به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان ، حضرت امام علی (ع) در روز جمعه ۱۳ رجب در سال سی ام عام الفیل (۱۰ سال قبل از بعثت و ۲۳ سال قبل از هجرت حضرت خاتم الانبیاء (ص)) در مکه معظمه دیده به جهان گشودند.

پدر گرامیشان ابوطالب فرزند عبدالمطلب فرزند هاشم بن عبد مناف و مادر عزیزشان هم فاطمه دختر اسد فرزند هاشم بن عبد مناف بود.

ولادت آن حضرت علی (ع) به شکل عجیب و بی سابقه ای، در درون خانه کعبه به وقوع پیوست. رخداد و معجزه بس عظیمی که هرگز در تاریخ بشریت سابقه نداشته و بعد از آن نیز تکرار نشده است.

روایات و احادیث زیادی از امیر المومنین (ع) به یادگار مانده است که گزیده ای از سخنان گوهر بار ایشان را در ادامه بخوانید.

گزیده ای از سخنان گهربار امام علی (ع)

۱ الزبیب یشد القلب، و یذهب بالمرض، و یطفیء الحرارة، و یطیب النفس.

خوردن مویز کشمش سیاه قلب را تقویت، مرض ها را برطرف، و حرارت بدن را خاموش، و روان را پاک می گرداند.

۲ أطرقوا أهالیکم فی کل لیلة جمعة بشیء من الفاکهة، کی یفرحوا بالجمعة.

در هر شب جمعه همراه با مقداری میوه یا شیرینی، … بر اهل منزل و خانواده خود وارد شوید تا موجب شادمانی آن ها در جمعه گردد.

۳ کلوا ما یسقط من الخوان فإنه شفاء من کل داء بإذن الله عزوجل، لمن اراد أن یستشفی به.

آنچه اطراف ظرف غذا و سفره می ریزد جمع کنید و بخورید، که همانا هرکس آن ها را به قصد شفا میل نماید، به اذن حق تعالی شفای تمام دردهای او خواهد شد.

۴-لا ینبغی للعبد ان یثق بخصلتین: العافیة و الغنی، بینا تراه معافا اذ سقم، و بینا تراه غنیا إذ افتقر.

سزاوار نیست که بنده خدا، در دوران زندگی به دو خصوصیت اعتماد کند و به آن دلبسته باشد: یکی عافیت و تندرستی و دیگری ثروت و بی نیازی است. زیرا چه بسا در حال صحت و سلامتی باشد ولی ناگهان انواع مریضی ها بر او عارض می گردد و یا آن که در موقعیت و امکانات خوبی است، ناگهان فقیر و بیچاره می شود.

۵ أعز العز العلم، لان به معرفة المعاد و المعاش، و أذل الذل الجهل، لان صاحبه أصم، أبکم، أعمی، حیران.

عزیزترین عزت ها علم و کمال است، برای این که شناخت معاد و تأمین معاش انسان، به وسیله آن انجام می پذیرد؛ و پست ترین ذلت ها جهل و نادانی است، زیرا که صاحبش همیشه در کری و لالی و کوری است و در تمام امور سرگردان خواهد بود.

۶ جلوس ساعة عند العلماء أحب إلی الله من عبادة ألف سنة، و النظر إلی العالم أحب إلی الله من إعتکاف سنة فی بیت الله، و زیارة العلماء أحب إلی الله تعالی من سبعین طوافا حول البیت، و أفضل من سبعین حجة و عمرة مبرورة مقبولة، و رفع الله تعالی له سبعین درجة، و أنزل الله علیه الرحمة، و شهدت له الملائکة: أن الجنة و جبت له.

یک ساعت در محضر علماء نشستن که انسان را به مبدأ و معاد آشنا سازند از هزار سال عبادت نزد خداوند محبوب تر خواهد بود. توجه و نگاه به عالم از إعتکاف و یک سال عبادت مستحبی در خانه خدا بهتر است. زیارت و دیدار علماء، نزد خداوند از هفتاد مرتبه طواف اطراف کعبه محبوب تر خواهد بود، و نیز افضل از هفتاد حج و عمره قبول شده است. همچنین خداوند او را هفتاد مرحله ترفیع درجه می دهد و رحمت و برکت خود را بر او نازل می گرداند، و ملائکه شهادت می دهند به این که او اهل بهشت است.

۷ اعجاب المرء بنفسه دلیل علی ضعف عقله.

فخر کردن انسان به خودش، نشانه کم عقلی او است.

۸ أیها الناس، إیاکم وحب الدنیا، فإنها رأس کل خطیئة، وباب کل بلیة، وداعی کل رزیة.

