِ وَ هوَ بِالْمَشْرِقِ لَیَری أَخاهُ الَّذی فِی المَغْرِب وَ کذا الَّذیِ فِی الْمَغْرِبِ یَری أَخاهُ الَّذیِ فِی الْمَشْرِقِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: البته انسان با ایمان در زمان حضرت قائم در حالیکه در مشرق است، برادر و دوست خود را که در مغرب بسر می برد می بیند و همچنین، آنکس که در مغرب است، برادر خود را در مشرق می بیند.
«بحار الأنوار، ج 52، ص 391»

حدیث42

قالَ أمِیرُ الْمُؤْمِنینَ - علیه السّلام - : یَعْطِفُ الْهَوی عَلی الهُدی إِذا عَطََفُوا الْهُدی عَلی الْهَوَی وَیَعْطِفُ الرَّأْیَ عَلی الْقُرْآنِ إِذا عَطَفُوا الْقُرْآنَ عَلی الرَّأْیِ فَیُرِیکمْ کیْفَ عَدْلُ السِّیرَةِ وَیُحْیِی مَیْتَ الْکتابِ وَالسُّنَّةِ.
أمیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: (مهدی موعود - علیه السّلام - پس از ظهور) هوای نفس را مطیع دین می سازد در صورتی که در جهان، دین در محور هوای نفس تفسیر می گردد و همچنین اظهار نظرها را پیرو نظر قرآن می سازد در حالیکه عکس آن می باشد و مشاهده خواهید کرد که چگونه سیره ها بسوی شاه راه حقیقت تغییر مسیر خواهد داد و قرآن و سنت فراموش شده و متروک، حیات خویش را در جامعه باز می یابند.
«نهج البلاغه، خطبه 136»

حدیث43

قالَ أمِیرُ الْمُؤْمِنینَ - علیه السّلام - : وَ تَخْرُجُ الْأَرْضُ أَفالِیذَ کبِدِها وَتُلْقی إِلَیْهِ سَلَماً مَقالِیدَها.
أمیرالمؤمنین - علیه السّلام - فرمودند: (هنگامی که امام زمان قیام کند) زمین قطعات جگر (گنجینه های ارزنده) درون خود را بیرون می ریزد و کلیه خزینه های خود را به امام تسلیم می کند.
«ارشاد مفید، ص 359»

حدیث44

عن الامام ابی جعفر - علیه السّلام - قالَ : الْقائِمُ مِنّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ مُؤَیَّدٌ بِالنَّصْرِ تُطْوی لَهُ الْأَرْضُ وَ تَظْهَرُ لَهُ الْکنُوزُ وَ یَبْلُغُ سُلْطانُهُ الْمَشْرِقَ وَالْمَغْرِبَ وَیُظْهِرُ بِهِ اللهُ دِینَهُ کلَّهُ وَلُوْ کرِهَ الْمُشْرِکونَ فَلا یَبْقی عَلی وَجْهِ الْأَرْضِ خَرابٌ إِلاّ عُمِّرَ.
امام باقر - علیه السّلام - فرمودند: قائم ما بر اثر رعب و ترسی که در دلهای مخالفان ایجاد می شود، پیروز می گردد، زمین در اختیار او قرار می گیرد، همه گنجینه های نهفته در دل زمین برای او ظاهر می شوند، قدرت حکومت او شرق و غرب عالم را فرا می گیرد و دین خدا بوسیلة او به همگان عرضه می شود. گرچه کفار را ناخوش آید. و در سطح زمین خرابه ای باقی نمی ماند، جز آنکه به آبادانی تبدیل گردد.
«المحجة البیضاء، ج 4، ص 341»

حدیث45

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
القائم منا منصور بالرعب مؤ ید بالنصر... یبلغ سلطانه المشرق و المغرب... فلا یبقی علی وجه الارض خراب الا عمر.
قائم ما به وسیله بیم، یاری شود و با پیروزی تاءیید گردد. حکومت او مشرق و مغرب را فرا گیرد. پس در تمامی روی زمین خرابی باقی نمی ماند مگر آنکه آباد شود.
منهاج البراعة، ج 8، ص 353.

حدیث46

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا ظهر القائم سوی بین الناس حتی لا تری محتاجا الی الزکاة.
چون قائم (علیه السلام) ظهور کند آنگونه بین مردم به مساوات رفتار نماید که نیازمند به دریافت زکات دیده نشود.
بحارالانوار ج 52، ص 390، روایت 212.

حدیث47

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا قام القائم من آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم): ضرب فساطیط لمن یعلم الناس القران علی ما انزل الله.
چون قائم آل محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) کند نماید، خیمه هایی برپای دارد تا افرادی قرآن را آنگونه که خدای نازل فرموده است به مردم بیاموزند.
نوائب الدهور، ح 3، ص 409.

حدیث48

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
یهدم ما کان قبله کما هدم رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) امر الجاهلیة و یستاءنف الاسلام جدیدا.
او (امام مهدی علیه السلام) آنچه را پیش از او بوده است در هم ریزد؛ آنگونه که رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) امور جاهلیت را در هم ریخت. مهدی (علیه السلام) اسلام را به گونه ای تازه و جدید می آغازد.
الغیبة، نعمانی، ص 152.

حدیث49

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
اذا قام القائم (علیه السلام) یوسع الطریق الاءعظم... و یهدم کل مسجد علی الطریق و یسد کل کوة الی الطریق
و کل جناح و کنیف و میزاب الی الطریق.
چون قائم (علیه السلام) قیام کند، راههای اصلی را توسعه می دهد و هر مسجدی را که مانع را باشد ویران می سازد و هر پنجره را که به سوی راههای عمومی گشوده باشد و نیز هر گونه ایوان و آبریزگاه و ناودانی را که به طرف راههای عمومی باشد می بندد.
الغیبة، شیخ طوسی، ص 475.

