عرض ارادت شاعرانه به محضر حضرت زهرا(س)/ اگر شبیه کسی باشی، شبیه نیمه شب قدری

فارس | برگزیده، فرهنگی و هنری | شنبه، ۱۸ دی ۱۴۰۰ - ۱۴:۱۳

محفل ادبی «بانوی آب» ویژه برنامه شهادت حضرت زهرای مرضیه (س) با حضور ادیبان و استادان و هنرمندان کشورهای فارسی زبان در گروه بین المللی هندیران برگزار شد.

محفل ادبی «بانوی آب» ویژه برنامه شهادت حضرت زهرای مرضیه (س) با حضور ادیبان و استادان و هنرمندان کشورهای فارسی زبان در گروه بین المللی هندیران برگزار شد.
به گزارش خبرنگار حوزه کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، محفل ادبی «بانوی آب» ویژه برنامه شهادت حضرت زهرای مرضیه (س) با حضور ادیبان و استادان و هنرمندان کشورهای فارسی زبان در گروه بین المللی هندیران برگزار شد.
در این مراسم که شاعرانی چون محمدعلی مجاهدی، علیرضا قزوه، محمود اکرامی فر، محمدجواد محبت، قادر طهماسبی، ولی الله کلامی زنجانی، رضا اسماعیلی، مصطفی محدثی خراسانی، محمدحسین انصاری نژاد، غلامرضا کافی، محمدمهدی عبداللهی، ایرج قنبری، عزیز آذین فرد، علیرضا رجبعلی زاده کاشانی، امیر عاملی (شاعر و خوشنویس)، سید مسعود علوی، علیرضا حکمتی، مسعود ربانی (شاعر و خوشنویس)، مجتبی حاذق، شعبان کرمدخت، نغمه مستشارنظامی، حمیده پارسافر، سیده فیروزه حافظیان، لیلی رکن آبادی، الهام نجمی، زهرا میریان کرمی، فاطمه ناظری، مهسا ایمانی و …
و همچنین شاعران خارجی از جمله پروفسور فاطمه بلقیس حسینی، سید سکندر حسینی، احمد شهریار، محبوب حسین، سیدعلی اصغر الحیدری، مهدی باقرخان، کبری حسینی بلخی، فاطمه(صغری) حسینی زیدی و …
حضور داشتند و با قرائت اشعار خود به مقام بالای صدیقه طاهره (س) ادای احترام کردند.
در این برنامه استاد دکتر محمدعلی مجاهدی به شعرخوانی پرداخت.
متن شعر او به شرح زیر است:
بلبل چو یاد می کند از آشیانه اش
خون می چکد ز زمزمه عاشقانه اش
هرگز ز یاد بلبل عاشق نمی رود
مشت پری که ریخته از آشیانه اش
آتش، دمی ز شاخه گل دست برنداشت
حتی نکرد رحم به حال جوانه اش
گلچین روزگار که دستش شکسته باد
بازوی گل کبود شد از تازیانه اش
دشمن شکست حرمت آن در که جبرئیل
بوسیده بود از سر مهر، آستانه اش …
چون پای دشمنان علی در میانه بود
آتش، گرفت حلقه صفت در میانه اش
آن آتش مدینه گدازی که شد بلند
در کربلا ز خیمه زینب زبانه اش
دیگر برای فاطمه، دستی نمانده است
در زیر بار درد، شکسته ست شانه اش
چون دید تربتش، سند غربت علی ست
پنهان نگاه داشت ز چشم زمانه اش
صبر علی تمام شد، آن لحظه ای که دید
باید به دست خاک سپارد شبانه اش
شب های بی ستاره علی را به یاد داشت
و آن کودکان کوچک از پی روانه اش
شب ها که لب به ذکر و مناجات می گشود
جز مرغ حق نبود کسی هم ترانه اش
با جان ما سرشته خدا، مهر فاطمه
و ز دل، نرفتنی ست غم جاودانه اش
یک لحظه بی خروش و تلاطم نبوده است
طوفانی است بحر غم بی کرانه اش
محمدجواد محبت شاعر نیز شعری با عنوان «اشک و امید» در این مراسم سرود متن این شعر به شرح زیر است:
ای چشم چشمه های زمین، سوگوار تو
ای قلب لاله های جهان، داغدار تو
ای میوه بهشت چه کردند با تو؟
آه …
تا گم شود ز دیده مردم، مزار تو
شرمنده می شوند ستمکارگان به حشر
وقتی که آشکار شود، اقتدار تو
راضی چگونه شد دل اهل زمانه ات
گل های درد و داغ دمد از بهار تو؟
مرغ دعا به کنگره ی عرش می نشست
پر می کشید چون ز لب روزه دار تو
موعود را که داد خداوند اعتبار
هست اعتبار نامه ی او اعتبار تو
ای نور در حجاب، که چشمان انتظار
دارد امید رحمت آشکار تو
ای باغسار عاطفه!
گلزار آرزو!
