حديث عشق و ايمان است قرآن صفا بخش دل و جان است قرآن

گلي از گلشن فيض الهي نه تنها گل ، گلستان است قرآن

....................................................................................................................................................

 گنج عرفان

نسيم كوي جـــانــــــــــان است قرآن شميم عطر رحمان است قرآن

بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت چو خورشيد فروزان است قرآن

به گلزارش ، خـــــزان راهــــي نـــدارد بهاران در بهاران است قرآن

صفاي بوســـتـان آســــــــــمانـي است شكوه باغ رضوان است قرآن

رهـــــــــاند آدمــــــي را ،از جهـــــــــالت فروغ علم و ايمان است قرآن

طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنيــن است به جسم عارفان ، جان است قرآن

به صدق و راستـــــي همتـــــــــــا ندارد رفيق نيك پيمان است قرآن

نهان در سيــــــنه او ، سٌر عشـق است كليد گنج عرفان است قرآن

بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمي را كه در شأنش ثناخوان است قرآن

طبـــــيب درد هاي بـــــــي دوا اوســـــت به جان خسته در مان است قرآن

تسطــلي بخش دلــــــهاي غمين است چراغ شام حرمان است قرآن

خلــــــــل كـــــــي ره برد بر ساحت او ؟ بنائي سخت بنيان است قرآن

در آن سامان كه سامان نيست كس را پناه هر مسلمان است قرآن

...............................................................................................................................................................

 مكتب قرآن

بخوان آيات بس زيباي قرآن كلام نغز و روح افزاي قرآن

سحرگاهان تلاوت كن به اخلاص سپس انديشه در معناي قرآن

بخوان اين معجزه وآنگه بينديش همين بس شاهد گوياي قرآن

شفاي آنچه درد است و مصائب بجوي از مكتب والاي قرآن

هدايت آفرين است و سعادت اطاعت گر كني فتواي قرآن

همي بر اهل عصيان و منافق زيان آرد شگفتي هاي قرآن

بلي ، آثارذات كبريائي نمودار است در هر جاي قرآن

نگنجد فهم اسرارش به افكار كه بي پايان بود درياي قرآن

بخوان تا مي تواني علم تفسير ولي كوشش نما اجراي قرآن

خدايا رحمتي فرما به "ذوقي " شود جوينده و داناي قرآن

(عبد الغفور ذوقي«طالقاني»)

---

 قرآن بخوان

با تو گر خواهي سخن گويد " خدا " قرآن بخوان

تا شود روح تو با حق آشنا قرآن بخوان

اي بشر ياد "خدا" آرامش دل مي دهد

دردمندان را بود قرآن دوا ، قرآن بخوان

دامها گسترده شيطان در مسير عمر تو

تا كه ايمن باشي از اين دامها قرآن بخوان

" رتل القرآن ترتيلا " نداي رحمت است

مي دهد قرآن به جان و دل صفا قرآن بخوان

عترت احمد زقرآن نمي گردد جدا

تا بيابي معني اين نكته را قرآن بخوان

گفت پيغمبر كه بي دين است هر كسي بي حياست

تا شود روح تو پابنده حيا قرآن بخوان

اي كه روحت سخت پابنده غم دنيا شده

مي كند قرآن تو را از غم رها قرآن بخوان

حسان

............................................................................................................................................

حرف قرآن را مدان كه ظاهر است
زير ظاهر باطني بس باهر است
زير آن باطن، يكي بطن دگر
خيره گردد اندر او فكر و نظر
زير آن باطن يكي بطن سوم
كاندر او گردد خِردها جمله گُم
همچنين تا هفت بطن اي بوالكرم
ميشمر تو زين حديث معتصم
نور قرآن اي پسر ظاهر مبين
ديو، آدم را نبيند غير طين
ظاهر قرآن چو شخص آدمي است
كه نقوشش ظاهر و جانش خفي است

مولوي

.....................................................................................................................................................................

قرائت و فهم قرآن
تو اي مقري مگر خود را نگويي كاهل قرآنم
كه از گوهر نيي آگه كه مرد صوت و الحاني
برهنه تا نشد قرآن ز پرده حرف پيش تو
ترا گر جان بود عمري نگويم كاهل قرآني
به اخماس و به اعشار و به ادغام و امالت كن
ترا رهبر بود قُران به سوي سر يزداني
رسن دادن زقرآن تا زچاه تن برون آيي
كه فرمودت رسن بازي ز راه ديوِ نفساني
يكي خواني است پر نعمت قُران بهر غذاي جان
و ليكن چون تو بيماري نيابي طعم مهماني
سنائي

.....................................................................................................................................................................