حدیث50

قال الباقر (علیه السلام):
فی قوله تعالی (و لمن انتصر بعد ظلمه (3)): ذلک القائم (علیه السلام) اذا قام انتصر من بنی امیة و من المکذبین و من النصاب.
امام باقر (علیه السلام) درباره این آیه شریفه (و برای آن کس که انتقام کشد پس از ستمی که بر او رفته است) فرمودند: منظور از این آیه، قائم آل محمد (علیه السلام) است، چون او قیام کند از بنی امیه و تکذیب کنندگان و دشمنان انتقام بگیرد.
تفسیر برهان، ج 1، ص 212.

حدیث51

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
صاحب الامر یضع سیفه علی عاتقه ثمانیة اشهر.
صاحب الامر شمشیرش را به مدت هشت ماه بر شانه خویش می گذارد (و به نبردی پیوسته می پردازد).
کمال الدین، ص 318، روایت 5.

حدیث52

امام باقر (علیه السلام) فرمودند:
ثم یرجع الی الکوفة فیبعث الثلاث ماءئة و البضعة عشر رجلا الی الافاق کلها فیمسح بین اکتافهم و علی صدورهم فلا یتعایون فی قضاء.
سپس (امام مهدی علیه السلام) به شهر کوفه بر می گردد و سیصد و ده نفر و اندی را به تمامی اطراف می فرستد و دستی بر بین شانه ها و سینه های آنان می کشد، پس در هیچ قضاوتی در نمی مانند.
الامام المهدی، ص 543.

حدیث53

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
فی القائم منا سنن من الانبیاء... فاما من نوح فطول العمر و اءما من ابراهیم فخفاء الولادة و اعتزال الناس و اما من موسی فالخوف و الغیبة و اءما من عیسی فاختلاف الناس فیه و اءما من ایوب فالفرج بعد البلوی و اءما من محمد فالخروج بالسیف.
در قائم ما سنتها و ویژگیهایی از پیامبران وجود دارد:
از نوح (علیه السلام) عمر طولانی، از ابراهیم (علیه السلام) مخفی بودن و ولادت و دوری گزینی از مردم، از موسی (علیه السلام) ترس و غیبت، از عیسی (علیه السلام) اختلاف مردم درباره او، از ایوب (علیه السلام) گشایش پس از گرفتاریها، و از محمد (علیه السلام) قیام با شمشیر.
کشف الغمة، ج 3، ص 329.

حدیث54

امام رضا (علیه السلام) فرمودند:
لو قد خرج قائمنا لم یکن الا العلق و العرق، القوم علی السروج و ما لباس القائم الا الغلیظ و ما طعامه الا الجشب.
چون قائم ما قیام کند، چیزی جز مرگ و عرق نخواهد بود. افراد هماره بر پشت اسبها (در نبرد) خواهند بود. لباس قائم لباسی خشن و غذایش طعامی ناگوار و بدمزه خواهد بود.
بحارالانوار، ج 52، ص 359.

حدیث55

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
انه یخبر کل قوم بما استبطنوه و یعرف ولیه من عدوه بالتوسم.
او (امام مهدی علیه السلام) از آنچه گروهها پنهان نموده اند خبر می دهد و دوست خود را از دشمنش به فراست باز می شناسد.
صراط المستقیم، ج 2، ص 254.

حدیث56

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
و ما تستعجلون بخروج القائم؟ فوالله ما لباسه الا الغلیظ و لا طعامه الا الجشب و ما هو الا السیف و الموت تحت ظل السیف.
چرا درباره قیام قائم شتاب می کنید؟ به خدا سوگند! لباسش جز لباسی ضخیم و خوراکش جز غذایی ناگوار نیست. قیام او جز شمشیر و مرگ در سایه شمشیر نیست.
بحارالانوار، ج 52، ص 354.

حدیث57

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
ان قائمنا اذا قام لبس لباس علی (علیه السلام) و سار بسیرته.
همانا چون قائم ما قیام کند، لباس علی (علیه السلام) را بپوشد و بر اساس شیوه و سیره او رفتار نماید.
وسائل الشیعة، ج 3، ص 348، روایت 7.

حدیث58

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
یفقد الناس امامهم فیشهد الموسم فیراهم و لا یرونه.
مردم امام خویش را نیابند (امامشان غایب از نظرها باشد پس امام هنگام حج در مراسم حج حضور یابد و ایشان را ببیند، ولی آنان وی را نبینند.
وسائل الشیعة، ج 8، ص 96، روایت 9.

حدیث59

امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
فما تنکر هذه الاءمة ان یفعل الله جل و عز بحجته کما فعل بیوسف ان یمشی فی اسواقهم ویطاء بسطهم حتی یاءذن الله فی ذلک له.
چگونه این امت انکار می کنند که خداوند با حجت خویش آن گونه رفتار نماید که با حضرت یوسف رفتار نمود (امام زمان (علیه السلام) بصورت ناشناس) در بازارهایشان حرکت نماید و پای بر فرشهایشان بگذارد تا اینکه خدا در این باره به او اجازه (ظهور) بدهد.
الکافی، ج 1، کتاب الحجة، ص 134، روایت 885.

حدیث60

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : ان قائمَنا اذا قام مدَّ اللهُ عزَّوجلَّ لشیعتنا فی اسماعهم و ابصارهم حتی لا یکون بینهم و بین القائم برید، یکلمهم فیسمعون و ینظرون الیه و هو فی مکانه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: وقتی قائم ما قیام کند، خداوند چشمان و گوشهای شیعیان ما را تیز می کند، به گونه ای که میان قائم و شیعیانش پیکی نیست، او صحبت می کند و آنها می شنوند و او را می بینند، در حالی که او در جای خود می باشد.
«الکافی، ج 8، ص 241»

حدیث61

قال الامام الصادق - علیه السّلام - : اذا قام القائم عرض الایمانَ علی کلِ ناصبٍ فان دخلَ فیه بحقیقةٍ و الا ضَرَبَ عُنُقَهُ او یُؤَدِی الجزیةَ کما یؤدیها الیوم اهل الذمه.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: زمانی که قائم - علیه السّلام - قیام کند، ایمان را بر هر ناصبی (غیرمومنی) عرضه می کند، پس اگر واقعاً ایمان آورد او را رها می کند و اگر ایمان حقیقی نیاورد یا گردن او را می زند و یا او را مجبور به پرداخت جزیه می کند، چنانکه اهل ذمه امروز جزیه می دهند.
«الکافی، ج 8، ص 227»