ای روزگار خواهش ما، روزگار تو
عمری که می گذرد نیست جز دریغ
با آنکه صرف شد همه در انظار تو
مارا امید دیدن تو می دهد قرار
امید هم اگر چه بود بی قرار تو
علی رضا قزوه نیز در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
نه مثل ساره ای و مریم، نه مثل آسیه و حوا
فقط شبیه خودت هستی، فقط شبیه خودت، زهرا !
اگر شبیه کسی باشی، شبیه نیمه شب قدری
شبیه آیه تطهیری، شبیه سوره «اعطینا»
شناسنامه تو صبح است، پدر؛ تبسم و مادر؛ نور
سلام ما به تو ای باران، درود ما به تو ای دریا
کبود شعله ور آبی!
سپیده طلعت مهتابی
به خون نشستن تو امروز، به گل نشستن تو فردا
مگر که آب وضوی تو، ز چشمه سار فدک باشد
وگرنه راه نخواهی برد، به کربلا و به عاشورا
قادر طهماسبی نیز این شعر را سرود:
آن شب که دفن کرد علی بی صدا تو را
خون گریه کرد چشم خدا در عزا تو را
در گوش چاه، گوهر نجوا نمی شکست
ای آشیان درد، علی داشت تا تو را
ای مادر پدر، غمش از دست برده بود
همراه خود نداشت اگر مصطفی تو را
زین درد سوختیم که ای زهره منیر
کتمان کند به خلوت شب، مرتضی تو را
ناموس دردهای علی بودی و چو اشک
پیدا نخواست غیرت شیر خدا تو را
دفن شبانه تو که با خواهش تو بود
فریاد روشنی ست ز چندین جفا تو را
تا کفر غاصبان خلافت علم شود
راهی نبود بهتر از این، مرحبا تو را!
یک عمر در گلوی تو بغض، استخوان شکست
در سایه داشت گرچه علی چون هما تو را …
خم کرد ای یگانه سپیدار باغ وحی
این هیجده بهار پر از ماجرا، تو را
تحریف دین، فراق پدر، غربت علی
انداخت این سه درد مجسم ز پا تو را …
دادند در بهای فدک آخر ای دریغ
گلخانه ای به گستره کربلا تو را …
پهلو شکسته ای و علی با فرشتگان
با گریه می برند به دارالشفا تو را
دارالشفای درد جهان، خانه علی ست
زین خانه می برند ندانم کجا تو را؟! …
مصطفی محدثی خراسانی نیز در این مراسم شعری با عنوان «حریم کسا» سرود که متن آن به شرح زیر است:
شب های هجر بی تو به پایان نمی رسد
نوبت به صبح خلقت انسان نمی رسد
قالو بلی، تبسم گلهای باغ توست
بی مهر تو، الست، به پیمان نمی رسد
در ابرهای بغض نهان است راز عشق
این بغض تا همیشه به باران نمی رسد
چشمان توست راه گشایش به آسمان
وقتی مجال پر، به شهیدان نمی رسد
باید بپرسد از تو طریق عروج را
ورنه سر حسین به سامان نمی رسد
آنک عبا و، چادرت اینک، کسای ماست
در این حرم گزند به قرآن نمی رسد
آئینه ولای تو را تا غبار هست
کفر زمین به آیه ایمان نمی رسد
خصم علی به گور برد حسرت زوال
تو کوثری، کثیر به پایان نمی رسد
محمدحسین انصاری نژاد هم در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
هر سو شعاع گنبد ماه تمام توست
در کوه و در درخت، شکوه قیام توست
در هر بهار زخم فدک تازه می شود
در هر گل محمدی آهنگ نام توست
چشمی که در جزیره مجنون به خون نشست
دیگر شهید گمشده صبح و شام توست
وقت نماز شب که دل آهسته بشکند
سوگند می خورم که به طوف مقام توست
بین دعای ندبۀ چشمم ظهور کیست؟
دستی به تیغ شعله ور انتقام توست …
مجتبی حاذق از شاعران کشورمان نیز در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
می رود از آن سر دنیا خبر می آورد
شعر در وصف تو باشد بال در می آورد
شعر در وصف تو یعنی اشک، یعنی اشک، اشک
شاعر این ابیات را با چشم تر می آورد
مصرع اول اگر از «در» بگوید با خودش
مصرع دوم سر از دیوار در می آورد …
پرسشم تلخ است و پاسخ تلخ تر، این روزگار،
کی برای چیدن یاسی تبر می آورد؟
در جواب این که در کوچه چه آمد بر سرش
فاطمه هر بار اما و اگر می آورد
دست او بالا نمی آید، ولی این روزها
نام ما را در دعایش بیشتر می آورد
سیده فیروزه حافظیان نیز در این مراسم شعری با عنوان «پیام بهشت» به شرح زیر سرود:
بحر وجود است، دل فاطمه (س)
حمد و سجود است دل فاطمه
زمزمه آب پیام بهشت
نغمه رود است دل فاطمه
طره غم از دل او رنگ شد
زخم کبود است دل فاطمه
عین و یقین آینه دار الست
هستی و بود است دل فاطمه
بوسه خورشید به دامان او
نور وجود است دل فاطمه
شور ز ژرفای رهش می دمد
عشق و سرود است دل فاطمه
مادر عشق است به دشت بلا
صبر و دود است دل فاطمه
آیه تقوی و پیام عفاف
سوره هوداست دل فاطمه
زهدعلی در گل تسبیح اوست
اوج و صعود است دل فاطمه
سینه اش اسرار حسین وحسن
رمز شهود است دل فاطمه
گر طلبی خانه امید را
باب ورود است دل فاطمه
چنگ بزن دامن لطفش بگیر
سفره جود است دل فاطمه
عبدالرحیم سعیدی راد نیز در این مراسم یک دوبیتی به شرح زیر سرود:
با بودن این چنین پریشانم کرد
در خلسه اشک و آه پنهانم کرد
ای مادر مهربان گل های شهید!