ندای قرآن
تا قيامت ميزند قرآن ندا
كاي گروهي جل را گشته فدا
مر مرا افسانه ميپنداشتيد
تخم طعن و كافري ميكاشتيد
خود بديديد اي خسيسان زمن
كه شما بوديد افسانه نه من
تا بديديد اي كه طعنه ميزديد
كه شما فاني و افسانه بُديد
من كلام حقّم و قائم به ذات
قوّت جان جان و ياقوت زكات
نور خورشيدم فتاده بر شما
ليك از خورشيد ناگشته جدا
نَك منم ينبوع آن آب حيات
تا رهانم عاشقان را از ممات
مولوي

.........................................................................................................................................................................

الفبای خدا جویی
اگــــر دلــــداده اهــــل وفــــايــــي
اگر اهــــل صفاي مصطفايــي
اگــــر بـــــــا وادي دل انـــس داري
اگر رهپــــوي راه اولــيــايــــي
اگر صبــــح و مـــسا جوياي فيضي
اگر همــدل، اگــر هـمراز مايي
بيــــا تــــا روز و شب قرآن بخوانيم
كه دل گيرد ز نورش روشنايي
به عشق آباد ما هرگز دلي نيست
مـــگر مــدهوش عطر آشنايي
زنــــاي دل نــــواي شــــوق خـيزد
رسد گـــر گوش جان را ربنايي
ســــحر از نــــغمه جــانبخش قرآن
شب از نــــجواي نـاي نينوايي
نسيمي مي وزد هــــر دم دل انگيز
ز كوي روشنان والضــــحـــايي
شــــفــــاي دردهــا آيــــات قــــرآن
كه دارد بهر هر دردي دوايــــي
تــــو را مــــمــكن شود با بال ترتيل
سفــر تــا مــرزهــاي مـاورايي
صــــداي بــــال جــبريل است گـويا
تــلاوتــهــاي آيــــات خــدايـــي
الــفباي خــــداجويي همــين است
اگــر بــــا ايــــن الفبــا آشنايي

.........................................................................................................................................................................

جلوه گاه كبری
چون كه مي خوانند قرآن گوش باش
آن زمــــان دلــداده خــامــوش بــاش
در هــواي خويش و سرگـردان مباش
محفل شوق است بي سامان مباش
خلــوت مــستــانه عــرفانـي تـراست
از تو هر شب چشم حيراني تـراست
درگــه قــرآن حــريم لالــه هـــاســـت
عشق آنجـــا در خــم آيينه هــاســت
محــفــل او خــانه تشـــويـش نـيست
حيرت و مستي طلوعي بيش نيست
بـــحــر ژرف ذات بـــي همتـاســت او
تــرجمــان عالــم عــقبـــي اســت او
معــدن فيــض ربــوبـي، هـادي است
وصــل خــوبان جـلوه اين وادي است
منطــق او منطـق عشق و صفـاست
هفت بطنش جلــوگــاه كبــريــاســت
او كتــاب دعــوت از پــروانــه هــاست
عطر خوشبوي حــريـم خانه هــاست
عــروه الــوثـقي است او در اين جهان
رازهــــاي بــــي كــران دارد نـــهــان
مصحــف عظــمــي است اي هابيليان
در ربــائــيــــد از كـــف قـابيليان

..............................................................................................................................................................

---

عظمت قران
بــيــا گفـتــار ارزنده بيــامــــوز ز دانـشگــاه بــي همتـاي قرآن شــود غــرق سعــادت آدمـيت اگـــر اجـرا شود معنــاي قــرآن نمي گردد عمل دستور نغزش به جا مانده همين انشاي قرآن بــيــايــد قــائــم آل مــحــمــــد نــمايد مــوبــه مــو اجـراي قرآن شود عالم گلستان از وجودش بــه زيــر پــرچــم يــكتــاي قرآن توســل بر حسين بن علي كن بود خون حسين امضــاي قـرآن ببـايــد منتظـــر آمــاده باشي بــه حفــظ مكتــب اعــلاي قرآن ...........................................................................................................................................................