حدیث62

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : ... اذا ادرکتَ هذا الزمان فادع بهذا الدعاء: اللهمَّ عَرِّفنی نفسَکَ فانَّک اِن لم تُعرِّفْنی نفسَک لم اعرِف نَبیَّکَ، اللهمَّ عرَّفْنی ...
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: ... هر گاه زمان غیبت را درک کردی پس این دعا را بخوان: خداوندا شناخت خودت را به من عطا کن، چرا که اگر تو خود را به من نشناسانی، نبیّت را نخواهم شناخت، خداوندا رسولت را به من بشناسان، چرا که اگر شناخت رسولت را به من عطا نکنی، حجت تو (امام زمان) را نخواهم شناخت، خداوندا حجتت را به من بشناسان، چرا که اگر او را به من نشناسانی از دینم گمراه می شوم.
«الکافی، ج 1، ص 337»

حدیث63

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : انَّ لِصاحِبِ هذا الامر غیبةٌ المتمسک فیها بدینه کالخارط للقتاد.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: همانا برای صاحب الامر غیبتی است (پس) کسی در دوران او دین خود را حفظ کند، مانند کسی است که خار مغیلان را با دست بتراشد.
«الکافی، ج 1، ص 335»

حدیث64

عن الامام علی بن الحسین - علیه السّلام - قال: ان اهل زمان غیبة، القائلون بامامتِه، المنتَظرون لظُهورِهِ افضَلُ اهل کلِ زمانٍ.
امام سجاد - علیه السّلام - فرمودند: همانا مردم زمان غیبت که امامت او را پذیرفته اند و منتظر ظهور اویند، برتر از افراد همه زمانها هستند.
«بحار الانوار، ج 52، ص 122»

حدیث65

عن ابی عبدالله - علیه السّلام - قال: صاحب هذا الامور تعمی ولادته علی (هذا) الخلق لئلا یکون لاحد فی عنقه بیعة اذا خرج.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: ولادت صاحب الامر - علیه السّلام - بر این مردم پوشیده است تا بیعت هیچ کس در هنگام ظهور بر گردن او نباشد.
«بحار الانوار، ج 52، ص 95»

حدیث66

قال سلیمان: فقلت للامام الصادق - علیه السّلام - : فکیف ینتفع الناس بالحجةِ الغائبِ المَستور؟ قال: کما ینتفعون بالشمس اذا سترها السحاب.
سلیمان گوید: به امام صادق - علیه السّلام - عرضه داشتم: مردم چگونه از حجتی (امام) که از نظر پنهان است، نفع می برند؟ حضرت فرمودند: همان گونه که از خورشید پشت ابر نفع می کنند (از او نیز نفع می برند).
«بحار الانوار، ج 52، ص 92»

حدیث67

قال ابو عبدالله - علیه السّلام - : من اَقَرَّ بالائمةِ مِن آبائی وَ وُلدی و جَحَدَ المَهدیّ من وُلدی کان کمن اقرّ بجمیع الانبیا و جحد محمداً - صلّی الله علیه و آله - نبوته.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: هر کس به امامت ائمه هدی از پدران و فرزندانم اقرار کند ولی فرزندم مهدی را انکار نماید، مانند کسی است که به نبوت تمامی پیامبران اقرار کند اما نبوت محمد - صلّی الله علیه و آله - را انکار نماید.
«بحار الانوار، ج 51، ص 145»

حدیث68

عن ام هانی قال: قلت لابی جعفر - علیه السّلام - ما معنی قولِ الله تعالی «فلا اقسم بالخُنَّس»؟ قال لی: یا ام هانی امام یَخنِسُ سَنَةَ ستینَ و مأتینِ ثم یَظهَرُ کالشهاب یتَوقَد فی اللیلة الظلماء فان ادرکتِ زمانه قرَت عینُک.
ام هانی گوید به امام باقر - علیه السّلام - عرضه داشتم، معنی کلام خداوند در آیه «فلا اقسم بالخُنَّس» (تکویر، 15) چیست؟ حضرت فرمودند: ای ام هانی این آیه درباره امامی است که خود را از سال 260 پنهان نموده (بگونه ای که مردم او را نمی شناسند). سپس مانند شهابی درخشنده در شب تاریک، ظهور می کند پس اگر تو آن زمان را درک کردی چشمت روشن.
«الکافی، ج 1، ص 341»

حدیث69

قال الامام الحسین - علیه السّلام - : امّا انَّ الصابِرَ فی غیبتِهِ علی الاذی و التکذیبِ بمنزلةِ المجاهدِ بالسیف بینَ یَدَی رسول الله - صلّی الله علیه و آله -.
امام حسین - علیه السّلام - فرمودند: همانا کسی که در زمان غیبت بر آزار و اذیت و تکذیب کردن ها صبر کند، همانند کسی است که با شمشیر در کنار رسول خدا - صلّی الله علیه و آله - مبارزه می کند.
«بحار الانوار، ج 51، ص 133»

حدیث70

عن الامام الحسن - علیه السّلام - قال: یُطیلُ الله عُمرَهُ فی غَیبَةٍ ثُمَّ یُظهِرُهُ بِقُدرَتِهِ فی صُورَةِ شابٍ ابنِ دونَ اربعین سنةٍ ذلک لِیُعلَم اَنَّ اللهَ علی کل شیءٍ قدیر.
امام حسن - علیه السّلام - فرمودند: خداوند در زمان غیبت عمر او را طولانی می گرداند سپس او را با قدرت خود به صورت جوانی که سنش کمتر از چهل سال است ظاهر می کند تا همه بدانند خداوند بر هر چیزی تواناست.
«بحار الانوار، ج 51، ص 123»

