تنبور ساز آیینی کردهاست و جزئی جدا نشدنی از زندگی این قوم بزرگ به شمار می آید. آن ها تنبورنوازی را امری فراهنری می دانند. بر همین اساس پیش از آن که درس و مشق برای خواندن و نوشتن را آغاز کنند و قلم در دست بگیرند، زخمه زدن به سیم های تنبور و پنجه زدن روی دسته این ساز را می آموزند.

«شاهپور کمالی» و «فریدون کمالی» دو تن از فرزندان شیخ مراد کمالی، مقام دان صاحبنام و برجسته موسیقی کردها، نزدیک به نیم قرن است که در شهرستان دالاهو، به تلاش برای احیا و تقویت جایگاه این ساز و هنر تنبورنوازی مشغول اند.

زندگی برادران کمالی به طور کامل با تنبور و تنبورنوازی آمیخته است. به طوری که امروز بخشی از تاریخ تنبور ایران به شمار می آیند. شاهپور کمالی تنبور می نوازد و و نواختن اش را آموزش می دهد. تا کنون هزاران نفر از او راه و رسم تنبورنوازی را آموخته اند. فریدون کمالی نیز چند دهه است که با استفاده از چوب درختان توت، تنبور می سازد.