عمــل به قــرآن
بــا عمــل تفسيــر قــرآن صـورتي زيبا بود
ور نه آن تفسير صورت بي عــمـل ملغا بود
منــفذ كــان سعــادت آيــه قــرآنــي است
سالك ايــن ره بــه يــاري عمــل پــويــا بود
وعــده جنــات تــجــري تــحتــها الانــهار را
مي دهد بر مومنين كان جانشان مأموا بود
مي شود كه روشن بيوت اهل دل با خواندنش
تا كه در زهنش ز قــرآن اين چنين معنا بود
هــر كــه از قــرآن بخواند ســوره آيــات نور
مي شود پيروز از لـطف و دلــش بــرنــا بود
پــس و بيا رو به سوي واقعيت كن كه جان
همچو مــرغي بــا اميــد وصـل او دروا شود
خــســروي بــا پــرتو بينا ســرايد نــغمه اي
نوش از آن ساغر كه عشقش در جهان صهبا بود

.....................................................................................................................................................................

عناوین 114 سوره قرآن كریم
بــــا ســــوره فــــاتحه بپــادار نــــمـاز
بعــــد از بقــره به آل عمــران پــرداز
از مــائده و تــوبه و انــعــــام و نــسـاء
ز اعراف و ز انفــال بجو حكمت و راز
بــا يــونس و هــود و يوسف و ابراهيم
رعد آمد و حجر و نحلو كهف و تحريم
طــه، شعــرا، نـمــل و نــــور و فــرقان
شد، غافــر و عنكبوت و روم و لقمان
باص و قصص و سجده و احزاب و سبا
ياسيــن و دخان و فصلـت و الرحمـن
بــا زخــرف و احقــاف و زمر و الصافات
شــوري وق و ذار يــــات و حجــــرات
بــر واقعــه و مــجادله، حشــر و حـديد
بر چجاثيه و الفتح و محمــد صـــلوات
نــجم و قــمر و مــنافقون و صف و طور
از ممتحنه به مــــرسلات آمـــــده نور
بــــا جــمعه تغابــن و طلاق آيــد و نـوح
الحــــاقه با ملك و قـلم كرده ظـــهور
انســـان و قيــامــه انفــطار و تــكــويــر
زلــزال و معــارج و نبــا گشتــه نذيــر
جــن اســت و مــزمل و مــدثر و الفــجر
القــدر و بــروج نــازعات است بشـــر
ليــل و بــلد اســت و انشــقاق و اعمي
فيل و علق است و انشـــراح و اعلي
بابيــنه و غــاشيه و الطـارق و شمــس
التين و تكاثراست و ماعـــون و ضحي
با كوثر و اخلاص و فلق حمــد و سپاس
بــر قــارعه و مطفـــفيــن دار حـواس
با عصــر و قــريش و عــاديات و هــمـزه
نصر آمد و كافرون و تبســـت و الناس
هــر روز و شــب از پيــام قــرآن مــجيـد
بر امت مصطفي است ايمـــان و اميد
امــيد كه اســلام قــوي بــاشـد و شــاد
پايان شبه سيه رســد صبـــح سپــيد

........................................................................................................................................................................

قرآن نمی میرد
نــه تنها در جهان از امر حق قرآن نمي ميرد
كــه بهــر حــفــظ قــرآن، حــجــت يــزدان نمي ميرد
نـهال عدل زردي خزان برخود نمــي گــيــرد
جــهان تــا هست بــاقي مظهـــر ايــمــان نمي ميرد
الا تــا مي تواني دستگيــري كــن يتيمان را
بــه نــص (هل اتي) هر كس كند احسان نمي ميرد
شود جان جهان قربانت اي جان جوانمردان
كــه هــر كس را حسينت هست پشيمان نمي ميرد
اگر موج ستم گيرد ســراسر ملك امكان را
چو كشتيبان تو باشي كس در اين طوفان نمي ميرد
بــــود تا پرچــم ســرخ حسين بن علي برپا
هـــر آن كــس در ره اسلام شــد قــربــان نمي ميرد
بــود تا در فـــرات آب روان جـاري ز ايثارش
علــمــدار رشــيــــد شــاه مــظلــــومــان نـمي ميرد
بنازم قهرمــان صبــر، زينــب دخت زهــرا را
چــــو شــد از خــطبه اش اسلام جاويدان نمي ميرد
بتــابد تا به خــاك شام ، خورشيد جهان آرا
گــــل بــــاغ نــــبي در آن دل ويــــران نــــمــي ميرد
بود تا شاخه هاي نخل قرآن سبز (مرداني)
محب مرتضي در ســــايــــه قــــرآن نمي ميرد
قلم با اشك چشم و خون دل نقشي به دفتر زد
كه تــــا باشد جهان اين نقش و اين ديوان نمي ميرد

.........................................................................................................................................................................