حدیث71

عن النبی - صلّی الله علیه و آله - قال: انت ابو الائمةِ الإحدَی عشرة مِن صُلبکَ مطهرون معصومون و منهم المهدی.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - (به امام علی - علیه السّلام -) فرمودند: تو پدر یازده امام که از صلب تو هستند می باشی، امامانی پاک و معصوم و مهدی از آنهاست.
«صراط المستقیم، ج 2، ص 126»

حدیث72

عن النبی - صلّی الله علیه و آله - قال: یَخرُجُ المهدی مِن وُلدی یَصلحُ اللهُ تعالی امره فی لَیلَةٍ فیملأ الارضَ عدلاً کما مُلِئَت جوراً.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: مهدی که از فرزندان من است، قیام می کند در حالی که خداوند یک شبه امر قیام او را اصلاح می کند پس زمین را همانگونه که پر از ظلم و ستم شده، پر از عدل و داد می کند.
«صراط المستقیم، ج 2، ص 122»

حدیث73

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - لِفاطمة فی مرضِهِ: و الّذی نفسی بیده لابُدَّ لِهذِهِ الاُمَّةِ مِن مهدیٍ و هو واللهِ مِن وُلدِکِ.
پیامبر اکرم در مریضی (ای که منجر به رحلتشان شد) به حضرت فاطمه - علیها السلام - فرمودند: قسم به آن کسی که جانم در دست اوست، حتما مهدی و هدایت گری برای این امت می آید و قسم به خدا او فرزند تو است.
«بحار الانوار، ج 51، ص 67»

حدیث74

قال رسول الله - صلّی الله علیه و آله - : لابد للغلام من غیبة. فقیل له: و لِمَ یا رسول الله، قال: یخاف القتل.
پیامبر اکرم - صلّی الله علیه و آله - فرمودند: لازم است مهدی در حالی که پسر بچه است غائب شود، گفته شد: ای رسول خدا غیبت برای چه، حضرت فرمودند: می ترسد کشته شود.
«بحار الانوار، ج 52، ص 90»

حدیث75

عَن الامام الصادق - علیه السّلام - قالَ: إذا قامَ قائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ - علیه السّلام - حَکمَ بَیْنَ النَّاسِ بِحُکمِ داوُدَ - علیه السّلام - لا یَحْتاجُ إِلی بَینَةٍ یُلْهِمُهُ اللهُ بِعِلْمِهِ.
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: آنگاه که قائم آل محمد - علیه السّلام - ظهور کند در جامعه همچون داود پیامبر - علیه السّلام - قضاوت خواهد کرد؛ در باب احکام صادره نیازی به شاهد و بیّنه ندارد بلکه واقعیت و حقیقت امر را خداوند به وی الهام می کند و او مأمور است تا به علم خویش عمل کند.
«الغیبة، ص 122»

حدیث76

عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: فِیهِمْ رِجالٌ لایَنامُونَ اللَّیلَ لَهُمْ دَوِیٌّ فِی صَلواتِهِمْ کدَوِیِّ النَّحْلِ یَبِیتُونَ قِیاماً عَلی أَطْرافِهِمْ وَیُصْبِحُونَ عَلی خُیُولِهِمْ ... شِعارُهُمْ یا لِثاراتِ الْحُسَیْنِ إذا سارُوا یَسِیرُ الرُّعْبُ أَمامَهُمْ مَسِیرَةَ ... .
امام صادق - علیه السّلام - فرمودند: در میان آنان (لشگریان امام زمان _ عجل الله تعالی فرجه الشریف - ) رجالی دیده می شوند که شبها را بیدار می مانند و همچون زنبور عسل شب را در زمزمه (عبادت و راز و نیاز) به سر می برند و نیز شبها را در دفاع و نگهبانی بروز می رسانند، ... شعار آنان «یا لثارات الحسین» است وقتی که بحرکت درمی آیند ترس و وحشت نیز در پیشاپیش آنان در دلهای مخالفان ایجاد می شود و خداوند توسط آنان امام حق را نصرت می بخشد.
«مستدرک سفینة البحار، ج 6، ص 184»

حدیث77

قالَ جَعْفَر الصَّادِِق - علیه السّلام - فِی هذِهِ الْآیَةِ (قَلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لا یَنْفَعُ الَّذِینَ کفَرُوا إیْمانُهُمْ وَلا هُمْ یَنْظُرُونَ): یَوْمُ الْفَتْحِ، یَوْمٌ تُفَتَّحُ الدُّنْیا عَلی الْقائِمِ وَلا یَنْفَعُ أَحَداً تَقَرَّبَ بِالْإیمانِ مالَمْ یَکنْ قَبْلَ ذلِک مُؤْمِناً ... .
امام صادق - علیه السّلام - در پیرامون آیه «قل یوم الفتح» فرمودند: روز فتح، همان روزی است که جهان، بدست قائم آل محمد فتح شود و آنروز کسی را که قبلاً ایمان نداشته است روی آوردن به دین، سودی ندهد ولی کسی که قبل از فتح امام ایمان آورده و به امامت امام معتقد بوده و در شمار منتظرانش باشد، از ایمان خویش، سود برد و بر شأن و مقامش افزوده شود و این پاداش دوستان و پیروان ما اهل بیت است.
«منتخب الأثر، ص 470»

حدیث78

عَنْ أبِی عَبْدِاللهِ - علیه السّلام - قالَ: فِی وَصْفِ الْحَجَرِ وَ الرُّکنِ الَّذیِ وُضِعَ فِیهِ قالَ وَمِنْ ذلِک الرُّکنِ یَهْبِطُ الطَّیْرُ عَلی الْقائِمِ فَاَوَّلُ مَنْ یُبایِعُهُ ذلِک الطَّیْرُ وَهُوَ وَاللهِ جَبْرَئِیلُ وَ إلی ذلِک الْمَقامِ یُسْنِدُ ظَهْرَهُ ... .
امام صادق - علیه السّلام - در وصف رکنی که «حجر الأسود» بر آن نصب شده است، فرمودند: پرنده ای از روی آن رکن به سوی حضرت قائم به پرواز در می آید و اول کسی است که با او بیعت می کند و به خدا قسم این پرنده جبرئیل است و آن کسی که تکیه به این مقام می زند دلیل و حجت بر ظهور حضرت قائم است و این مکان شاهد است که چه کسانی در این مکان وفای به عهد می کنند.
«بحار الأنوار، ج 52، ص 279»