پهلوی شکسته تو ویرانم کرد
محمدمهدی عبداللهی از شاعران کشور در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
امشب چه خبر شد، نشنیدید خبر را؟!
در خاک بجویید هلا قرص قمر را
امشب که علی غسل دهد هستی خود را
ای کاش خبردار کند مرغ سحر را
سرمی نهد امشب به سر شانه دیوار
تا بشنود از هر نفسی شعله در را
این داغ سقیفه ست کجا می رود از یاد؟
داغی که چنان سوخته یکباره جگر را
حق دارد اگر باغچه را پر کند از اشک
هر لحظه علی می شنود زخم تبر را
همراه گلش آمده با بغض شبانگاه
باید بسپارد به دل خاک، گهر را
این بود همان یاس که در باغ تو پژمرد؟!
حیدر چه جوابی دهد اینبار پدر را
این روضه سربسته بماند که بماند!
در چاه بیابید مگر شرح خبر را
علیرضا رجبعلی زاده کاشانی هم در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
شب ست و سوی تو راهی مگر که باز کند
دل شکسته؛ اگر ساز گریه ساز کند
شب ست و جامه دران غمی که در دل من
ز روضه های تو در پرده حجاز کند
پناه برده ام امشب به «درد» از سر درد
مرا مباد خدا از تو بی نیاز کند
هنوز شام غریبان نبود و می دیدم
شکسته وار نشسته ست تا نماز کند
مدینه، خواب و چراغ تو روشن از آهی
که شرح قصه سوز تو را دراز کند
چگونه از تو نگویم که آسمان هر صبح
به پرده پوشی ماه از تو کشف راز کند؟
لب کبود تو از «آه» سر نمی تابید
زمانه درد تو را گرچه بر نمی تابید …
علی اصغر الحیدری از شاعران هندوستانی نیز در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
ای قبر بی نشانه که قدر تو روشن است
با صد زبان فصیح تر از باغ سوسن است
کافر اگر چه چشم ندارد به دیدنش
بر کفر نیز قدر عظیمش مبرهن است
زهرا پر از نشاط و خروش است و زندگی
زهرا کجا خلاصه ای از آه و شیون است
دنبال قدر گمشده ات هستم ای عزیز
انگار کن که قبر تو در سینه من است
دنبال قبر حضرت زهرا (س) مگرد باز
سرتاسر مدینه گمان کن که مدفن است
پنهان میان خاکی و در آسمان چشم
هر شب چراغ ماه تو تا صبح روشن است
دستم بگیر حضرت زهرا به روز حشر
این کارها برای شما آب خوردن است
هر کس بود محب تو حتما بهشتی است
نامت برای عشق پناه است و مأمن است
امیدمهدی نژاد نیز در این مراسم شعری به شرح زیر سرود:
ازل برای ابد ملک لایزالش بود
چه فرق می کند آخر، که چند سالش بود
حریم عرش خدا بود سقف پروازش
تمام وسعت عالم به زیر بالش بود
هم او که خون خدا را به شیر خود پرورد
بزرگ کرب وبلا طفل خردسالش بود
پس از غروب که خورشید راه خانه گرفت
چراغ کوچه شب قامت هلالش بود …
زمین شب زده را رشک آسمان می کرد
اگر فراتر از آن خطبه ها مجالش بود
نغمه مستشارنظامی نیز شعری به شرح زیر سرود:
مادر شدی تا نام مادر جان بگیرد
در چشم های عاشقش باران بگیرد
مادر شدی تا در پناه نام پاکت
بی حرمتی بر نام زن پایان بگیرد
تسبیح بار از دوش های خسته برداشت
تا کار از کردار تو فرمان بگیرد
مادر شدی تا شیعه بی مادر نماند
تا عشق از دست تو قرص نان بگیرد
باشد شفیع ما شوی در روز محشر
باشد خدا بر عاشقان آسان بگیرد
مادر!
دعای تو اثر دارد، دعا کن
تا انتظار سبز ما پایان بگیرد
زهرایی و زهرایی نام تو زیباست
خورشید عالم تاب در تاریک دنیاست …
انتهای پیام/