قیامت و نامه عمل
بشنــو از قــرآن، چــه نيكو دم زنــد
زخــمــــه بــــر ســــاز دل آدم زنــــــد
تــا كنــد بـيــدارش از خــواب گــران
از قــيـــامــت گــــويــد و احـــــوال آن
بــا سكوتــت نغــمه اي قــرآن شنو
آنــچه مي گويد به گوش جان شــنــو
از «مزمل» از «نبــا» از «انــفطـار»
گوش كــن غــوغــاي محشــر آشكـار
سوره «زلزال» و «نور» و «قارعه»
يا كه «تكوير» و «قيامت» و »واقعه»
چــونكه هـر يك وصف محشر را كند
خــود قيــامــت زآن ســخن بـرپــا كند
ايــن زمــيــن، در آن زمــان پــر بــلـا
نــاگهــان چــون «زلزلــت زلـزالــهــا»
از درونــش «اخــرجــت اثــقــالــها»
بــا تعــجــب «قــال انــسان مــالــها»
مــردگــان خــيزنــد بــر پــا «كـلهم»
تــا همــه مــردم «يــروا اعــمــالهـم»
هــر كــه دارد «ذره خــيــــراً يــــره»
يـــــا كــــه آرد «ذره شــــره يــــــره»
آن زمــان، خــورشيـد تابان «كورت»
كوههــاي سخت و سنگين «سيرت»
آنــهــا در كـــام دريــــا «ســجــرت»
آتــش دوزخ بــه شــدت »ســعــرت»

.........................................................................................................................................................................

منطق قرآن
من منطقــي چــو منطق قرآن نديده ام
ارزنــده تــر ز گفــتــه يــزدان نــديــده ام
هرگز سخن نگفت كسي چون خدا بلي
يــك آيــه همچــو آيــه قــرآن نــديــده ام
در بــيــن رهــبــــران پــيــام آوران حــق
چون مصطفي به عالم امكــان نـديده ام
از احــمد است عتـرت و قرآن ميان خلق
بــهتــر از ايــن دو رهبــر ايمــان نديده ام
در فهم و درك معــني قــرآن بــه روزگار
چون مصطفي علي شه مردان نديده ام
نــاصــر چيــان بــجوي ز قــرآن ره نـجات
بــه زيـن كتاب رهبــر انســان نــديــده ام

.......................................................................................................................................................................

مکتب قرآن
پايــه عــدل و داد قرآن است
درس صــلــح و جــهاد قرآن است
مكتــب مــهر و شيـوه وحدت
شــاخــص صــدق و مظهر حكمت
محتوايي ز دانش دنــياسـت
رهنــمــونــي بــه بينش فرداست
حاوي مجــمع قــوانـين است
ضــــامــن اعـتــلاي آئيـــن اســت
آن كلام خـداست، ني ز بشر
حــامــل وحــي احــمــد مــرســل
در شــب قــدر شد بر او نازل
راه و مــفتــاح حــل هــر مــشكـل
زود بــنــا يــافت سازمان دگر
ســاخــت بــــا جــلوه اش جهادگر
از زميــن و زمان و لوح و قلم
از سماوات و عرش و فرش و نعم
هــم ز بــنياد زنــدگــي بــشر
هــم ز تــعليم عــلم و فضل و هنر
هم ز مــرگ و تــولد و هستي
گويد از قـدرت و عــزت و پــستــي
قــلم عــاجز ز وصف اعجازش
انــتــــهــايــــش بــيــان آغــــازش
حــق تعالي توان دهد جان را
تــــا بــيــابـــيــم رمــــز قــــرآن را
پيــروي كــرد بــايــد از يــكتــا
بــــا تــمســك بــه عــروه الوثقي
شد جلالي به امر حق تسليم
داد دل بــــر كــلــام رب كـــريــــم

نــسیــم كــوی جــانــان

.........................................................................................................................................................................