حدیث79

عَنِ النَّبِیِّ - صلَی الله علیه و آله - قالَ: یَنْزِلُ عِیسی بْنُ مَرْیَمَ - علیه السّلام - إِلی الْأَرْضِ وَ کأَنَّ رَأْسَهُ یَقْطُرُ وَلَمْ یُصِبْهُ بَلَلٌ وَ إِنَّهُ یَکسِرُ الصَّلِیبَ وَیَقْتُلُ الْخِنْزِیرَ وَ یُفیضُ الْمالَ ... .
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: هنگام ظهور، عیسی مسیح - علیه السّلام - به زمین باز می گردد و از بالای سرش قطره های آب فرو می ریزد ولی باو اصابت نمی کند و وی را تر نمی سازد. و مسیح کسی است که صلیب را می شکند، خوک را می کشد و اموال را تقسیم می کند و در حکومت مهدی - علیه السّلام - امنیت ویژه ای در زمین حکم فرماست به گونه ای که شیر با شتر و پلنگ با گاو و گرگ با گوسفند، زندگی می کنند. بچه ها با مارها ببازی مشغول می شوند و هیچ کدام به دیگری گزندی نمی رسانند و عیسی - علیه السّلام - چهل سال زندگی می کند و سپس می میرد و مسلمین بر او نماز می خوانند و دفنش می کنند.
«حیوة الحیوان، ج 1، ص 7»

حدیث80

عَنِ النَّبِیَّ - صلَی الله علیه و آله - قالَ: ... یُخْرِجُ اللهُ مِنْ صُلْبِ الْحُسَیْنِ - علیه السّلام - تِسْعَةً مِنَ الْأئِمَّةِ اُمَناءَ مَعْصُومُونَ مِنّا مَهْدِیُّ هذِهِ الْأُمَّةِ إذا صارَتْ الدُّنْیا هَرَجاً و مرجاً وَ تَظاهَرَتْ الْفِتَنُ وَتَقَطَّعَتِ السُّبُلُ ... .
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: خداوند متعال، از صلب حسین 9 نفر از ائمه و پیشوایان را بدنیا خواهد آورد، آنگاه که جهان در هرج و مرج فرو رود و فتنه ها دست به دست هم دهند و راههای جامعه بسته شود و وقتی که برخی از فتنه جویان به یاری یکدیگر بشتابند، بزرگ به کوچک ترحم نکنند و کوچک برای بزرگ احترام نگذارد (در این هنگام) خداوند متعال «مهدی» ما یعنی نهمین فرزند امام حسین را مبعوث خواهد ساخت، او دژهای گمراهی را فتح نموده و دلهای غافلان را بیدار خواهد ساخت. حرکت و قیام او ماهیت دینی خواهد داشت همان دینی که من در آغاز آن قیام کرده ام، وی زمین را پر از عدل و داد خواهد ساخت چنانچه پر از ظلم شده باشد.
«أنوار البهیه، ص 174»

حدیث81

قالَ رَسُولُ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - : إِنَّ قائِمَنا إذا خَرَجَ یَتجه لَهُ ثَلاثْماةَ وَ ثَلاثَة عَشَر رَجُلاً عَدَدَ رِجالِ بَدْرٍ، فَاِذا کانَ وَقْتُ خُرُوجِهِ کانَ لَهُ سَیْفٌ مَغْمُودٌ فَیُنادِیهِ السَّیْفُ: قُمْ یا وَلِیَّ اللهِ فَاقْتُلْ أَعْداءَ اللهِ.
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: آنگاه که قائم ما خروج کند، سیصد و سیزده تن به عدد شهدای بدر، وی را همراهی خواهند کرد و در زمان خروج آن حضرت شمشیری که در غلاف دارد ندا می دهد که: ای، ولیّ خدا برخیز و دشمنان خدا را نابود کن.
«الإنصاف، ص 231»

حدیث82

قالَ رَسُولُ اللهِ - صلَی الله علیه و آله - : مَنْ أَنْکرَ الْقائِمَ مَنْ وُلدیِ فَقَد انْکرَنِی.
پیامبر اکرم - صلَی الله علیه و آله - فرمودند: کسی که وجود قائم از فرزندان مرا انکار کند، مرا انکار کرده است.
«منتخب الأثر، ص 492»

حدیث83

امام باقر علیه السلام :
إذا قامَ القائِمُ علیه السلام سارَ إلَی الکوفَةِ فَهَدَمَ بِها أربَعَةَ مَساجِدَ ، فَلَم یَبقَ مَسجِدٌ عَلی وَجهِ الأَرضِ لَهُ شُرَفٌ إلّا هَدَمَها وجَعَلَها جَمّاءَ .
زمانی که قائم علیه السلام به پا خیزد ، به کوفه رفته ، چهار مسجد را در آن ویران خواهد ساخت . پس کنگره هر مسجدی را که دارای آن باشد ، ویران کرده ، آن را بدون کنگره خواهد کرد .
الإرشاد: ج 2 ص 385 ، الغیبة للطوسی: ص 475 ح 498 نحوه ، إعلام الوری: ج 2 ص 291 کلّها عن أبی بصیر ، روضة الواعظین: ص 290 ، بحار الأنوار: ج 52 ص 339 ح 84 .