ای گروه مردم، نسبت به محبت و علاقه به دنیا مواظب باشید، چون که علاقه و محبت به دنیا اساس هر خطا و انحرافی است، و دروازه هر بلا و گرفتاری است، و نزدیک کننده هر فتنه و آشوب؛ و نیز آورنده هر مصیبت و مشکلی است.

۹ السکر أربع السکرات: سکر الشراب، وسکر المال، وسکر النوم، وسکر الملک.

مستی در چهار چیز است: مستی از شراب (و خمر)، مستی مال و ثروت، مستی خواب، مستی ریاست و مقام.

۱۰ أللسان سبع إن خلی عنه عقر.

زبان، همچون درنده ای است که اگر آزاد باشد زخم و جراحت (سختی به جسم و ایمان) خواهد زد.

۱۱- اذا اضرت النوافل بالفرائض فارفضوها

زمانی که مستحبات به واجبات زیان بزند مستحبات را رها کنید.



۱۲- من تذکر بعد السفر استعد

آن که دوری سفر (قیامت) را به یاد آرد، برای آن آماده شود.



۱۳- ما اکثر العبر و اقل الاعتبار!

چه فراوان است عبرت ها، و چه اندک اند عبرت گیران!



۱۴- فی القرآن نبا ما قبلکم، و خبر ما بعدکم، و حکم ما بینکم

خبر آنچه پیش از شما و بعد از شماست، و نیز دستور زندگی شما در قرآن است.



۱۵- اتقوا معاصی الله فی الخلوات، فان الشاهد هو الحاکم

از نافرمانی خدا در خلوت ها پروا کنید، که بیننده همان حاکم است.



۱۶- ماء وجهک جامد یقطره السؤال، فانظر عند من تقطره

آبرویت جامد است، اظهار حاجت آن را آب می کند و می ریزد، توجه کن آن را نزد چه کسی می ریزی.



۱۷- اشد الذنوب ما استهان به صاحبه

سخت ترین گناهان گناهی است که گنهکار آن را ناچیز بشمارد.



۱۸- من نظر فی عیب نفسه اشتغل عن عیب غیره

آن که در عیب خود نظر کند از نظر در عیب دیگران بازماند.



۱۹- من کثر کلامه کثر خطأه، و من کثر خطأه قل حیاؤه، و من قل حیاؤه قل ورعه، و من قل ورعه مات قلبه، و من مات قلبه دخل النار

هرکه گفتارش فراوان شد خطایش فزونی گرفت، و هرکه خطایش بسیار گشت حیایش اندک شد، و هر که حیایش اندک شد پارساییش کم شد، و هر که پارساییش کم شد دلش مرد، و هرکه دلش بمیرد وارد آتش شود.



۲۰- اعجبوا لهذا الانسان، ینظر بشحم، و یتکلم بلحم، و یسمع بعظم، و یتنفس من خرم

از این انسان شگفت زده شوید که با پیه ای می بیند، با گوشتی می گوید، با استخوانی می شنود، و از حفره ای تنفس می کند.

پی نوشت :



[۱] أمالی طوسی: ج ۱، ص ۳۷۲، بحارالأنوار: ج ۶۳، ص ۱۵۲، ح ۵.

[۲] عدة الداعی: ص ۸۵، ص ۱، بحارالأنوار: ج ۱۰۱، ص ۷۳، ح ۲۴.

[۳] مستدرک الوسائل: ج ۱۶، ص ۲۹۱، ح ۱۹۹۲۰.

[۴] بحارالأنوار: ج ۶۹، ص ۶۸، س ۲، ضمن ح ۲۸.

[۵] نزهة الناظر و تنبیه الخاطر حلوانی: ص ۷۰، ح ۶۵.

[۶] عدة الداعی: ص ۷۵، س ۸، بحارالأنوار: ج ۱، ص ۲۰۵، ح ۳۳.

[۷] اصول کافی: ج ۱، ص ۲۷، بحارالأنوار: ج ۱، ص ۱۶۱، ح ۱۵.

[۸] تحف العقول: ص ۱۵۲، بحارالأنوار: ج ۷۸، ص ۵۴، ح ۹۷.

[۹] خصال: ج ۲، ص ۱۷۰، بحارالأنوار: ج ۷۳، ص ۱۴۲، ح ۱۸.

[۱۰] شرح نهج البلاغه ابن عبده: ج ۳، ص ۱۶۵.

[۱۱ تا ۲۰]کلمات قصار ، نهج البلاغه

انتهای پیام/