نــور قــرآن
نــور قــرآن رهگشــا و رهنماست
هــر كلامــش پــرتــو ذات خداست
تكيه گاهي محكمســت و استوار
صــد اشــارت دارد از آن كـــردگــار
جان و دل را عرضه كن در پيش او
قول ذات است اين دار در كيش او
خــواندن آنــرا تــــدبــــر گــــر بـود
روشنــي بــخش دل مــضطــر بـود
چشــم يــاري بي عمل باشد خطا
لــيــس الانــــســان الا مــــا شــي
مــعجز عشــق است و قرآن مبين
جــلــوه هــاي بــاطــني در آن بـين
معجز است از مصطفي نور الهدي
آخــريــــن و بــــرتــريــن انـــــبــيــاء
مــهــر رويـــش ذره را بــــالا بــــرد
تــــا فــــرا ســــوي همــه مـعنا برد
هــــر كـــه را باش هواي او هوس
از مــن او را مــعني ايــن جمله بس
بيــدلان كــويش به مژگان رفته اند
ربــــنا افــــرغ عليــــنا گفتــــه انــــد
ربـــنا گــــويــان بــه پيــمــــا راه او
بــــر لــبت تسبــــيح منــــان را بــگو
ره شنــــاسان زيـن طريق معرفت
مي رسند آنجا به قرب و منــــزلـــت
اين طريقت پيشـه كن گر عاشقي
گر كني اين سان به پيشش لايقــي
در نداي وحـــي او انــــديشه كــن
بهر يوم الفصل خود ره تــــوشه كـن
قرب يزدان عشق قرآنست و بـس
هر دو عالم ذكر رحمان است و بـس

.........................................................................................................................................................................

چراغ هدایت
بيا به دامن قرآن زنيم دست اميد
كه روح را بجز اين نسخه، هيچ درمان نيست
بود چراغ هدايت به تيرگي، قرآن
زانحراف وضلالت جز او نگهبان نيست
به بحر ژرف حوادث بود سفينه ي روح
كسي كه دست در او زد دچار طوفان نيست
به كوره راه حيات است، رهبري آگاه
كسي كه خضر، دليلش بود هراسان نيست
كجاست معجز پيغمبران كه بيند فاش
كه هيچ معجزه اي جاودان چو قرآن نيست
كتاب هاي سماوي فزون و كم شده است
جز او كه تا ابدش ازدياد و نقصان نيست
شكفته گلشن جان پروري ست غرقه به گل
كه هيچ گونه گزندش زباد و باران نيست
نموده است تجلّي خدا در آياتش
كه جز جمال حقش طالع از گريبان نيست
به چشم اهل نظر روشن است اعجازش
كه آفتاب جزا زچشم كور، پنهان نيست
زند به هر ورقش موج، بحري از حكمت
چه آيه اش كه لبالب زعلم و عرفان نيست
جمال و جلوه ي او، خيره كرده چشم عقول
كدام دل كه از اين نور، مات و حيران نيست
چه گويمت كه چه اسرار اندر آن مخفي ست
كتاب جلوه ي حقسّت، وصفش آسان نيست
سعادت دو جهان، عزت و شرافت و فضل
به حق قسم، كه جز اندر خلال قرآن نيست
بدين بهشت الهي «شفق» صفت كن روي
كسي كه رو به بهشت است، زاهل خسران نيست

محمدحسين بهجتي «شـفـق

……………………………………………………………………………………

در پرتو قرآن
بيا در پرتو انوار قرآن
بيا تا بنگري آثار قرآن
رسي بر آن نشاط جاوداني
لتجري تحتها الانهار قرآن
بيا تا مي تواني بهره بردار
زبحر حكمت ذخّار قرآن
بقرآن عرضه كن خود را و بشناس
بگوشت چون رسد گفتار قرآن
ز كردار بد خود اي برادر
چرا چندين كني آزار قرآن
خدا ناخواسته با اين رويّه
مگر هستي پي پيكار قرآن
بقول و فعل زشت خود نداني
كه هر دم كرده اي انكار قرآن
سزد هنگام غربت بهر ياري
شود جانهاي ما ايثار قرآن
بـقرآن (شاعرا) ايمان بياور
كه گمراهند بس كفّار قرآن

.........................................................................................................................................................................