حدیث84

امام صادق(علیه السلام) فرمودند:
یَومُ النَّیروزِ هُوَ الیَومُ الَّذی یَظهَرُ فیهِ قائِمُنا أهلَ البَیتِ؛
نوروز ، روزی است که قائم ما اهل بیت در آن ظهور می کند.
بحار الأنوار ، ج 52 ، ص 276

حدیث85

امام صادق علیه السلام :
إذا قامَ قائمُ آلِ محمّدٍ علَیهِ وعلَیهِمُ السلامُ حَکَمَ بینَ الناسِ بحُکمِ داودَ ، لا یَحتاجُ إلی بَیِّنةٍ ، یُلهِمُهُ اللّه ُ تعالی فَیَحکُمُ بعِلمِهِ .
زمـانـی کـه قـائم آل محمّد علیه السلام ، قـیام کند ، به حکم داود میان مردم داوری می کند و نیازی به بیّنه (شهود و مدرک) ندارد . خداوند متعال این حکم را به او الهام می کند و او به علمش قضاوت می کند .
بحار الأنوار : 14 / 14 / 23 منتخب میزان الحکمة : 472

حدیث86

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
مثل قائم ما مثل وقوع قیامت است که وقت آنرا جز خدای تبارک و تعالی نمی داند و به احدی آشکار نسازد ... جز به صورت ناگهانی پیش نخواهد آمد.
بحارالانوار جلد 51 صفحه 154

حدیث87

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
خداوند قائم ما را از پس پرده غیب برون آور و آن گاه او از ستمگران انتقام گیرد.
اثبات الهداء ج 7 ص 138

حدیث88

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
بدان که میان خدای متعال و بندگانش خویشی و قرابتی نیست، و کسی که مرا انکار کند از من نیست و راه او راه پسر نوح است.
(کمال الدین و تمام النعمه/2/484)

حدیث89

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من مهدی هستم، منم قیام گر زمان، منم آن که زمین را آکنده از عدل می سازد،
آنچنان که از ستم پر شده بود.
(بحارالانوار/52/2)

حدیث90

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
اگر نبود که ما دوستدار صلاح شما هستیم و به شما لطف و مرحمت داریم، همانا به شما توجه و التفات نمی کردیم.
(بحارالانوار/53/179)

حدیث91

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
تنها به سوی خدا دست نیاز بر می آورم و از او کفایت امور می خواهم و از او توفیق کار زیبا و شایسته را می طلبم و از او سرپرستی خویش را می خواهم.
(بحارالانوار/25/183)

حدیث92

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
همانا من ایمنی بخش اهل زمین هستم، همچنان که ستارگان ایمنی بخش اهل آسمانند.
(بحارالانوار/53/181)

حدیث93

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
نفع بردن از من در زمان غیبتم مانند نفع بردن از خورشید هنگام پنهان شدنش در پشت ابرهاست.
(بحارالانوار/53/181)

حدیث94

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
هر یک از پدرانم بیعت یکی از طاغوت های زمان به گردنکشان بود، ولی من در حالی قیام خواهم کرد که بیعت هیچ طاغوتی به گردنم نباشد.
(بحارالانوار/53/181)

حدیث95

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من تنها بازمانده ی خدا در زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم.
(بحارالانوار/53/181)

حدیث96

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
ما از اوضاع شما کاملاً آگاهیم و هیچ یک از احوال شما بر ما پوشیده نیست.
(بحارالانوار/52/51)

حدیث97

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من باقیمانده ی از آدم و ذخیره ی نوح و برگزیده ی از ابراهیم و خلاصه ی محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) می باشم.
(غیبت نعمانی/281)

حدیث98

امام مهدی(علیه السلام) فرمودند:
من آخرین جانشین پیامبرم و خداوند بواسطه ی من، بلا را از خانواده و شیعیانم بر طرف می کند.
(بحارالانوار/52/30)

حدیث99

پیامبراکرم(صلّی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
لتملأنّ الأرض ظلما و عدوانا ثمّ لیخرجنّ رجل من أهل بیتی حتّی یملأها قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و عدوانا؛
زمین از جور و تعدی پر می شود آنگاه مردی از خاندان من بیرون آید تا آن را از انصاف و عدل پر کند چنان که از ظلم و تعدی پر شده است.
نهج الفصاحه

حدیث100

امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند:
إِذَا قَامَ الْقَائِمُ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْ کُلِّ مُؤْمِنٍ الْعَاهَةَ وَ رَدَّ إِلَیْهِ قُوَّتَهُ؛
هنگامی که حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند، خداوند ناراحتی ها و بلایا را از هر مؤمنی می زداید و به او قدرت و قوت عطا می کند.
بحارالانوار،ج52،ص346،باب37.

حدیث101

امام حسن عسکری (علیه السلام) می فرمایند:
إذا قام القائم أمر بهدم المنائر و المقاصیر التی فی المساجد؛
هنگامی که قائم (ع) قیام کند ، دستور به خرابی مناره ها و اتاقکهای مخصوص پیش نمازها در مساجد دهد .
الغیبة للشیخ الطوسی ، ص 133

حدیث102

قالَتْ فاطِمَةُ الزَّهْراء - سلام الله علیها - :
أمّا وَاللّهِ، لَوْ تَرَکُوا الْحَقَّ عَلی أهْلِهِ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبیّه، لَمّا اخْتَلَفَ فِی اللّهِ اثْنانِ، وَ لَوَرِثَها سَلَفٌ عَنْ سَلَف، وَ خَلْفٌ بَعْدَ خَلَف، حَتّی یَقُومَ قائِمُنا، التّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ - علیه السلام - ؛
حضرت فاطمه زهرا - سلام الله علیها - فرمودند:
به خدا سوگند، اگر حقّ ـ یعنی خلافت و امامت ـ را به اهلش سپرده بودند و از عترت و اهل بیت پیامبر )صلوات اللّه علیهم( پیروی و متابعت کرده بودند حتّی دو نفر هم با یکدیگر درباره خدا ـ و دین ـ اختلاف نمی کردند. و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یکی پس از دیگری منتقل می گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد(علیه السلام) می گردید که او نهمین فرزند از حسین (علیه السلام) می باشد.
بحارالأنوار، ج 36، ص 352، ح 224

حدیث103

امام حسین علیه السلام :
فی بَیانِ ما یَحْدُثُ فی زَمَنِ ظُهورِ الاِْمامِ الْحُجَّةِ علیه السلام : وَ لَتَنْزِلَنَّ الْبَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَی الاَْرْضِ حَتّی اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه ُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوْکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِی الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیْفِ فِی الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَوْلُهُ تعالی: وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُری آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلکِن کَذَّبُوا؛
در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه السلام رخ می دهد : برکت از آسمان به سوی زمین فرو می ریزد، تا آن جا که درخت از میوه فراوانی که خداوند در آن می افزاید، می شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان می خورند و این معنای سخن خداوند است که: (و اگر مردمِ آبادی ها ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکت هایی از آسمان و زمین به روی آنان می گشودیم، لیکن تکذیب کردند).
(مختصر بصائر الدرجات، ص 51 . )

حدیث104

حضرت علی (علیه السلام) می فرمایند:
به سبب غیبت مهدی(علیه السلام) سردرگمی به وجود می آید که گروهی گمراه می شوند و گروهی دیگر برهدایت می مانند.
بحارالانوار،ج 51، ص118.

