به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ماه مبارک رمضان برترین ماه بین ایام سال است. خداوند به لحاظ معنویتی که به این ماه بخشیده، مسیر مغفرت و توبه و نیز طهارت روح و جان را هموارتر از گذشته قرار داده و به پیامبر خویش فرموده است؛ هرگاه بندگانم درباره من پرسیدند بگو بسیار نزدیک هستم و دعای دعاکننده را به هنگامی که مرا بخواند اجابت می کنم؛ «و إذا سألک عبادی عنی فإنی قریب أجیب دعوة الداع إذا دعان …»، این فراز از آیه ۱۸۶ سوره بقره در سیاق آیات مربوط به ماه رمضان قرار دارد؛ یعنی هرچند خداوند همواره به بندگان نزدیک است، اما در این ماه شریف، به انسان ها طعم حس قرب را بیشتر می چشاند، از این جهت حضرت رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله این ماه را ضیافة الله نامید تا انسان ها نسبت به اعمال خود مراقبت بیشتری داشته باشند.

آن حضرت طی خطبه ای مشهور به خطبه شعبانیه که در اواخر ماه شعبان به نکاتی درباره مراقبات ماه مبارک رمضان اشاره کردند، از جمله آنکه فرمود:

أیها الناس إن أنفسکم مرهونة بأعمالکم ففکوها باستغفارکم و ظهورکم ثقیلة من أوزارکم فخففوا عنها بطول سجودکم و اعلموا أن الله أقسم بعزته أن لا یعذب المصلین و الساجدین و أن لا یروعهم بالنار یوم یقوم الناس لرب العالمین.

ای مردم، جان های تان در گروی اعمال شماست. پس با مغفرت آمرزش از خدا، آن ها را از گرو خارج کنید. پشت شما از بار گناهان سنگین است، پس با طولانی کردن سجده ها، آن را سبک کنید و بدانید که حق تعالی به عزت خود سوگند یاد کرده است که نمازگزاران و سجده کنندگان در این ماه را عذاب نکند و در روز قیامت آن ها را از آتش دوزخ در امان دارد.

در این فراز از حدیث، مغفرت به عنوان رها شدن جان از بند اعمال ناپسند و طول سجده برای سبک کردن بار گناهان به عنوان دو راهکار تزکیه مطرح شده است. استغفار یعنی طلب مغفرت از خداوند است که سبب جبران مافات و ترمیم عواقب اعمال می شود. امیر مؤمنان در فرازهای اولیه دعای کمیل به برخی از این عواقب اشاره کرده و از خداوند طلب مغفرت می کنند؛ به این صورت که گناهانی است که سبب هتک عصمت، نزول نقمت، تغییر نعمت، حبس دعا و نزول بلا می شود. جالب است که امام سجاد علیه السلام در حدیثی ضمن اشاره به اینکه یکی از عوامل تغییر نعمت ها، بغی بر مردم است، فرمود «گناهانی که نعمت را تغییر می دهند عبارتند از: ۱ البغی علی الناس؛ ظلم و تعدی بر مردم ۲ و الزوال عن العادة فی الخیر ؛ و ترک عمل خیری که به آن عادت شده است ۳ و اصطناع المعروف ؛ و ترک امر به نیکی ها ۴ و کفران النعم؛ و کفران نعمت ۵ و ترک الشکر؛ و ترک شکر. (معانی الأخبار، ص۲۷۰)

انتهای پیام/