منم قرآن
منم قرآن، منم قرآن منم پيغام جاويدان
منم سرچشمة ايمان، منم برنامة انسان
سرود عشق و امّيدم فروغ پاك توحيدم
زدودم تيرگيها را، به هر قلبي كه تابيدم
من قرآن، بهارِ خرّمِ گُلهاي پاينده
منم سرچشمة فيّاض و بيپايان و زاينده
به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن
زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن
منم نورافكن رحمت، زسوي آفريننده
منم روشنگر بگذشته و اكنون و آينده
به ظالم آتش خشمم، به عادل بارش جودم
به كام مؤمنان نوشم، به چشم كافران دودم
منم قرآن، نم درمان هر درد و پريشاني
منم سر مشقِ هر خير و صفات نيكِ انساني
به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن
زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن
رود از آبشار عرش رحمان تا شدم نازل
بشُسْتم تيرگي از جان، بِبُردَم گردِ غم از دل
با يك دموكراسي تماشا كن، گلستان محمد را
نگر در آيههاي من، جمال آل احمد را
فرق دشمن بيدين، من آن شمشير خونبارم
منم قرآن، كه ياري چون حسين بن علي دارم
به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن
زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن
بود هر آيهايم، رمزي زلطف و رحمت داور
به ايمان و عمل باشد، مسلمان از همه برتر
منم قرآن، كتاب عشق و دانش و تقوي
به حكم آيتِ عدلم، ستمگر را كنم رسوا
منم در هر زمان، مستضعفان را بهترين سنگر
منم كوبندة بنياد هر طاغوت عصيانگر
به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن
زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن

…………………………………………………………………………………
راحت روح

آن كتــــاب آسمــــانــــــي و حكيـــــــم

انـــــــدرونش درسهـايي بس عظيم

پنــــــدهـــــايـــي از زمــــانهـــــاي دراز

قصـــــه هــــايـي از گذشته ديــربـــاز

داستــانهـــا زان حكـــايت كـــرده اسـت

حــق و بـــاطـل را روايت كـرده است

آن كتـــابي كـــه گـــذشت هـــر زمـــان

هيـــــچ تغييــــري نــــداده انــــدر آن

آن كتــــابي كــــه بــــه نقـــل از اوليـــاء

راه رستــــن بــــاشـــد از قيــــر بــلا

از كتـــابش عشــــق بــــارد هـــر دمـي

مي دهــد جـــان را شفا از هر غمي

در وراي هـــر كـــلامش معنــــي اسـت

معنيـــي از جـــانب متغنــــي اسـت

آن كتــــابــي كه سخـــن دارد بســـــي

گفتــه و نـــاگفتـــه هــا بــا هركسي

بـــا كســـي كه عشق را فهمد به جان

بـا تمام گوشت و پـوست و استخوان

چـــون رهـــا گـــردي تــو از هر ما و مـن

آن بيــاميـــزد بـــه جسم و روح و تن

حـــي كتـــاب زنـــده اش را چـون ستـود

جلــوه خـــود را در ابطــانش نمــــود

وحــي فـــرمـــود او بـــه جبـــريل اميـن

كن تـــو نـــازل ايـــن كتــاب راستين

وحـــي فــرمـودش بـــرو سوي رســـول

انـــدك انـــدك گفتـــه ها را كن نزول

آن كــتـــــاب راستيــــــن و معنــــــــوي

گشــت نـــازل ســـوي محمـود نبي

چـــون فــــرود آمــد بــه قلـب مصطفي

پـــرده هـا بدريــد و كــردش مصطفي

جـــان او را در حقيقــت غــــرقه كـــــرد

تــا كــه قرآن را به جانش عرضه كرد

گفـــت هـــان اي مصطفـي اي نور حق

رو بخـــوان بــــر بندگــان دستور حق

بــــرگزيدت رب بـــراي امــــر خـــــويش

بهــر كــاري بس بزرگ از بهر خويش

هـــان محمـــد اي رســـول كــــردگـــار

رحمـــت حــــق را تــــو باش اميدوار

تو رســـولـــي تــــا كنــــي اعــلام حق

بــــر تـــو نازل گشت اين احكام حق

احمـــد اي اشــــرف مخلــــوق كـــــون

يــــار و يــــاريگـر تــــو بـــر آئين عون

هــــــان بخـــــوان بــــا نــام رب خالقت

آنكه معشوق است هم او عاشقست

خـــــوان بـــــه نــــام آنكـه جان را آفريد

از وراي نطفـــــه آوردش پــــــديـــــد

ذره اي نـــــاچيـــــز بـــــــود او در عـــدم

هستيـــش داد و به هستي زد قدم

هست هستي بخش او را هست كــرد

بــــرمدار عشـــق او را بســـت كــرد

هــــان بخـــــوان بـــــا نـــــام رب اكرمت

چـــون نمي دانستني كرد او اعلمت

آنكـــه آمــــوخت او بـــه انســان علم را

بـــا قلــــم آمــوخت هـر سان علم را

علــــم را در پيكــــر انســــان نگــــاشت

داد بــــر آدم هــــر آنچـــه را نداشت

حـــق بــــه لطف خود چون جـان را آفريد

روح حـــق خـواهي به انسانها دميد

جهـــل را بــــا علــــم خــــود معدوم كرد

علـــم خــــود را در دل معصـوم كــرد

گفـــت پيغمبـــر كه بـــر دلهـا حك است

عتـــرت و قــــرآن زهم لاينفك است

قـــــول قــــرآن قـــول اهل عصمت است

ثقـــل قــرآن همچو ثقل عترت است

چشمـــه نيفتـــد از ينبــــــوع عشــــــق

ميـــــوه حقنــــــد از مـــزورع عشـق

بـــاري قــــرآن قــــول حـــق سرمداست

آنكه الطافش به انسان بي حد است

اينچنيــــن نــــــازل نمـــــود آن كـردگــــار

ايــــن كتـــــاب زنـــــده را پــــروردگار

آري قــــرآن يـــك كتـــاب زنــــده اســـت

يـــك كتــــاب عـــالي و ارزنده است

مشعـــل عشــــق است اين تنزيـل حـق

حـق چو آمد هر چه باطل شد ز حق

مشعلــي كـــــه نــــــدارد خـــــامــــشي

راه خـــود در پــــرتــــو آن كــــاوشي

دان چــــــو دل شد بيقــــرار كــــوي حـق

بشنـــود از معنــــي آن بــــوي حـق

خـــــود سپار اي جان به مـوج بحر عشق

تــا رسي بر ساحل اين شهر عشق

گفتگـــوي عشــق بـــــا انسان در اوست

جستجــــوي معني ايمـان در اوست

طــالـــب اســت انســــان و قــرآن مطلّب

آن چــــو مطلوب است بهر حق طلب

آن كتـــــاب مكتــــب حــــق نـــور جــــان

حبــــل ديــن قـــرآن بباشد بي گمان

ريسمــــانش استــــوار و محكـــم است

ايـن تمسك بهر انسان مرهم است

زيـــــن تمســـــك از موانــــع كــن عبور

تا بگـــردي غـــرق شــادي غرق نور

معجـــــز جـــاويد احمـــد رحمــت است

آن پيــــام آور به عشق و عزت است

راحـــت روح اســـت قــــرآن اي صفـــــا

خــــوان تــــو آنـــرا هر صباح و هر ما

انـــــدرونش فكـــــر و انـــــديشــــه نما

تــــا كــــه جــــــويي راههاي نيك را

.....................................................................................................................................................

قرآن بخوان …
قرآن بخوان ! تمام جهان گوش مي شود
غير از تو هر چه هست فراموش مي شود

اي شعله شگفت حقيقت ! چراغ درك
پيش تشعشعات تو خاموش مي شود
محو حراي زمزمه آسماني ات
داود هم به محض تو مدهوش مي شود
قرآن بخوان ـ صراحت جاري ! ـ كه ناي تو
جرعه به جرعه در نفسم نوش مي شود
باغي ست سمت روشن انديشه هاي بكر
باغي كه از شميم تو گلپوش مي شود
لب باز كن به زمزمه در اين سكوت محض
قرآن بخوان ! تمام جهان گوش مي شود
مصطفي ملك عابدي