حدیث105

با مهدی ما حجت گسسته می شود . او پایان بخش سلسله امامان، نجات بخش امت و اوج نور و راز نهان است.
بحارالانوار، ج77،ص 300.

حدیث106

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
امام و پیشوای خود را بشناس که اگر امام را شناختی، ظهور،زودتر روی دهد یا دیرتر،تو را زیانی نمی رسد.
بحارالانوار، ج 52،ص141.

حدیث107

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
زمانی که قائم ما ظهور کند کینه ها از سینه بندگان بیرون می رود.
(بحارالانوار، ج 52، ص 316)

حدیث108

امام علی علیه السلام می فرمایند :
اَصْحابُ الْمَهْدیِّ شَبابٌ لا کُهولٌ فیهِم اِلاّ مِثْلَ کُحْلِ الْعَیْنِ وَ الْمِلحِ فِی الزّادِ وَ اَقَلُّ الزّادِ الْمِلْحُ؛
یاران مهدی(عج) جوان اند و کهن سالان در میان آنان کم اند ، مانند سُرمه در چشم و نمک در زاد و توشه ، که کمترین قسمت توشه ، نمک است .
الغیبة طوسی ، ص 476، ح 501 .

حدیث109

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
یَخرُجُ ناسٌ مِنَ المَشرِقِ فَیُوَطِّئونَ لِلمَهدِیِّ سُلطانَهُ؛
مردمی از مشرق قیام می کنند و زمینه حکومت مهدی را فراهم می آورند.
کنزالعمّال ، ح 38657

حدیث110

امام حسین (علیه السلام) می فرمایند:
یَظهَرُ اللَّهُ قائِمَنا فَیَنتَقِمُ مِنَ الظّالِمینَ؛
خداوند قائم ما را از پس پرده غیبت بیرون می آورد و آن گاه او از ستم گران انتقام می گیرد.
إثباة الهداة ، ج 7 ، ص 138

حدیث111

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
لَو أدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ أیامَ حَیاتی؛
اگر او [امام زمان علیه السلام] را در یابم ، تمام عمر به او خدمت می کنم .
الغیبه ، نعمانی ، ص 245

حدیث112

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
المَهدِی مِن عِترَتی مِن وُلدِ فاطِمَةَ
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از عترت من و از فرزندان فاطمه(سلام الله علیها) است.
(بحار الأنوار، ج38، ص44)

حدیث113

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
المَهدِی مِن عِترَتی مِن وُلدِ فاطِمَةَ؛
مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) از عترت من و از فرزندان فاطمه است.
(بحار الأنوار، ج38، ص44)

حدیث114

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
أنا خاتم الأوصیاء و بی یدفع الله البلاء عن أهلی و شیعتی
من آخرین جانشین پیامبر هستم ، و به وسیله من است که خداوند بلا را از خاندان و شیعیانم دور می سازد.
(بحارالأنوار ، ج 52 ، ص 30)

حدیث115

امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند:
أنا بَقیةَ اللهِ فی أرضِهِ وَ المُنتَقِم مِن أَعدائِهِ؛
من ذخیره خدا در روی زمین و انتقام گیرنده از دشمنان او هستم.
(تفسیر نورالثقلین، ج 2، ص 392)

حدیث116

امام علی (علیه السلام) فرمودند:
... وضع یده علی رؤ وس العباد فلا یبقی مؤ من الا صار قلبه اشد من زبر الحدید و اعطاه الله قوة اربعین رجلا.
(امام مهدی علیه السلام) دست بر سر بندگان (خداوند) گذارد، پس هیچ مؤ منی باقی نمی ماند جز آن که قلبش محکم تر از پاره های آن گردد و خداوند به او نیروی چهل مرد را عنایت فرماید.
کمال الدین، ص 653.

خاندان عصمت(ع)

حدیث1

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
هرکس خداوند محبت اهل بیت(علیهم السلام) را به او بخشیده، به خیر دنیا و آخرت دست یافته است.
الخصال/515

حدیث2

امام باقر(علیه السلام) فرمودند:
من أصبح یجد برد حبنا علی قلبه فلیحمد الله علی بادی النعم قیل و ما بادی النعم؟ قال: طیب المولد؛
هرکس صبح کند و خنکای محبت ما را در قلب خود بیابد، باید خدا را برای نخستین نعمت سپاس گوید، گفته شد نخستین نعمت چیست؟ فرمودند: حلال زادگی.
امالی صدوق 1/562/755

حدیث3

رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
إنی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی أهل بیتی ما إن تمسکتم بهما لن تضلوا؛
من دو چیز ارزشمند در میان شما می گذارم؛ کتاب خدا، و عترت و اهل بیتم، اگر به آنها چنگ بزنید هرگز گمراه نمی شوید.
غایه المرام 1/115

حدیث4

امام جواد (علیه السلام) فرمودند:
نحن خزان الله علی علمه و غیبه و حکمته و اءوصیاء اءنبیائه، و عباد مکرمون.
ما (خاندان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) خزانه داران علم خدا و غیب و حکمت پروردگاریم. ما جانشینان انبیاء الهی و بندگان بزرگواریم.
مستدرک عوالم العلوم 23: 160.

