به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد٬ جارو بافی یکی از سنت های دیرینه ای است که ثبت ملی شده و در جای جای ایران طرفداران خود را دارد، اگرچه مانند سابق تولید نمی شود اما کماکان رونق داشته و موجب اشتغال زایی و درآمد اهالی برخی مناطق کشور است.

روستای ملاحسن در حومه بخش مرکزی شهرستان مانه و سملقان استان خراسان شمالی نیز یکی از این مناطق است. این روستا به دلیل کشت و بافتن جاروی باکیفیت به شهرک جارو معروف شده است.

طبق سرشماری سال ۹۵ جمعیت این روستا ۱۷۳۴ نفر و ۵۵۰ خانوار بوده است که حدود۸۰ درصد مردم این خطه به جارو بافی مشغول اند و بقیه مردم نیز کشاورزی و دامداری می کنند. کاشتن جارو در این روستا قدمتی ۱۰۰ ساله دارد و همین موجب می شود جوانان دیگر برای کار به شهر نروند و در روستای خود در کنار پدرومادر به شغل جارو بافی بپردازند.

در این روستا ۱۸۰ کارگاه جارو بافی وجود دارد و با توجه به کم آبی شهرستان مانه و سملقان، روستاییان بیشتر جارو کشت کرده و نسبت به کشت گوجه، پیاز و دیگر محصولات به صرفه تر است.

اهالی این روستا در فصل اردیبهشت ماه جاروهای خود را کاشته و شهریورماه زمان برداشت آن فرامی رسد. جارو بافی برای ۲ هزار نفر به صورت مستقیم و ۳هزارنفر به صورت غیرمستقیم شغل ایجاد کرده است و مردان و زنان روستاهای اطراف مانند روستاهای کال ایمانی، ناظر آباد، مهمانک،کشانک و قره مصلی برای کارکردن به این روستا عزمیت میکنند.

بعد از جمع آوری جاروها آن را به حیاط منزل آورده وزنان مردان مشغول پوست کندن جارو می شوند؛ همچنین اهالی این روستا از برگ های جارو برای علوفه دام های خود استفاده می کنند.

با یک حساب معمولی به می توان به این نتیجه رسید که اگر هنر صنعت فراموش شده جاروفی در خراسان شمالی احیاء شده و مورد اقبال مردم قرار گیرد، بیش از ۱۰ هزار نفر در روستاهای استان می توان از طریق آن امرار معاش کنند.

انتهای پیام/۳۱۱/ ع