------------------------------------------------------------------------

مکتب قرآن

بخوان آيات بس زيباي قرآن كلام نغز و روح افزاي قرآن

سحرگاهان تلاوت كن به اخلاص سپس انديشه در معناي قرآن

بخوان اين معجزه وآنگه بينديش همين بس شاهد گوياي قرآن

شفاي آنچه درد است و مصائب بجوي از مكتب والاي قرآن

هدايت آفرين است و سعادت اطاعت گر كني فتواي قرآن

همي بر اهل عصيان و منافق زيان آرد شگفتي هاي قرآن

بلي ، آثارذات كبريائي نمودار است در هر جاي قرآن

نگنجد فهم اسرارش به افكار كه بي پايان بود درياي قرآن

بخوان تا مي تواني علم تفسير ولي كوشش نما اجراي قرآن

خدايا رحمتي فرما به "ذوقي " شود جوينده و داناي قرآن

عبد الغفور ذوقي«طالقاني

--------------------------------------------------------------------

آموزگار قرآن !

آمـوزگـار قـرآن !

ای گوهـر معـانــی

آمـوخـتی ، بــخـوانـم

آیات آسمانی

در پای تـخته گفتی

قرآن بهار دلهاست

سوغاتی از محمد(ص)

این یک کتاب زیباست

آهــــــنگ درس قـرآن

آوای مهــــربانی است

هر قــــصه قــشـنـــگش

سرمشق زندگانی است

با رنج خــــود رساندی

ما را به گنــج ایـــمان

این گنــج از تو دارم

این گنج هست قرآن

یــــادت چراغ راهــــم

ای شمع جاودان ســوز !

تصمـــــــیم دارم آن را

خوانم به هر شب و روز

......................................................................................................................................................................

گل قرآن

شـــب از چشمـــان سبـــز بـــــاغ پـر زد

سحـــر عطــــر اذان پـــاشید هــــر سـو

بـــه روی جـــانمــــازی از گــــل ســــرخ

نمـــــاز صبـــــح مــــی خــــوانــد پـرستو

نشستــه قطــــــره هــــای روشــــن آب

بــــــه روی گـــــونـــه هـایش مثل شبنم

دو چشمش آسمــانی خیس و ابریست

کـــه می بــــارد از آن بـــــاران نــــم نـــم

گــــــل قـــــــرآن میـــــان دستهـــــایش

گلـــــی بـــــا برگهــــای سبـــــز و زیبــا

پـــــرستو زیـــــر لــب مــی خـوانـــد آرام

دوبـــــــاره ســوره هــــای کوچکــــش را

..................................................................................................................................................................

قرآن

منــــم قرآن کتـــــــاب آسمانـــی که هستم تا قیامـت جــــاودانـــی

خدا را در حقـیـقـــت مـن زبانـــم دهم داد سخن آن سان که دانـی

بشــر را می دهـم بهر سعــــادت به عالم خط و مشی زندگــانـــی

منـــم آن مـشعــل راه هدایـــــت هدایت می کنم با خوش زبـــانـــی

به دست مـن بُود نسل بشــر را کلیـــــد قفـل اســـــرار نهــــانـــی

اساتیــد جهـــــان راه ره نمــودم که باشـد کار من پرتــو نشــانـــی

بری پـی بر رمـــوز کهـکشـانهـــا اگر عمقــی رمــــوزم را بخـوانـــی

صحف از متـن من گردید، کـــامل که کـل کــاملــــم در کــــاردانـــی

نهـم تــــورات را طُهـــر روایــــــت که از او می کنـم من پاسبــانـــی

زانجیـلـم بُود بـر سینــــه حـــائل ز مریـم هم مــــدال قهرمــــانـــی

بخـوان قرآن اگر خواهی بری پی به اجـــرام و کـــرات آسمــــانـــی

کلیــــد گـنجهـــــای بـی کـران را منــم در اختیــــــارات رایگـــانـــی

مرا از خط و مشـی عتـــرت آموز که از دانــــائـــی آنـــــان بـدانـــی

جدائی من و عترت محـال است که بی عترت در این محبس بمانی

وشته شده در ساعت 0:56 توسط مهدی مؤمنی تیکدری

https://momeni88.blogfa.com/post/34/%D8%B4%D8%B9%D8%B1-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D8%B1%DB%8C%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%AD%D8%A7%D9%81%D9%84-%D9%82%D8%B1%D8%A2%D9%86%DB%8C