حدیث5

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
مَن بَکی عَلی مُصابِ هذِهِ الْبِنتِ (زَینَبَ(علیها السلام)) کانَ کَمَن بَکی عَلی أَخَوَیهَا الْحَسَنَ وَالْحُسَینَ(علیهما السلام)؛
هر کس بر مصیبت های این دختر (زینب(علیها السلام)) بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش، حسن و حسین(علیهما السلام) گریسته باشد.
وفیات الائمّة، ص 431

حدیث6

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله):
أنا أوّلُ وافِدٍ علَی العَزیزِ الجَبّارِ یَومَ القِیامَةِ وکِتابُهُ وأهلُ بَیتی ثُمّ اُمَّتی، ثُمّ أسألُهُم: ما فَعَلتُم بکِتابِ اللَّهِ وبأهلِ بَیتی؟؛
من و کتاب خدا و اهل بیت من، نخستین گروهی هستیم که در روز قیامت بر خدای عزیز جبار وارد می شویم و سپس امت من. آنگاه من از آنها می پرسم که با کتاب خدا و با اهل بیتِ من چه کردید؟
الکافی: ج 2، ص 600، ح 4

حدیث7

امام جواد(سلام الله علیه):
مَن زارَ قَبرَ عَمَّتِی بِقُمّ فَلَهُ الجَنَّةُ؛
پاداش کسی که قبر عمه ام (فاطمه معصومه) را در قم زیارت کند بهشت است.
میزان الحکمة: ح 8180

حدیث8

امام صادق(سلام الله علیه):
وتَدخُلُ بِشَفاعَتِها شِیعَتی الْجَنَّةَ بِأجمَعِهِم؛
همه شیعیان من با شفاعت او (حضرت معصومه(س)) وارد بهشت خواهند شد.
بحارالأنوار، ج 60، ص 216

حدیث9

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
عباس را نزد خدا منزلی است که روز قیامت همه شهیدان بر آن رشک می برند.
الخصال ج 1 ص 68

حدیث10

امام رضا (علیه السلام) فرمودند :
به راستی محرم ماهی است که مردمان عهد جاهلیت جنگ و خونریزی را در آن حرام می شمردند لیکن خونهای ما را در این ماه حلال شمردند ، و حرمت ما را شکستند و فرزندان و زنان را به اسارت کشیدند و آتش در خیمه های ما افروختند و آنچه در آنها زاد و توشه داشتیم به یغما بردند و حرمت رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) را در امر ما نگاه نداشتند .
کتاب پیام عاشورا صفحه 74

حدیث11

قال رَسُولُ اللّهِ - صلی الله علیه وآله - :
ما مِنْ هُدْهُد إلاّ وَ فی جِناحِهِ مَکْتُوبٌ بِالِسّرْیانیَّةِ آلُ مُحَمَّد خَیْرُ الْبَریَّةِ؛
رسول خدا - صلی الله علیه و آله - فرمودند:
هیچ پرنده ای به نام هدهد وجود ندارد مگر آن که روی بال هایش به لغت سریانی نوشته شده است: آل محمّد (صلوات الله علیهم اجمعین) بهترین مخلوق روی زمین می باشند.
بحارالأنوار، ج 27، ص 261، ح 2.

حدیث12

قال رسول الله ( صلی الله علیه و آله و سلم) :
.. فأنتم اهل البیت أهل الله عزوجل الذین بهم تمت النعمة و اجتمعت الفرقة و ائتلفت الکلمة.
پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
شما اهل بیت، اهل الله هستید که به برکت شما، نعمت کامل گشته و پراکندگی بر طرف شده و اتحاد کلمه پدید آمده است.
الکافی، جلد 1، ص446

حدیث13

امام علی علیه السلام می فرمایند:
نَحْنُ اَقَمْنا عَمودَ الْحَقِّ و هَزَمْنا جُیوشَ الْباطِلِ؛
ما (اهل بیت) ستون های حق را استوار و لشکریان باطل را متلاشی کردیم.
عیون الحکم والمواعظ، ص 499 .

حدیث14

حضرت مهدی (علیه السلام) می فرمایند:
حقانیت، با ما اهل بیت رسول خداست و کناره گیری برخی از ما، هرگز سبب وحشت ما نخواهدشد؛ چرا که ما دست پرورده های نیکوی پروردگار هستیم و دیگر آفریده های خداوند،دست پرورده های ما خواهند بود.
بحارالانوار، ج 53، ص178.

حدیث15

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند:
عموی ما، عباس بن علی، بصیرتی نافذ وایمانی استوار داشت وهمراه برادرش اباعبدالله جهاد کرد ونیکو از امتحان برآمد وبه شهادت رسید.
تنقیح المقال، ج2،ص 128

حدیث16

حضرت زین العابدین(علیه السلام) می فرمایند:
برای حضرت ابوالفضل درنزد خداوند تبارک وتعالی، مقام شامخی است که همه شهیدان در روز قیامت به حال او غبطه می خورند.
بحارالانوار، ج22،ص274

حدیث17

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
اکرموا اولادی و حسنوا آدابی؛
اولاد مرا اکرام کنید و آداب مرا نیکو انجام دهید.
ینابیع الحکمه، ج3، ص218

حدیث18

رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند:
من اکرم اولادی فقد اکرمنی ومن اهانهم فقد اهاننی؛
کسی که اولاد مرا اکرام و احترام کند ، به من احترام کرده و کسی که به آنها اهانت کند، به من اهانت کرده است.
ینابیع الحکمه، ج3، ص220

حدیث19

امام علی(علیه السلام) می فرمایند:
به خاندان پیامبرتان بنگرید و هر سو رفتند در پی آنان بروید.
(نهج البلاغه، خ 96)

حدیث20

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند:
مَثَلُ أهلِ بَیتی کَمَثَلِ سَفینَهِ نوحٍ مَن رَکِبَها فَقَد نَجی وَ مَن تَخَلَّفَ عَنها فَقَد هَلَکَ؛
اهل بیت من چون کشتی نوح اند؛ هر که بر آن نشیند نجات یابد و آنکه از آن تخلف کند هلاک گردد.
(عیون الاخبار، ج 1، ص211)

file:///C:/Users/oya/AppData/Local/Temp/2758-f-bank-ahadis-ahlbayet-a-j2.htm